وضعیت طوطی طوق صورتی آسیایی در ایران
وضعیت طوطی طوق صورتی آسیایی در ایران
Status of Asian Rose-ringed Parakeet in Iran
Psittacula krameri borealis (Neumann, 1915)
نامگذاری
نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.
ویژگیها
--
پراکنش جهانی
از شمال غرب پاکستان تا جنوب شرق چین و مرکز میانمار
وضعیت و جمعیت در ایران
براساس نظر هیو و اچکوپار (Hüe & Etchécopar 1970) این فرمی است که در تهران و عراق معرفی شده است. گستره طبیعی این گونه تا جنوب شرق بلوچستان در پاکستان رسیده و بنابراین احتمال دارد که پرندگان ثبت شده در منتهی الیه جنوب شرق بلوچستان ایران منشاء طبیعی داشته باشند. دو زیرگونه از طوطی طوق صورتی در آفریقا و یک زیرگونه دیگر (manillensis) در جنوب هند و سریلانکا وجود دارد.
مقیم به نسبت معمول در پارکها و باغهای بیشتر شهرهای بزرگ کشور به خصوص تهران؛ تمام جمعیتهای از پرندگان رها شده از قفس منشاء گرفتهاند. ]باید اشاره شود که در زمان روم باستان، پراکنش این گونه تا قفقاز ادامه داشته است. تصاویر آن در کفپوشهای موزاییکی خرابههای باستانی در ترکیه، سوریه و قبرس مشاهده شده است.[
Global range
Northwestern Pakistan to southeastern China and central Burma
Status in Iran
According to Hüe & Etchécopar (1970), this is the form that was introduced in Tehran and also in Iraq, Its natural range extends as far west as southeastern Baluchestan in Pakistan, and it is therefore possible that birds recorded in extreme southeastern Persian Baluchestan are of natural origin.
Fairly common resident in parks and gardens in many of larger towns and cities throughout Iran, and especially in Tehran; all populations are thought to have been derived from escaped cage-birds. [It should be noted that in Roman times, the distribution of this species may have extended to the Caucasus. It is illustrated in many mosaic floors in Roman ruins from Turkey, Syria and Cyprus.]
Museum specimens
Not available.
References
Hüe & Etchécopar 1970- p 399
-----
