کمیته ثبت پرندگان ایران Iran Bird Records Committee

گردآوری، ساماندهی و انتشار ثبت گونه های جدید و پرندگان کمیاب ایران To collate, ratify and publish bird records on Iranian rarities

کمیته ثبت پرندگان ایران Iran Bird Records Committee

گردآوری، ساماندهی و انتشار ثبت گونه های جدید و پرندگان کمیاب ایران To collate, ratify and publish bird records on Iranian rarities

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۲۴۷ مطلب در دی ۱۳۹۸ ثبت شده است

وضعیت پاشلک معمولی اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Common Snipe in Iran

Gallinago gallinago gallinago (Linnaeus, 1758)

Syn: Scolopax Gallinago L., 1758, Capella gallinago gallinago (Linnaeus), Gallinago gallinago raddei

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری در غرب، مرکز و شمال اروپا و آسیا؛

منطقه غیر جوجه آوری به سمت جنوب تا جنوب آفریقا و جنوب شرق آسیا است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

فرمی که در ایران حضور می­یابد زیرگونه نمادین (gallinago) است (Vaurie 1965). فرم دیگر در ایسلند، فارو، بریتانیا و ایرلند حضور می­یابد.

مهاجر زمستانه بسیار معمول در تالاب­های سراسر ایران تا جنوب کشور شامل خوزستان، مرکز فارس و سیستان و سواحل شمال خلیج فارس؛ در زمان مهاجرت در شمال شرق و جنوب شرق ثبت شده است.

 

Global range

Breeding in [west,] central and northern Europe and Asia;

Non-breeding south to [south Africa and southeast Asia]

 

Status in Iran

The form occurring in Iran is the nominate (Vaurie 1965). Another form occurs in Iceland, the Faroes, Britain and Ireland.

Very common winter visitor to wetlands throughout Iran south to Khuzestan, central Fars, Sistan and northern Persian Gulf coast, also recorded on passage in northeast and southeast Iran.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, KBIN, MNHN, NMHTashkent, SMNS and ZISP.

 

References

Capito 1931- p 932,

Érard & Etchécopar 1970- p 44,

Hüe & Etchécopar 1970- p 284,

Schüz 1959- p 67,

Trott 1947a- p 703,

Vaurie 1965- p 431,

Zarudny 1911- p 200

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ دی ۹۸ ، ۱۲:۰۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت پاشلک تک زی آسیای میانه در ایران

Status of Central Asian Solitary Snipe in Iran

Gallinago solitaria solitaria Hodgson, 1831

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری در مرکز آسیا؛

منطقه غیر جوجه آوری به سمت جنوب تا جنوب آسیا است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر (japonica) از شمال شرق چین تا شبه جزیره کامچاتکا جوجه­آوری کرده و زمستان­ها را در کره، ژاپن و شرق چین سپری می­کند.

وضعیت نامشخص، احتمالا مهاجر زمستانه کمیاب؛ چند بار در زمان مهاجرت و نیز زمستان در شرق ایران توسط زارودنی ثبت شده است (Rosleaar & Aliabadian 2009) اما از سال 1903 میلادی تنها دو گزارش موجود است: یک پرنده در نزدیکی مشهد در 25 نوامبر 1956 مورد اصابت گلوله قرار گرفت و یک پرنده نیز توسط کوروس ربیعی در کوه­های البرز واقع در مازندران در اوایل ژانویه 2013 عکاسی شد.

 

Global range

Breeding in central Asia;

Non-breeding south to southern Asia

 

Status in Iran

The nominate form is the only form likely to occur in Iran. Another form, japonica, breeds from northeastern China to Kamchatka Peninsula and winters south to Korea, Japan and eastern China.

Uncertain; probably a rare winter visitor and passage migrant. Recorded on migration and in winter in eastern Iran on a number of occasions by Zarudny (Rosleaar & Aliabadian 2009), but there have been only two reports since 1903: a bird shot near Mashad, Khorasan, on 25 November 1956 (per S Jervis Read), and a bird photographed by Koros Rabiee in the Alborz Mountains in Mazandaran in early January 2013 (per Abbas Ashoori).

 

Museum specimens

A few from Khorasan, Semnan, Golestan and Sistan in NMHTashkent and ZISP, all taken in October.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 286,

Schüz 1959- p 68,

Vaurie 1965- p 434

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ دی ۹۸ ، ۱۱:۵۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت سلیم شنی کوچک پامیری در ایران

Status of Pamir Lesser Sand Plover in Iran

Charadrius mongolus pamirensis (Richmond, 1896)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

گزارش­هایی از حضور دو زیرگونه pamirensis و atrifrons وجود دارد. به نظر می­رسد که گزارش­های قبلیatrifrons اکنون متعلق به  pamirensis باشد.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی این زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری در کوههای قیرقیزستان و تاجیکستان تا غرب مرکزی چین؛

منطقه غیر جوجه آوری در خاورمیانه، شرق و جنوب آفریقا و غرب هند است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

هیرشفلد و همکاران (Hirschfeld et al. 2000) و دلانی و همکاران (Delany et al. 2009) معتقد هستند پرندگانی که در خلیج فارس و سواحل مکران حضور می­یابند، به این نژاد تعلق دارند. گستره جوجه­آوری این تاکسون به ایران نزدیک­تر است. اِرارد و اچکوپار (Érard & Etchécopar 1970) گزارشاتی از مشاهده تعداد کمی از زیرگونه هیمالیایی atrifrons نزدیک بندرعباس در آوریل 1967 داشته­اند اما به نظر می­رسد که این نویسندگان شناختی از زیرگونه pamirensis نداشته­اند.

مهاجر عبوری و زمستان­گذران معمول در سواحل جنوب از خوزستان تا مرز پاکستان؛ در جنوب شرق خزر به صورت سرگردان.

 

Taxonomic notes

There are reports of occurrence of two subspecies, pamirensis and atrifrons. It seems that previus reports of atrifrons now refer to pamirensis.

 

Global range

Breeding in mountains of Kyrgyzstan and Tajikistan to west-central China;

Non-breeding in the Middle East, eastern and southern Africa and western India

 

Status in Iran

Hirschfeld et al. (2000) and Delany et al. (2009) believe that birds occurring in the Persian Gulf and along the Mekran coast belong to this race, the taxon breeding nearest to Iran. Érard & Etchécopar (1970) reported seeing small numbers of C. mongolus atrifrons near Bandar Abbas in April 1967, but these authors do not appear to have recognised pamirensis.

Common passage migrant and winter visitor on south coast from Khuzestan to Pakistan border; vagrant to southeast Caspian coast.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 40,

Hirschfeld et al. 2000- p 165, 182, 187,

Hüe & Etchécopar 1970- p 269,

Porter & Aspinall 2010,

Ticehurst 1923- p 72,

Ticehurst et al. 1925- p 729,

Vaurie 1965- p 379

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ دی ۹۸ ، ۱۱:۳۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت سلیم طوقی پاسیاه اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Kentish Plover in Iran

Charadrius alexandrinus alexandrinus Linnaeus, 1758

Syn: Aegialites cantianus (Lath.), Eudromias cantianus Lath., Leucopolius alexandrinus alexandrinus (L.)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری در غرب اروپا، جزایر آتلانتیک و شمال آفریقا تا شمال چین؛

منطقه غیر جوجه آوری به سمت جنوب تا شمال آفریقا و جنوب آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این نژاد در ایران حضور می­یابد (Hüe & Etchécopar 1970, Vaurie 1965).

جوجه­آور، مهاجر عبوری و زمستان­گذران معمول در سواحل جنوب خزر، خلیج فارس و بلوچستان و نیز در اغلب تالاب­های لب شور تا شور کشور؛ مهاجر تابستانه در نواحی آذربایجان.

 

Global range

Breeding in western Europe, Atlantic Islands and northern Africa to northern China,

Non-breeding south to northern Africa and southern Asia

 

Status in Iran

The race occuring in Iran is the nominate (Hüe & Etchécopar 1970, Vaurie 1965).

Common breeding bird, passage migrant and winter visitor along coasts of south Caspian, Persian Gulf and Baluchestan and at brackish to saline wetlands almost throughout Iran, although only a summer visitor to Azarbaijan.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, MNHN, NHMTashkent, ROM, SMNS, USNM, ZISP, ZMUK and ZSM.

 

References

Berlioz 1958- p 452,

Blanford 1876- p 279,

Diesselhorst 1962- p 4,

Érard & Etchécopar 1970- p 40,

Hüe & Etchécopar 1970- p 267,

Løppenthin 1951- p 606,

Missone 1953- p 123,

Nikolsky 1886,

Paludan 1938- p 634,

Paludan 1940- p 17, 52,

Roselaar 1995,

Schalow 1876- p 187,

Schüz 1959- p 66,

Stresemann 1928- p 408,

Ticehurst et al. 1925- p 726, 729,

Trott 1947a- p 702,

Vaurie 1965- p 377,

Zarudny 1903- p 62,

Zarudny 1911- p 201

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ دی ۹۸ ، ۱۱:۲۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت سلیم طوقی بزرگ توندرایی در ایران

Status of Tundra Common Ringed Plover in Iran

Charadrius hiaticula tundrae (Lowe, 1915)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

شمال اوراسیا، جنوب اروپا، آفریقا و جنوب غرب آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

فرمی که در ایران و جنوب غرب آسیا حضور می­یابد به نظر همین زیرگونه است (IOC). به علت گستره شناخته شده زیرگونه­های tundrae و hiaticula و دشواری تمایز بین این دو در زمستان (Hüe & Etchécopar 1970)، به نظر می­رسد گزارشات قدیمی از زیر گونه hiaticula در ایران متعلق به زیرگونه tundrae است.

مهاجر عبوری و زمستانه معمول در جنوب خزر و سراسر سواحل جنوبی از خوزستان تا مرز پاکستان؛ حضورش در زمان مهاجرت در داخل ایران به خصوص در بهار غیرمعمول است اما به تعداد اندک در تالاب­های اصلی کشور ثبت شده است.

 

Global range

Northern Eurasia, southern Europe, Africa, southwestern Asia

 

Status in Iran

The form occurring in Iran and elsewhere in southwest Asia is generally thought to be tundrae (IOC). Given the known global range of the nominate form and tundrae (IOC), and difficulty in differentiation between C. h. hiaticula and C. h. tundrae in winter (Hüe & Etchécopar 1970), it seems likely that old records of the nominate in Iran relate to tundrae.

Common passage migrant and winter visitor in south Caspian region and on entire south coast from Khuzestan to Pakistan border; uncommon on migration inland, especially in spring, but recorded in small numbers in all major wetlands.

 

Museum specimens

There are specimens from Bandar Abbas and Dorud in FMNH and from Khorasan in ZISP.

 

References

Harrison 1972- p 287,

Hüe & Etchécopar 1970- p 264,

Løppenthin 1951- p 608

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ دی ۹۸ ، ۱۱:۱۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت سلیم خاکستری اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Grey Plover in Iran

Pluvialis squatarola squatarola (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری در شمال اوراسیا و آلاسکا؛

منطقه غیر جوجه آوری در غرب و جنوب اروپا، آفریقا، جنوب و شرق آسیا، اقیانوسیه و غرب آمریکا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در جزایر رانگل (شمال شرق سیبری) و نیز شمال کانادا حضور می­یابد، فرم اخیر در نواحی ساحلی شمال و جنوب قاره امریکا زمستان­گذرانی دارد.

مهاجر زمستانه و عبوری معمول در جنوب خزر و سراسر سواحل جنوبی از خوزستان تا مرز پاکستان؛ در زمان مهاجرت به ندرت در داخل کشور دیده می­شود اگرچه رکوردهایی از نواحی آذربایجان، تهران، مرکز فارس و سیستان وجود دارد.

 

Global range

Breeding in northern Eurasia and Alaska;

Non-breeding in western and southern Europe, Africa, southern and eastern Asia, Australasia and western Americas

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms breed on Wrangel Island (northeastern Siberia) and in northern Canada, the latter wintering in coastal North and South America.

Common winter visitor and passage migrant in south Caspian and on entire south coast from Khuzestan to Pakistan border; rarely seen on migration inland, although there are records from Azarbaijan, Tehran, central Fars and Sistan.

 

Museum specimens

A few specimens in NHMTashkent and ZISP.

 

References

Not available.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ دی ۹۸ ، ۱۱:۰۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دیدومک غرب آسیا در ایران

Status of West Asian Red-wattled Lapwing in Iran

Vanellus indicus aigneri (Laubmann, 1913)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن در مقایسه با سایر زیرگونه ها برگزیده شد.

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جنوب شرق ترکیه تا پاکستان

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها فرمی است که ممکن است در ایران حضور داشته باشد. سه فرم دیگر در شبه قاره هند و جنوب شرق آسیا حضور دارند.

مقیم گسترده و به نسبت معمول در مناطق پست جنوب از کرمانشاه و لرستان و نیز از خوزستان به سمت شرق شامل بوشهر، جنوب فارس، هرمزگان و جنوب کرمان و سیستان و بلوچستان و همچنین در امتداد رود تجن و ناحیه سرخس در شمال شرق کشور.

 

Global range

Southeastern Turkey to Pakistan

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Three other forms occur in the Indian subcontinent and southeast Asia.

Fairly common and widespread resident throughout southern lowlands from Kermanshah and Lorestan east through Khuzestan, Bushehr, southern Fars, Hormozgan and southern Kerman to Sistan and Baluchestan; also along the Tejen River and Sarakhs area in northeastern Iran

 

Museum specimens

There are many specimens in BMNH, BNHS, FMNH, MCZ, MNHN, NHMTashkent, SMNS, UMMZ, ZISP and ZMUK.

 

References

Baker 1923- p 71,

Diesselhorst 1962- p 4,

Érard & Etchécopar 1970- p 41,

Hüe & Etchécopar 1970- p 279,

Paludan 1938- p 634,

Roselaar 1995,

Ticehurst et al. 1925- p 726,

Vaurie 1965- p 390

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ دی ۹۸ ، ۱۰:۵۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت صدف خوار شرق اروپا در ایران

Status of East European Oystercatcher in Iran

Haematopus ostralegus longipes Buturlin, 1910

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن در مقایسه با سایر زیرگونه ها برگزیده شد.

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری از اوکراین و ترکیه تا مرکز روسیه و غرب سیبری؛

منطقه غیرجوجه آوری در شرق آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

گونه فوق جوجه­آور کمیاب حوزه آبخیز ارومیه در آذربایجان است و به صورت مهاجر عبوری به نسبت معمول در ناحیه خزر بوده و به صورت مهاجر زمستانه بسیار معمول در سواحل جنوب است. به نظر می­رسد که اغلب آن­ها به زیرگونه longipes تعلق دارند اما ممکن است دو فرم دیگر شامل ostralegus و buturlini به صورت مهاجر و نیز زمستان­گذران حضور یابند. تایپ لوکالیتی زیرگونه longipes شامل منطقه لنکران در جمهوری آذربایجان است.

جوجه­آور محلی و غیرمعمول رودهای اصلی حوزه ارومیه که تنها به صورت مهاجر زمستانه دیده می­شود.؛

مهاجر عبوری به نسبت معمول در نواحی جنوبی خزر که تعداد اندکی زمستان گذرانی نیز دارند؛ مهاجر زمستانه بسیار معمول در سراسر سواحل جنوبی خلیج فارس و مکران.

 

Global range

Breeding from Ukraine and Turkey to central Russia and Western Siberia,

Non-breeding in eastern Africa

 

Status in Iran

Most birds occurring in Iran are assumed to be longipes, but it is possible that two other forms, nominate ostralegus and buturlini, occur on passage and in winter. The type locality of longipes includes Lenkoran, Azerbaijan Republic, southwestern Caspian.

Uncommon and local breeding bird along major rivers in Urumiyeh basin, Azarbaijan, where only a summer visitor;

Fairly common passage migrant in south Caspian region, wintering in small numbers in Mazandaran, and very common winter visitor to entire south coast, especially in southern Persian Gulf and Baluchestan.

 

Museum specimens

One specimen taken in December 1939 at Bandar Abbas in FMNH, another in March 1901 from Chabahar in Zarudny collection (present whereabouts unknown).

 

References

Buturlin, 1910- p 36,

Hüe & Etchécopar 1970- p 260,

Løppenthin 1951- p 608,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 64,

Ticehurst et al. 1925- p 726,

Vaurie 1965- p 369

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ دی ۹۸ ، ۱۰:۴۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت بلدرچین بوته ای میانماری در ایران

Status of Myanmar Common Buttonquail in Iran

Turnix sylvaticus dussumier (Temminck, [in Temminck & Laugier] 1828)

Syn: Turnix dussumieri

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره جغرافیایی آن برگزیده شد.

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از شرق ایران تا میانمار (برمه)

 

وضعیت و جمعیت در ایران

واری (Vaurie 1965) و هیو و اچکوپار (Hüe & Etchécopar 1970) شرق ایران را برای گستره حضور این گونه در نظر گرفتند. این اظهار نظر به دنبال فهرست زارودنی (Zarudny 1911) بود که این پرنده را جوجه­آور کمیاب جنوب بلوچستان و به صورت سرگردان در منطقه پاروپامیسوس در شمال شرق کشور برشمرد. با این وجود، رزلار و علی آبادیان (Roselaar & Aliabadian 2009) این ادعا را مشکوک شمردند.

وضعیت نامشخص، احتمالا مقیم کمیاب جنوب شرق بلوچستان؛ تنها رکورد تایید شده متعلق به دره رود سرباز در 21 اکتبر 1975 است (Scott 2008).

Global range

Eastern Iran to Burma

 

Status in Iran

Vaurie (1965) and Hüe & Etchécopar (1970) included eastern Iran in the range of the species, following Zarudny (1911) who listed it as a rare breeding bird in southern Baluchestan and a vagrant in the Paropamisus in northeastern Iran. However, Roselaar & Aliabadian (2009) cast doubt on Zarudny’s claims.

Uncertain; possibly a rare resident in southeast Baluchestan; the only confirmed record is of a bird seen in the Sarbarz Valley, Baluchestan, on 21 October 1975 (Scott 2008).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 233,

Vaurie 1965- p 362,

Zarudny 1911- p 203

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ دی ۹۸ ، ۱۰:۱۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

مقایسه گلاریولهای ایران

Comparison of Iranian pratincoles

 

تهیه و تنظیم: ابوالقاسم خالقی زاده

 

تاریخ تنظیم: 30 دی 1398

 

جدول زیر برای تفکیک بهتر گلاریولهای ایران تهیه شده است.

 

نام فارسی

گلاریول بال سرخ

گلاریول بال سیاه

گلاریول شرقی

گلاریول کوچک

نام علمی

Glareola pratincola

Glareola nordmanni

Glareola maldivarum

Glareola lactea

نام انگلیسی

Collared Pratincole

Black-winged Pratincole

Oriental Pratincole

Small Pratincole

طول بدن

حدود 25 سانتیمتر

حدود 24 سانتیمتر

حدود 23 سانتیمتر

حدود 17 سانتیمتر

فاصله دوسر بال

حدود 63 سانتیمتر

حدود 64 سانتیمتر

حدود 63 سانتیمتر

حدود 45 سانتیمتر

ویژگی عمومی و برجسته

زیر بال قرمز- وجود سفیدی در لبه عقبی بال

حالت ایستاده دارد- نبود سفیدی در لبه عقبی بال- زیر بال سیاه

لکه قرمز در زیر بال شبیه بال سرخ و نبود سفیدی در لبه عقبی بال شبیه بال سیاه

جثه کوچک و رنگ خاکی با لکه سفید در شاهپرهای ثانویه

نابالغین

لکه نخودی در وسط گونه- تارک، گونه ها و گردن راه راه طولی- جبه و روی بالها قهوه ای با لبه سفید در پرها

فاصله منقار تا چشم نوار نخودی- اطراف گلو راه راه طولی- تارک، گونه ها، سینه، جبه و روی بالها قهوه ای تیره

-

-

منقار

تیره- لکه قرمز مشخص در پایه نیم نوک پایین

تیره- پایه نیم نوک پایین قرمز

تیره- پایه نیم نوک پایین قرمز

تیره و کوچک

تارک

قهوه ای خاکی

قهوه ای تیره

قهوه ای تیره

خاکی تیره

گلو

زرد

زرد

زرد

خاکی روشن

طوق اطراف گلو

در بالغین، طوق سیاه نازک

در بالغین، طوق سیاه نازک همراه با نوار سفید در کنار آن

در بالغین، طوق سیاه نازک با نوار سفید مشخص قبل از آن

ندارد

سینه

قهوه ای خاکی

قهوه ای تیره

قهوه ای

خاکی تیره

شکم

سفید

سفید

سفید

سفید

زیردم

سفید

سفید

سفید

سفید

جبه

قهوه ای خاکی

قهوه ای تیره

قهوه ای تیره

خاکی

روی بال

بخش درونی بال قهوه ای خاکی- بخش بیرونی بال سیاه- نوار تیره در انتهای شاهپرهای ثانویه با لبه سفید

بخش درونی بال قهوه ای تیره- بخش بیرونی بال سیاه- نوار تیره در انتهای شاهپرهای ثانویه بدون لبه سفید

بخش درونی بال قهوه ای تیره- بخش بیرونی بال سیاه

پوشپرهای بخش درونی بال خاکی- بخش بیرونی بال سیاه با یک لکه سفید-شاهپرهای ثانویه سفید- نوار تیره در انتهای شاهپرهای ثانویه

زیر بال

بخش درونی بال قرمز بلوطی- بخش بیرونی بال سیاه

سیاه

بخش درونی بال قرمز بلوطی- بخش بیرونی بال و شاهپرهای ثانویه سیاه

سیاه با لکه بزرگ سفید در شاهپرهای ثانویه و شاهپرهای اولیه درونی

انتهای شاهپرهای بال

معمولا کوتاهتر یا تا انتهای دم

معمولا بلندتر از انتهای دم

معمولا بلندتر از انتهای دم

بلندتر از انتهای دم

دم

دوشاخه با شکاف عمیق

دوشاخه با شکاف زیاد

دوشاخه با شکاف زیاد

-

پاها

خاکستری تیره

تیره

تیره

خاکستری

 

منابع

مبصر، فرید (1395). راهنمای میدانی پرندگان ایران. انتشار شخصی، 255 ص.

Porter, R. & Aspinall, S. (2010). Birds of the Middle East. Christopher Helm, London.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ دی ۹۸ ، ۱۰:۰۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت طاووسک سینه سفید جنوب آسیا در ایران

Status of South Asian White-breasted Waterhen in Iran

Amaurornis phoenicurus phoenicurus (Pennant, 1769)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جنوب آسیا، شبه جزیره مالزی و فیلیپین

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر از آندامان و جزایر نیکوبار تا سولاوسی، مولوکاس غربی و سونداس کوچک حضور می­یابند.

سرگردان؛ سه رکورد موجود است: یک فرد در منطقه باهوکلات، بلوچستان در 11 دسامبر 2010 (Stalling et al. 2015)، یک پرنده مرده از باهوکلات در تاریخ 27 دسامبر 2013 (توسط علی سنگچولی)، پرنده­ای دیگر در چابهار در نوامبر 2015 (توسط اشرفعلی حسینی) و یک پرنده در بندر لنگه در آگوست 2016 (توسط سیدعلی محترمی).

 

Global range

Southern Asia, Malay Archipelago and Philippines

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur from Andaman and Nicobar Islands to Sulawesi, western Moluccas, and Lesser Sundas.

Vagrant; there have been three records: a bird seen in Bahu Kalat Protected Area, Baluchestan, on 11 December 2010 (Stalling et al. 2015), a dead bird on 27 December 2013 in Bahu Kalat (per A. Sangchooli), another bird caught in Chabahar in November 2015 (per A.A. Hosseini) and one individual in Bandar-e Lengeh in August 2016 (S.A. Mohtarami).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ دی ۹۸ ، ۱۴:۱۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت چنگر نوک سرخ اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Moorhen in Iran

Gallinula chloropus chloropus (Linnaeus, 1758)

Syn: Gallinula chloropus parvifrons (= G. c. indica)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

اروپا و شمال آفریقا تا ژاپن و جنوب شرق آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

فرم مذکور به طور گسترده­ای در ایران دیده می­شود (Hüe & Etchécopar 1970, Vaurie 1965).

جوجه­آور به نسبت معمول در اغلب تالاب­های کشور؛ عمدتا مقیم اما احتمالا در نواحی آذربایجان تنها به شکل زمستان­گذران؛ احتمالا به صورت زمستان­گذران در جنوب شرق بلوچستان.

 

Global range

Europe and northern Africa to Japan and southeastern Asia

 

Status in Iran

The form widely known from Iran is the nominate (Hüe & Etchécopar 1970, Vaurie 1965).

Fairly common breeding bird at wetlands almost throughout Iran; mainly resident, but probably only a summer visitor to Azarbaijan; possibly only a winter visitor to southeast Persian Baluchestan.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH and SMNS.

 

References

Baker 1919 - p 121,

Dementyev 1948- p 179,

Érard & Etchécopar 1970- p 39,

Hüe & Etchécopar 1970- p 247,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 63,

Vaurie 1965- p 355

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ دی ۹۸ ، ۱۴:۰۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت چنگر معمولی اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Coot in Iran

Fulica atra atra Linnaeus, 1758

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

اروپا و شمال آفریقا تا ژاپن، هند، جنوب شرق آسیا، فیلیپین و برنئو

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در جنوب شرق آسیا و اقیانوسیه حضور می­یابند.

جوجه­آور به نسبت معمول در تالاب­های آب شیرین خوزستان، مرکز فارس و سیستان؛ مهاجر زمستانه فراوان در اغلب تالاب­های کشور.

 

Global range

Europe and northern Africa to Japan, India, southeastern Asia, Philippines and Borneo

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in southeast Asia and Australasia.

Fairly common breeding bird in freshwater wetlands south to Khuzestan, central Fars and Sistan, and abundant winter visitor to wetlands almost throughout Iran.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH and ZISP.

 

References

Baker 1919- p 128,

Capito 1931- p 933,

Érard & Etchécopar 1970- p 39,

Hüe & Etchécopar 1970- p 252,

Missone 1953- p 125,

Paludan 1938- p 636,

Paludan 1940- p 20,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 63,

Trott 1947a- p 703,

Vaurie 1965- p 359

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ دی ۹۸ ، ۱۳:۵۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت میش مرغ اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Great Bustard in Iran

Otis tarda tarda Linnaeus, 1758

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جنوب غرب و مرکز اروپا و شمال غرب آفریقا تا جنوب غرب سیبری و مرکز مغولستان

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر از مغولستان تا شرق سیبری و شمال شرق چین حضور می­یابد.

از جمعیت­های جوجه­آور و مقیم غیرمعمول در استپ­های مرتفع آذربایجان، کردستان. کرمانشاه و همدان، اکنون تنها جمعیت جوجه­آور کوچکی در ناحیه بوکان (آذربایجان غربی) باقی مانده است؛ به طور محلی مهاجر زمستانه در شمال خراسان و مهاجر عبوری کمیاب در نواحی جنوب شرق خزر.

 

Global range

Southwestern and central Europe and northwestern Africa to southwestern Siberia and central Mongolia

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs from Mongolia to eastern Siberia and northeastern China.

Formerly an uncommon breeding bird in upland areas of Azarbaijan, Kordestan, Kermanshah and Hamedan, now restricted to a small breeding population in the Bukan area (West Azarbaijan); also formerly a locally common winter visitor to northern Khorasan and rare passage migrant in southeast Caspian region.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, FMNH and UMMZ.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 254,

Missone 1953- p 124,

Paludan 1938- p 635,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 60,

Vaurie 1965- p 337

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ دی ۹۸ ، ۱۱:۵۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت سارگپه پابلند شمالی در ایران

Status of Northern Long-legged Buzzard in Iran

Buteo rufinus rufinus (Cretzschmar, 1829)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد (www.hbw.com). زیرگونه دیگر از موریتانی تا شبه جزیره عربستان پراکنش دارد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در مرکز اروپا تا مرکز آسیا؛

غیر جوجه آوری در شمال آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر در شمال آفریقا و شبه جزیره عربستان حضور می­یابد.

مقیم معمول و گسترده در نواحی کوهستانی سراسر ایران، در خارج از زمان تولید مثل مهاجر زمستانه معمول در نواحی پست کشور مانند جنوب شرق خزر، خوزستان، سواحل خلیج فارس و مکران.

 

Global range

Breeding in central Europe to central Asia;

Non-breeding in northern Africa

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs in northern Africa and the Arabian peninsula.

Common and widespread resident, breeding in mountainous regions throughout Iran; also common winter visitor to lowland areas outside the breeding range, e.g. southeast Caspian, Khuzestan, Persian Gulf coast and southern Baluchestan.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, MNHN, NHMTashkent UMMZ, and ZISP.

 

References

Capito 1931- p 930,

Dementyev 1948- p 181,

Érard & Etchécopar 1970- p 32,

Hüe & Etchécopar 1970- p 161,

Paludan 1938- p 629,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 36,

Trott 1947a- p 700,

Vaurie 1965- p 174

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ دی ۹۸ ، ۱۱:۴۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت عقاب دریایی دم سفید اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian White-tailed Eagle in Iran

Haliaeetus albicilla albicilla (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

اروپا، شمال آسیا تا هند و چین

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. دمنتیف (Dementyev 1948) نمونه­ای را از بندر ترکمن ذکر می­کند. فرم دیگر به گرین­لند محدوده شده است.

مقیم غیرمعمول در نواحی جلگه­ای جنوب خزر. مهاجر زمستانه معمول در نواحی جنوبی خزر و مهاجر زمستانه غیرمعمول در مرکز فارس، خوزستان، سیستان و سواحل خلیج فارس و مکران.

 

Global range

Europe, northern Asia to India and China

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Dementyev (1948) mentioned a specimen from Bandar Turkmen. The only other form is confined to Greenland.

Uncommon resident in south Caspian lowlands; common winter visitor to south Caspian region and uncommon winter visitor to central Fars, Khuzestan, Sistan and coast of Persian Gulf and Baluchestan.

 

Museum specimens

Two specimens from Sistan are in AMNH.

 

References

Dementyev 1948- p 180,

Paludan 1940- p 50,

Schüz 1959- p 38

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ دی ۹۸ ، ۱۱:۳۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کورکور حنایی اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Red Kite in Iran

Milvus milvus milvus (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از اروپا و شمال غرب آفریقا تا خاورمیانه

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها این فرم حضورش در ایران محتمل است. فرم دیگر در جزایر کیپ ورد حضور می­یابد.

مهاجر غیرجوجه­آور کمیاب در نواحی جنوبی خزر در پاییز و زمستان؛ در جنوب البرز به صورت سرگردان دیده می­شود.

 

Global range

Europe and northwestern Africa to the Middle East

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs in the Cape Verde Islands.

Rare non-breeding visitor to south Caspian region in autumn and winter; vagrant south of Alborz.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Dementyev 1948- p 180,

Hüe & Etchécopar 1970- p 171,

Paludan 1940- p 50,

Schüz 1957b- p 23,

Schüz 1959- p 37,

Stresemann 1928- p 403,

Vaurie 1965- p 150

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ دی ۹۸ ، ۱۱:۳۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت سنقر تالابی اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Marsh Harrier in Iran

Circus aeruginosus aeruginosus (Linnaeus, 1758)

Syn: Circus rufus Gm.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری از اروپا و خاورمیانه به سمت شرق تا آسیای میانه؛

منطقه غیرجوجه آوری در جنوب اروپا، آفریقا و جنوب آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر در شمال غرب آفریقا حضور می­یابد.

جوجه­آور معمول در تمامی تالاب­های اصلی کشور، عمدتا مهاجر تابستانه در شمال غرب و غرب اما در نواحی خزری، خوزستان، مرکز فارس و سیستان در تمام طول سال حضور دارد و نیز مهاجر زمستانه معمول در مناطق ذکر شده اخیر؛ گاهی در زمان مهاجرت در مناطق دیگر ایران نیز دیده می­شود.

 

Global range

Breeding from Europe and the Middle East east to central Asia;

Non-breeding in southern Europe, Africa and southern Asia

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs in northwest Africa.

Common breeding bird in all main wetland areas; mainly a summer visitor in northwest and west, but present year round in south Caspian region, Khuzestan, central Fars and Sistan, where also a common winter visitor; occasionally recorded on passage elsewhere.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH, KBIN, and ZISP.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 35,

Hüe & Etchécopar 1970- p 181,

Missone 1953- p 117,

Nikolsky 1886,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 40,

Stresemann 1928- p 402,

Vaurie 1965- p 206,

Zarudny 1889- p 751,

Zarudny 1892- p 119

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ دی ۹۸ ، ۱۱:۲۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت طرلان (شهباز) مدیترانه ای در ایران

Status of Mediterranean Goshawk in Iran

Accipiter gentilis marginatus (Piller & Mitterpacher, 1783)

Syn: Accipiter gentilis caucasicus Kleinschmidt

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

از آنجا که زیر گونه gentilis در برخی مواقع شامل زیرگونه A. g. marginatus بوده است (Hüe & Etchécopar 1970- p 169, Vaurie 1965- p 160)، به نظر بسیار محتمل است که زیرگونه A. g. gentilis در منابع قدیمی متعلق به فرم marginatus بود.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد. برای نام انگلیسی، نامهای بالکان، مدیترانه و غرب اروپا اشاره شده اند که با توجه به پراکنش این زیرگونه، از بین آنها مدیترانه مناسبتر تشخیص داده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

ایتالیا و بالکان تا قفقاز و شمال ایران

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این تاکسون در خاورمیانه و قفقاز حضور می­یابد (Roselaar 1995). به نظر می­رسد که پرندگانی که در ایران حضور می­یابند، از همین تاکسون بوده و از زیرگونه gentilis یا schvedowi نیستند. این دو تاکسون اخیرا به عنوان زیرگونه­های مشکوک ایران آمده­اند.

مهاجر زمستانه غیرمعمول عمدتا در نواحی جنوبی خزر و کوه­های البرز، اما در مناطق جنوبی تا سواحل خلیج فارس و مرکز بلوچستان نیز ثبت شده است. ممکن است در کوه­های کلیبر [ارسباران] در شمال آذربایجان جوجه­آوری داشته باشد.

 

Taxonomic notes

As the nominate gentilis for some time included A. g. marginatus (Hüe & Etchécopar 1970- p 169, Vaurie 1965- p 160), it would seem most likely that old references to A. g. gentilis in Iran relate to marginatus.

 

Global range

Italy and the Balkans to Caucasus and northern Iran

 

Status in Iran

This taxon occurs in the Middle East and the Caucasus (Roselaar 1995). Birds occurring Iran refer to this taxon, and not to the nominate or schvedowi, both of which are considered as doubtful: Appendix II.

Uncommon winter visitor, mainly to south Caspian region and Alborz Mountains, but recorded south to the northern Persian Gulf coast and central Baluchestan; may breed in Kalibar Mountains in northern Azarbaijan.

 

Museum specimens

One specimen from Karaj is kept in FMNH, and one from Mashhad in ZISP.

 

References

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 37

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ دی ۹۸ ، ۱۱:۱۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت پیغوی کوچک شمالی در ایران

Status of Northern Shikra in Iran

Accipiter badius cenchroides (Severtzov, 1873)

Syn: Astur cenchroides Severtzov, 1872, Accipiter badius chorassanicus

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد. شمالی ترین زیرگونه در میان زیرگونه های پیغوی کوچک است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از قفقاز تا مرکز آسیا و شمال غرب هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است (Hüe & Etchécopar 1970, Porter & Aspinall 2010, Vaurie 1965). سایر فرم­ها در آفریقا، شبه قاره هند و جنوب شرق آسیا حضور می­یابند.

مهاجر تابستانه به نسبت معمول و مهاجر عبوری شمال شرق ایران (جوجه­آوری آن در پارک­ها و باغ­های نواحی تهران، کرج و بندرعباس و جنگل­های مینودشت در استان گلستان مشاهده شده است)، و مهاجر عبوری و زمستان­گذران معمول در جنوب شرق کشور.

 

Global range

Caucasus to central Asia and northwestern India

 

Status in Iran

The only form known to occur in Iran (Hüe & Etchécopar 1970, Porter & Aspinall 2010, Vaurie 1965). Other forms occur in Africa, the Indian Subcontinent and southeast Asia.

Fairly common summer visitor and passage migrant in northeastern Iran west to Golestan, found breeding in parks and gardens in Tehran and Karaj, and also in the Bandar Abbas area in Hormozgan; a fairly common passage migrant and winter visitor in southeastern Iran.

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, FMNH, MMUM, SMNS, NHMT, ZISP, and ZMB.

 

References

Dementyev 1948- p 181,

Dubois et al. 2000,

Érard & Etchécopar 1970- p 32,

Genanger & Genanger 1968- p 62, 66,

Heinrich 1928- p 287,

Hüe & Etchécopar 1970- p 166,

Porter & Aspinall 2010,

Schüz 1957b- p 22,

Schüz 1957c- p 78,

Schüz 1959- p 37,

Shestoperov 1927- p 377,

Stresemann 1928- p 403,

Vaurie 1961c- p 2,3,

Witherby 1903- p 562,

Vaurie 1965- p 164,

Zarudny 1903- p 129-141,

Zarudny 1911- p 207

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ دی ۹۸ ، ۱۰:۵۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

مقایسه اسکوآهای نابالغ ایران

Comparison of Iranian Skuas- immatures

 

تهیه و تنظیم: ابوالقاسم خالقی زاده

 

تاریخ تنظیم: 28 دی 1398

 

جدول زیر برای تفکیک بهتر اسکوآهای نابالغ ایران تهیه شده است.

 

نام فارسی

اسکوآی قهوه ای

اسکوآی دم پیچ

اسکوآی قطبی

اسکوآی دم دراز

نام علمی

Stercorarius antarcticus

Stercorarius pomarinus

Stercorarius parasiticus

Stercorarius longicaudus

نام انگلیسی

Brown Skua

Pomarine Skua

Arctic Skua

Long-tailed Skua

طول بدن

حدود 63 سانتیمتر

حدود 51 تا 56 سانتیمتر

حدود 46 سانتیمتر

حدود 53 سانتیمتر

منقار

ضخیم- تیره، در پایه منقار کمی زرد

به نسبت ضخیم و خاکستری با انتهای تیره

با ضخامت متوسط- پایه منقار خاکستری روشن با انتهای تیره

به نسبت ضخیم- نیمه عقبی منقار خاکستری روشن با انتهای تیره

سر

راه راه تیره در زمینه قهوه ای، در گونه ها لکه تیره

قهوه ای روشن

قهوه ای روشن تا تیره با راه راه طولی تیره

راه راه طولی در زمینه خاکستری تا قهوه ای

گردن

قهوه ای با خالهای خیلی ریز سفید

قهوه ای خاکستری

قهوه ای روشن تا تیره با راه راه طولی محو

خاکستری روشن تا قهوه ای با نوارهای طولی نازک

پس سر

قهوه ای با خالهای ریز سفید

قهوه ای خاکستری

قهوه ای روشن تا تیره

خاکستری روشن تا قهوه ای با نوارهای طولی نازک

جبه

قهوه ای خاکستری با خالهای دراز روشن

قهوه ای خاکستری با نوارهای عرضی تیره

قهوه ای روشن تا تیره با نوارهای عرضی نازک و تیره

خاکستری تیره با نوارهای عرضی روشن

دمگاه

قهوه ای

چندین نوار تیره در زمینه روشن

قهوه ای

خاکستری با چندین نوار عرضی تیره

چانه

قهوه ای

خاکستری تا قهوه ای

قهوه ای

نوارهای عرضی تیره در زمینه خاکستری روشن تا قهوه ای

سینه

قهوه ای

خاکستری تا قهوه ای با نوارهای عرضی تیره

قهوه ای روشن تا تیره

خاکستری روشن تا قهوه ای با نوارهای عرضی محو و تیره تر

شکم

قهوه ای تیره

خاکستری تا قهوه ای با نوارهای عرضی تیره

قهوه ای روشن تا تیره با نوارهای عرضی نازک و تیره

خاکستری روشن تا قهوه ای با نوارهای عرضی تیره

پهلوها

قهوه ای تیره

خاکستری

قهوه ای روشن تا تیره با نوارهای عرضی

خاکستری روشن تا قهوه ای

زیردم

تیره

چندین نوار عرضی تیره در زمینه روشن

نوارهای عرضی تیره در زمینه قهوه ای روشن تا تیره

نوارهای عرضی تیره در زمینه روشن تا قهوه ای

روی بالها

قهوه ای تیره- پایه شاهپرهای اولیه انتهایی سفید

پوشپرها قهوه ای تیره- بخش بیرونی بال تیره- پایه شاهپرهای اولیه انتهایی سفید

پوشپرها قهوه ای- بخش بیرونی بال تیره- پایه شاهپرهای اولیه انتهایی روشن

پوشپرها خاکستری تا قهوه ای- بخش بیرونی بال تیره- 2-3 شاهپرهای اولیه بیرونی سفید

زیر بالها

پوشپرها تیره- شاهپرها روشن مایل به تیره

پوشپرها قهوه ای- شاهپرها تیره و روشن- پایه شاهپرهای اولیه انتهایی با دو نوار روشن

پوشپرها قهوه ای- شاهپرها به نسبت تیره- پایه شاهپرهای اولیه انتهایی سفید

پوشپرها خاکستری تیره- شاهپرها کمی تیره- پایه شاهپرهای اولیه انتهایی روشن

دم

کوتاه و پهن- شاهپرهای بال بلندتر از انتهای دم

کوتاه و پهن - شاهپرهای بال بلندتر از انتهای دم

کوتاه و پهن و در وسط نوک تیز- شاهپرهای بال بلندتر از انتهای دم

کوتاه و پهن و در وسط نوک تیز- شاهپرهای بال بلندتر از انتهای دم

پاها

خاکستری تیره

خاکستری روشن- انگشتان و پرده پا تیره

خاکستری روشن- انگشتان و پرده پا تیره

خاکستری- انگشتان و پرده پا تیره

 

منابع

Porter, R. & Aspinall, S. (2010). Birds of the Middle East. Christopher Helm, London.

Svensson, L. (1999). Collins Bird Guide. HarperCollins Publishers Ltd, London.

-----

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ دی ۹۸ ، ۲۳:۰۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

مقایسه اسکوآهای بالغ ایران

Comparison of Iranian Skuas- adults

 

تهیه و تنظیم: ابوالقاسم خالقی زاده

 

تاریخ تنظیم: 28 دی 1398

 

جدول زیر برای تفکیک بهتر اسکوآهای بالغ ایران تهیه شده است.

 

نام فارسی

اسکوآی قهوه ای

اسکوآی دم پیچ

اسکوآی قطبی

اسکوآی دم دراز

نام علمی

Stercorarius antarcticus

Stercorarius pomarinus

Stercorarius parasiticus

Stercorarius longicaudus

نام انگلیسی

Brown Skua

Pomarine Skua

Arctic Skua

Long-tailed Skua

طول بدن

حدود 63 سانتیمتر

حدود 51 تا 56 سانتیمتر

حدود 46 سانتیمتر

حدود 53 سانتیمتر

منقار

ضخیم- تیره

به نسبت ضخیم- نیمه عقبی صورتی، در انتها تیره

به نسبت ضخیم- خاکستری

به نسبت ضخیم- سیاه

سر

راه راه تیره در زمینه قهوه ای

از زیر چانه و پیشانی تا بالا  و انتهای سر سیاه

تیره- دور منقار سفید

از پیشانی و کنار منقار با عبور از روی چشمها، سیاه رنگ

گردن

قهوه ای روشن با خالهای خیلی ریز سفید

روشن با لکه زرد- در فرم کمیاب تیره، به رنگ قهوه ای

روشن با ته مایه زرد- در فرم کمیاب تیره، به رنگ قهوه ای خاکی

روشن با زردی نامشخص

پس سر

قهوه ای با خالهای ریز سفید

طوق روشن مایل به زرد

طوق روشن

طوق روشن

جبه

قهوه ای خاکستری با خالهای دراز روشن

خاکستری تیره

خاکستری تیره

خاکستری

دمگاه

قهوه ای

قهوه ای- در زمستان چندین نوار تیره در زمینه روشن

قهوه ای

خاکستری

چانه

قهوه ای

از زیر منقار تا بالای سر سیاه

سفید

سفید

سینه

راه راه در زمینه قهوه ای

سفید با طوق تیره- در فرم کمیاب تیره، به رنگ قهوه ای

سفید- دو طرف سینه تیره- در فرم تیره، به رنگ قهوه ای خاکی

سفید

شکم

قهوه ای

سفید- در فرم کمیاب تیره، به رنگ قهوه ای

سفید- در فرم تیره، به رنگ قهوه ای خاکی

سفید مایل به خاکستری- در نیمه پایین تیره

پهلوها

قهوه ای خاکستری با لبه روشنتر پرها

تیره

سفید

خاکستری روشن

زیردم

تیره

تیره- در زمستان چندین نوار عرضی تیره

تیره

خاکستری

روی بالها

قهوه ای تیره- پایه شاهپرهای اولیه انتهایی سفید

پوشپرها قهوه ای تیره- بخش بیرونی بال تیره- پایه شاهپرهای اولیه انتهایی سفید

پوشپرها قهوه ای- بخش بیرونی بال تیره- پایه شاهپرهای اولیه انتهایی سفید

پوشپرها خاکستری- بخش بیرونی بال تیره- 2-3 شاهپرهای اولیه بیرونی سفید

زیر بالها

پوشپرها تیره- شاهپرها روشن مایل به تیره

پوشپرها تیره- شاهپرها کمی تیره- پایه شاهپرهای اولیه انتهایی روشن

پوشپرها تیره- شاهپرها به نسبت تیره- پایه شاهپرهای اولیه انتهایی سفید

پوشپرها تیره- شاهپرها کمی تیره

دم

کوتاه و پهن- شاهپرهای بال بلندتر از انتهای دم

دو شاهپر بلند قاشق مانند

دو شاهپر میانی بلند

دو شاهپر میانی خیلی بلند و انعطاف پذیر- پرهای میانی خاکستری و پرهای کناری تیره

پاها

خاکستری تیره

خاکستری

خاکستری تیره

خاکستری

 

منابع

مبصر، فرید (1395). راهنمای میدانی پرندگان ایران. انتشار شخصی، 255 ص.

Porter, R. & Aspinall, S. (2010). Birds of the Middle East. Christopher Helm, London.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ دی ۹۸ ، ۲۲:۱۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت عقاب دوبرادر اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Bonelli’s Eagle in Iran

Aquila fasciata fasciata Vieillot, 1822

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از شمال آفریقا و جنوب اروپا تا جنوب چین و هندوچین

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر در سونداس کوچک حضور می­یابد.

جوجه­آور غیرمعمول در تپه ماهورهای خشک جنوب ایران از دامنه­های غرب زاگرس به سمت جنوب آن و نیز در ارتفاعات کرمان تا جنوب بلوچستان؛ جوجه­آور بسیار غیرمعمول در تپه ماهورهای خشک شمال شرق ایران از شرق البرز تا مرز افغانستان؛ اساسا مقیم بوده اما زمستان­ها افراد نابالغ جابجایی­های بیشتری دارند.

 

Global range

Northern Africa and southern Europe to southern China and Indochina

 

Status in Iran

This is the only form likely to occur in Iran. Another form occurs in the Lesser Sundas.

Uncommon breeding bird in arid hill ranges in southern Iran from foothills of western Zagros through southern Zagros and Kerman highlands to southern Baluchestan, and very scarce breeding bird in arid hill ranges in northeast Iran from eastern Alborz to Afghanistan border; mainly resident, but with some dispersal of immature birds in winter.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, FMNH, SMNS, and ZISP.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 33,

Hüe & Etchécopar 1970- p 155,

Paludan 1938- p 628,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 35,

Vaurie 1965- p 183

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ دی ۹۸ ، ۰۹:۱۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت عقاب طلایی اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Golden Eagle in Iran

Aquila chrysaetos homeyeri Severtzov, 1888

Syn: A[quila] fulva Homeyeri Severtzov, 1888

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

تاکسون Aquila chrysaetos chrysaetos (Linnaeus, 1758) از منطقه انزلی و تیرتاش (Missone 1953- p 117, Schüz 1959- p 33)، دربند تهران (Schüz 1957b- p 18) و ارتفاعات پیش کوه گیلان (Stresemann 1928- p 401) گزارش شده اما هیچ نمونه موزه­ای در دست نیست و نیازمند تایید است.

در مورد تاکسون Aquila chrysaetos daphanea Severtzov, 1888، نمونه موزه­ای موجود در موزه میشیگان از نواحی درود [لرستان] و ده بکری [کرمان] از آسیای میانه  [منطقه طبیعی پراکنش این تاکسون] فاصله زیادی داشته و نیاز به تایید دارد.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از شبه جزیره ایبریا و شمال آفریقا از طریق خاورمیانه تا ایران و ازبکستان

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این تنها فرمی است که مطمئنا در ایران حضور می­یابد (Érard & Etchécopar 1970, Hüe & Etchécopar 1970, Vaurie 1965). حضور زیرگونه chrysaetos در ایران مشکوک است.

به طور گسترده و به نسبت معمول در نواحی کوهستانی شمال و غرب به سمت جنوب شرق تا نواحی زاگرس و ارتفاعات کرمان و نیز بلندی­های بزمان در بلوچستان؛ عمدتا مقیم اما پرندگان نابالغ در زمستان در نواحی دشتی نیز مشاهده می­شوند.

 

Taxonomic notes

The taxon Aquila chrysaetos chrysaetos (Linnaeus, 1758) has been reported from Anzali, Tir-Tash (Missone 1953- p 117, Schüz 1959- p 33), Darband, Tehran (Schüz 1957b- p 18), and Pish-Kuh massifs [Gilan] (Stresemann 1928- p 401) but no specimens are available and confirmation is required.

Specimens of Aquila chrysaetos daphanea Severtzov, 1888 from Dorud and Deh-Bakri in UMMZ are far from central Asia and their identification requires confirmation.

 

Global range

From the Iberian Peninsula and northern Africa through the Middle East to Iran and Uzbekistan

 

Status in Iran

This is the only form known for certain to occur in Iran (Érard & Etchécopar 1970, Hüe & Etchécopar 1970, Vaurie 1965). The occurrence of nominate chrysaetos in Iran is doubtful.

Fairly common and widespread in mountainous regions of north and west, extending southeast through Zagros to Kerman Highlands and Kuh-e Bazman massif in Baluchestan; mainly resident, but with some movement of immature birds out onto plains in winter.

 

Museum specimens

There are specimens from Deh-Bakri, Maragheh, Livan, Karaj, Dorud, Sefid-Kuh (Lorestan), Ti, Chamchid (Bakhtiari), Kotalyekchinar (Khorasan), and Chahar-Farsakh (Kerman) in FMNH, from Khorasan in AMNH and ZISP, and from Deh-Bakri and Dorud in UMMZ.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 34,

Hüe & Etchécopar 1970- p 147,

Roselaar 1995,

Vaurie 1965- p 190

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ دی ۹۸ ، ۰۹:۱۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت عقاب صحرایی غربی در ایران

Status of Western Steppe Eagle in Iran

Aquila nipalensis orientalis Cabanis, 1854

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

در درون Aquila nipalensis به طور سنتی دو زیرگونه تشخیص داده شده­اند: زیرگونه A. n. nipalensis (از آلتای به سمت شرق) و A. n. orientalis (جنوب شرق اروپا تا قزاقستان). هر دو فرم مهاجر هستند. به هر حال، کلارک  (Clark 2005) پیشنهاد کرد که این تنوع کلاینی است و Aquila nipalensis باید به عنوان گونه تک سنخی در نظر گرفته شود.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی و موقعیت پراکنش آن نسبت به زیرگونه شرقی (nipalensis) برگزیده شد.

لازم به یادآوری است که نام غربی با نام علمی به معنی شرقی همخوانی ندارد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری از جنوب شرق اروپا تا مرکز قزاقستان؛

منطقه غیر جوجه آوری در جنوب غرب آسیا و شرق آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

فرمی که احتمال حضورش بیشتر است، زیرگونه orientalis است. فرم nipalensis در شرق قزاقستان تا شمال چین جوجه­آوری نموده و در جنوب آسیا زمستان­گذرانی دارد.

مهاجر عبوری گسترده و به نسبت معمول در کشور و مهاجر زمستانه نسبتا معمول در نواحی جنوبی خزر، خوزستان، مرکز فارس، سیستان و سواحل خلیج فارس.

 

Taxonomic notes

Within Aquila nipalensis, two subspecies were traditionally recognised: the nominotypical A. n. nipalensis Hodgson, 1833 (from Altai eastwards) and A. n. orientalis Cabanis, 1854 (SE Europe to Kazakhstan). Both forms are migratory. However, Clark (2005) suggested that the variation is clinal and that Aquila nipalensis should be treated as monotypic.

 

Global range

Breeding from [southeastern European Russia] to central Kazakhstan;

Non-breeding in southwestern Asia and eastern Africa

 

Status in Iran

The form most likely to be concerned is orientalis. The nominate form breeds from eastern Kazakhstan to northern China and winters in south Asia.

Fairly common and widespread passage migrant and winter visitor to south Caspian region, Khuzestan, central Fars, Sistan and Persian Gulf coast.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, FMNH and ZISP.

 

References

Not available.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ دی ۹۸ ، ۰۸:۵۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت عقاب خاکی هندی در ایران

Status of Indian Tawny Eagle in Iran

Aquila rapax vindhiana Franklin, 1831

Syn: Aquila vindhiana

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

آی.او.سی. و کلمنتس A. r. vindhiana را زیرگونه­ای از عقاب خاکی محسوب می­کنند.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پاکستان، هند و نپال

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. سایر فرم­ها در آفریقا و جنوب غرب عربستان حضور می­یابند.

مقیم کمیاب و محلی در نواحی جنوب شرقی بلوچستان.

 

Taxonomic notes

IOC and Clements recognised A. r. vindhiana as a subspecies of A. rapax.

 

Global range

Pakistan, India, Nepal

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in Africa and southwestern Arabia.

Rare and local resident in southeast Persian Baluchestan.

 

Museum specimens

There is one specimen in AMNH.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 149,

Porter & Aspinall 2010,

Roselaar & Aliabadian 2009,

Scott 2008,

Scott & Adhami 2006,

Vaurie 1965- p 185,

Zarudny 1911- p 206,

Zarudny 1916

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ دی ۹۸ ، ۰۸:۴۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دال معمولی اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Griffon Vulture in Iran

Gyps fulvus fulvus (Hablizl, 1783)

Syn: Vultur fulvus Hablizl 1783

Type locality: Javaher Dasht, Gilan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از جنوب اروپا و شمال آفریقا تا مرکز آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر fulvescens در افغانستان و شمال هند حضور می­یابد.

مقیم به نسبت معمول در سراسر رشته کوه­های ایران، ولی در نواحی پست خزری، بیابان­های مرکزی، نواحی پست خوزستان و سواحل خلیج فارس حضور ندارد.

 

Global range

Southern Europe and northern Africa to central Asia

 

Status in Iran

The only form known to occur in Iran. Another form fulvescens occurs from Afghanistan to northen india.

Formerly a fairly common resident throughout mountain ranges of Iran, absent only from south Caspian lowlands, central desert basins, lowlands of Khuzestan and Persian Gulf coast, but much reduced in numbers in recent decades, especially in Central Alborz, Zagros Mountains and Fars.

 

Museum specimens

There are three specimens in FMNH and at least one in ZISP.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 34,

Hablizl 1783,

Hüe & Etchécopar 1970- p 140,

Paludan 1938- p 630,

Paludan 1940- p 51,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 32,

Stresemann 1928- p 405,

Trott 1947a- p 701,

Trott 1947b- p 234,

Vaurie 1965- p 198

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ دی ۹۸ ، ۰۸:۳۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت سارگپه جنگلی تاجدار شرقی در ایران

Status of Eastern Crested Honey Buzzard in Iran

* The subspecies occurring in Iran is unknown

Pernis ptilorhynchus orientalis Taczanowski, 1891

or Pernis ptilorhynchus ruficollis Lesson, 1830

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

از شش زیرگونه سارگپه تاجدار، دو زیر گونه (orientalis و ruficollis) در نزدیکی ایران جوجه­آوری نموده و بالقوه می­توانند مهاجر زمستانه در کشور باشند.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

زیرگونه شرقی orientalis از جنوب سیبری به سمت شرق تا شمال شرق چین و ژاپن جوجه آوری و در جنوب شرق آسیا، سونداس بزرگ و فیلیپین زمستانگذرانی می کند.

 

زیرگونه هندی ruficollis از هند و سریلانکا به سمت شرق تا میانمار (برمه)، ویتنام و جنوب غرب چین جوجه آوری می کند.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

فرم orientalis احتمال حضورش در ایران بیشتر است زیرا مهاجر طولانی مسیر است. مطالعات آتی برای تعیین زیرگونه­ای که در جنوب ایران دیده می­شود نیاز است.

نخستین رکورد از ایران در نوامبر 1999 بوده است اما اکنون مهاجر زمستانه سواحل و جزایر جنوب ایران (هرمزگان) و نیز جنوب بلوچستان است. تعداد اندکی به صورت غیرجوجه­آور در تابستان نیز در این مناطق دیده می­شوند. در زمستان از بوشهر و در زمان مهاجرت از سمنان ثبت شده است (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Taxonomic notes

Two of the six subspecies of Pernis ptilorhynchus breed reasonably close to Iran and could occur as winter visitors: orientalis and ruficollis.

 

Global range

Eastern subspecies orientalis breeds from southern Siberia east to northeastern China and Japan, and winters south to southeast Asia, the Greater Sundas and the Philippines;

Indian subspecies ruficollis breeds from India and Sri Lanka east to Burma, Vietnam and southwestern China

 

Status in Iran

The form orientalis is more likely to occur in Iran as it is a long-distance migrant. Further studies are required to determine the subspecies occurring in southern Iran.

First recorded in Iran as recently as November 1999, but now found to be a fairly common winter visitor to coastal lowlands and islands of Hormozgan and southern Baluchestan; a few non-breeders remain in the region throughout the summer; also recorded in winter in Bushehr and on spring passage in Semnan (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ دی ۹۸ ، ۰۸:۲۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کرکس مصری در ایران

Status of Egyptian Vulture in Iran

Neophron percnopterus percnopterus (Linnaeus, 1758)

Syn: Neophron percnopterus rubripersonatus Zarudny & Härms, 1902

Type locality: South of Iran in Persian Baluchestan; Sarbaz River, Qasr-e Qand and Kair, Dashtiar and Bampur

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از جنوب اروپا تا خاورمیانه و آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. سایر فرم­ها در شبه قاره هند و جزایر قناری حضور می­یابند.

مهاجر تابستانه و عبوری معمول و گسترده؛ در مناطق کوهستانی غرب، شمال غرب و شمال شرق کشور و همچنین در جزیره قشم جوجه­آوری دارد. زمستان­ها در هرمزگان به نسبت معمول است.

 

Global range

Southern Europe, Middle East, Africa

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in the Indian subcontinent and Canary Islands.

Common summer visitor and passage migrant; breeding in western, northwestern and northeastern Iran and also on Qeshm Island; fairly common in winter in Hormozgan.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, FMNH, ZISP and ZMUK.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 34,

Hüe & Etchécopar 1970- p 136,

Paludan 1938- p 630,

Paludan 1940- p 51,

Roselaar 1995,

Schüz 1957b- p 22,

Schüz 1959- p 32,

Stresemann 1928- p 405,

Vaurie 1965- p 194,

Zarudny 1911- p 205,

Zarudny [Sarudny] & Härms 1902- p 52

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ دی ۹۸ ، ۰۸:۱۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت همای اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Bearded Vulture in Iran

Gypaetus barbatus barbatus (Linnaeus, 1758)

Syn: Vultur aureus Hablizl, 1783, Gypaëtus castaneus Daudin, 1800

Type locality: syn. V. aureus from Javaher Dasht and Talesh Mountains, Gilan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از جنوب اروپا تا شمال شرق چین از طریق هیمالیا تا نپال و غرب پاکستان

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. سایر فرم­ها در آفریقا و جنوب غرب عربستان حضور می­یابند.

مقیم به نسبت معمول اغلب نواحی کوهستانی ایران.

 

Global range

Southern Europe to northeastern China through the Himalayas to Nepal and western Pakistan

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in Africa and southwestern Arabia.

Fairly common resident in mountainous regions almost throughout Iran.

 

Museum specimens

There are three specimens in FMNH and two in ZMUK.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 34,

Hablizl 1783,

Hüe & Etchécopar 1970- p 142,

Paludan 1938- p 630,

Roselaar 1995,

Schüz 1957b- p 17,

Schüz 1959- p 33,

Stresemann 1928- p 404,

Vaurie 1965- p 195

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ دی ۹۸ ، ۰۸:۰۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت عقاب ماهیگیر اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Osprey in Iran

Pandion haliaetus haliaetus (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری در اروپا و آسیا؛

منطقه غیر جوجه آوری در آفریقا، هند و سونداس

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. دو فرم دیگر در آمریکا حضور می­یابند.

در گذشته مهاجر تابستانه به نسبت معمول نواحی جنوبی خزر، در حال حاضر به طور محلی جوجه­آور غیرمعمول منطقه خلیج فارس؛ همچنین مهاجر زمستانه معمول در سواحل جنوبی کشور؛ گاهی در زمان مهاجرت در تالاب­های داخلی کشور نیز دیده می­شود.

 

Global range

Breeding in Europe and Asia;

Non-breeding in Africa, India, Sundas

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Two other forms occur in the Americas.

Formerly, fairly common summer visitor to south Caspian region; currently, scarce and local breeding bird in Persian Gulf; also common winter visitor to Persian Gulf and southern Persian Baluchestan; occasionally recorded inland on migration.

 

Museum specimens

There are several specimens in FMNH, SMNS, ZMB and ZMUK.

 

References

Buxton 1921- p 873,

Érard & Etchécopar 1970- p 30,

Hüe & Etchécopar 1970- p 188,

Løppenthin 1951- p 606,

Missone 1953- p 118,

Paludan 1940- p 50,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 43,

Stresemann 1928- p 404,

Vaurie 1965- p 144

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۹۸ ، ۲۲:۲۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

مقایسه گیلانشاههای منقار خمیده ایران

Comparison of Iranian Curlews and Whimbrel

 

تهیه و تنظیم: ابوالقاسم خالقی زاده

 

تاریخ تنظیم: 27 دی 1398

 

جدول زیر برای تفکیک بهتر گیلانشاههای منقار خمیده ایران تهیه شده است.

 

نام فارسی

گیلانشاه ابروسفید

گیلانشاه بزرگ

گیلانشاه خاوری

گیلانشاه خالدار

نام علمی

Numenius phaeopus

Numenius arquata

Numenius madagascariensis

Numenius tenuirostris

نام انگلیسی

Whimbrel

Eurasian Curlew

Far Eastern Curlew

Slender-billed Curlew

طول بدن

حدود 41 سانتیمتر

حدود 55 سانتیمتر

حدود 63 سانتیمتر

حدود 39 سانتیمتر

طول دوسر بال

حدود 83 سانتیمتر

حدود 90 سانتیمتر

-

حدود 84 سانتیمتر

جثه

گیلانشاه کوچک

نرها کوچکتر از ماده ها

بزرگترین گیلانشاه ایران

گیلانشاه کوچک- حالت ایستاده

پرواز

بال زدن سریعتر از گیلانشاه بزرگ

پرواز نرم و آهسته شبیه کاکاییها

-

در زمین با حرکات سریعتر از گیلانشاه های ابروسفید و بزرگ

منقار

بلند و خمیده- نیمه عقبی نیم نوک پایین نارنجی

بلند و خمیده (در زیرگونه orientalis طول منقار بلندتر شبیه گیلانشاه خاوری)- نیمه عقبی نیم نوک پایین نارنجی

بلند با خمیدگی بیشتر (تقریبا هم اندازه با زیرگونه شرقی orientalis گیلانشاه بزرگ)- نیمه عقبی نیم نوک پایین نارنجی

بلند، خمیده و نازک- سیاه

نسبت طول منقار به جمجمه

بلند- تقریبا دو برابر طول جمجمه

تقریبا سه برابر طول جمجمه- در نابالغین کوتاهتر- منقار نر نابالغ به اندازه گیلانشاه ابروسفید

تقریبا سه برابر طول جمجمه

بلند- تقریبا دو برابر طول جمجمه

تارک

تیره- خط سفید طولی در وسط

راه راه طولی تیره در زمینه قهوه ای

راه راه طولی تیره در زمینه قهوه ای تیره

تیره

پیشانی

تیره

راه راه طولی

به نسبت روشن

به نسبت روشن

نوار ابرویی

روشن- در جلو مشخص تر و در عقب با راه راه طولی متمایز از تیرگی سر

روشن- در جلو مشخص تر و در عقب با راه راه طولی نامتمایز از راه راه سر

روشن- در جلو مشخص تر و در عقب با راه راه طولی متمایز از راه راه سر

نوار پهن سفید و مشخص

خط چشمی

خط تیره پهن بین منقار تا چشم

یک لکه تیره در جلوی چشم

خط تیره بین منقار تا چشم

خط چشمی تیره و مشخص

گونه ها

راه راه طولی

راه راه طولی

راه راه محو

سفید

چانه

راه راه طولی

روشن

خاکستری

سفید

گردن

راه راه طولی تیره

راه راه طولی

راه راه طولی در زمینه خاکستری

بلند و کشیده- راه راه طولی محو

سینه

راه راه طولی تیره

راه راه طولی، در دو طرف مورب

راه راه طولی، در دو طرف مورب

راه راه طولی با خالهای گرد

شکم

روشن با راه راه عرضی

روشن با راه راه عرضی- (در زیرگونه orientalis زیرتنه سفیدتر)

خاکستری روشن با راه راه محو

سفید

پهلوها

راه راه عرضی تیره در زمینه سفید

تیرگی وسط پرها شبیه لنگر کشتی

تیرگی وسط پرها شبیه نوک پیکان

خالهای سیاه در زمینه سفید

زیردم

روشن

روشن

خاکستری

سفید

جبه

پرهای متوسط- تیرگی متوسط پرها با حاشیه نخودی

پرهای درشت- تیرگی درشت پرها با حاشیه قهوه ای روشن

پرهای درشت- تیرگی درشت پرها به شکل لوزی با حاشیه قهوه ای خاکستری روشن

پرهای متوسط- تیرگی درشت پرها با حاشیه خاکستری تیره

زیر بالها

پوشپرها روشن- شاهپرها تیره

-

راه راه عرضی در زیر بال

سفید- انتهای شاهپرهای اولیه تیره

بیرون زدگی بالها از دم

انتهای بال با انتهای دم برابر

انتهای بال با انتهای دم برابر

انتهای بال با انتهای دم برابر

انتهای بال کمی بلندتر از دم

دمگاه

سفید

سفید و پایین دمگاهه راه راه عرضی تیره

راه راه عرضی تیره در زمینه قهوه ای

سفید

شاهپرهای دم

چند نوار سیاه با زمینه تیره

چند نوار تیره در زمینه روشن

چند نوار محو در زمینه خاکستری

چند خط عرضی سیاه با نوارهای پهن سفید

پاها

طول متوسط، کلفت و خاکستری

طول متوسط، کلفت و خاکستری

بلند، کلفت و خاکستری

بلند، نازک و سیاه

 

منابع

Porter, R. & Aspinall, S. (2010). Birds of the Middle East. Christopher Helm, London.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۹۸ ، ۱۰:۴۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت مارگردن شامی در ایران

Status of Levant Darter in Iran

Anhinga rufa chantrei (Oustalet, 1882)

Syn: Anhinga rufa chantrei (Oustalet), Pl[otus] Chantrei Oustalet, 1882

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

سه فرم جهان قدیم از این پرنده اکنون به عنوان گونه­هایی مجزا تلقی می­شوند: مارگردن آفریقایی، خاوری و استرالیایی. تمام فهرست­ها این طبقه­بندی را پذیرفته­اند. آی.او.سی. گستره حضور مارگردن شرقی را از پاکستان تا جنوب شرق آسیا ذکر کرده و فرم chantrei را به عنوان زیرگونه Anhinga rufa تلقی می­نماید.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری {در گذشته در جنوب مرکزی ترکیه} و جنوب شرق عراق؛

منطقه غیر جوجه آوری در (شمال شرق فلسطین اشغالی و) جنوب غرب ایران

 

وضعیت و جمعیت در ایران

واری (Vaurie 1965) و هیو و اچکوپار (Hüe & Etchécopar 1970) ایران را به عنوان منطقه حضور این پرنده قلمداد نکردند. واری زیرگونه موجود در عراق را chantrei می­داند.

مهاجر زمستانه کمیاب در تالاب­های خوزستان. چهار رکورد از رود دز در خوزستان در دهه 70 میلادی (Scott 2008) و هشت رکورد در خلال سال­های 60 الی 89 شمسی از هور العظیم در منتهی الیه جنوب غرب ایران موجود است (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Taxonomic notes

The three Old World forms of darter are now widely treated as separate species: African Darter Anhinga rufa, Oriental Darter Anhinga melanogaster and Australasian Darter Anhinga novaehollandiae. IOC, BirdLife, TiF and Clements have all accepted this split. IOC gives the range of A. melanogaster as Pakistan to southeastern Asia and accepts chantrei as a subspecies of A. rufa.

 

Global range

Breeding ([formerly] in south-central Turkey) and southeastern Iraq;

Non-breeding in (northeastern Israel) and southwestern Iran

 

Status in Iran

Vaurie (1965) and Hüe & Etchécopar (1970) did not mention Iran in the distribution of this species and subspecies. Vaurie assessed specimens from the Iraq populations as chantrei.

Rare winter visitor to wetlands of Khuzestan. There were four records during the 1970s from Dez River, Khuzestan (Scott 2008) and eight records during the period 1980-2010 from Hoor-al-Azim, Khuzestan (Khaleghizadeh et al. 2011), close to the southeastern marshes of Iraq.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Baker 1923- p 70,

Hüe & Etchécopar 1970- p 53,

Vaurie 1965- p 55

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۹۸ ، ۰۸:۴۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت باکلان بزرگ اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Great Cormorant in Iran

Phalacrocorax carbo sinensis (Staunton, 1796)

Syn: Phalacrocorax carbo subcormoranus

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از مرکز اروپا تا هند و چین

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در غرب اروپا، آمریکای شمالی، شمال غرب آفریقا، ژاپن و اقیانوسیه حضور می­یابند.

به طور محلی جوجه­آور فراوان در نواحی جنوبی خزر و مهاجر زمستانه فراوان در همین نواحی و سراسر سواحل جنوبی کشور و به تعداد کمتر در تالاب­های خوزستان، اصفهان، مرکز فارس و سیستان؛ زمستان­ها به صورت کمیاب و نامنظم در تالاب­های آذربایجان.

 

Global range

Central Europe to India and China

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in Western Europe, North America, northwest Africa, Japan and Australasia.

Locally abundant breeding bird in south Caspian region and abundant winter visitor to south Caspian region and entire south coast, with smaller numbers wintering at wetlands in Khuzestan, Esfahan, central Fars and Sistan; scarce and irregular in winter in Azarbaijan.

 

Museum specimens

There are several specimens in BNHS, FMNH, NHMTashkent, SMNS, UMMZ and ZISP.

 

References

Baker 1919- p 132,

Capito 1931- p 930,

Érard & Etchécopar 1970- p 27,

Harrison 1972- p 286,

Hüe & Etchécopar 1970- p 48,

Løppenthin 1951- p 607,

Missone 1953- p 121,

Nielsen & Speyer 1967- p 34,

Paludan 1938- p 632,

Paludan 1940- p 51,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 29,

Stresemann 1928- p 406,

Trott 1947a- p 702,

Tuck 1974- p 13,

Vaurie 1965- p 48

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۹۸ ، ۰۸:۳۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت بوبی پاسرخ استوایی در ایران

Status of Tropic Red-footed Booby in Iran

Sula sula rubripes Gould, 1838

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

مناطق استوایی اقیانوس آرام و اقیانوس هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در منطقه کارائیب، جنوب غرب جزایر آتلانتیک و شرق و مرکز اقیانوس اطلس حضور می­یابند.

سرگردان؛ یک بار توسط یک کاپیتان کشتی به نام پیتر چیلمان روی عرشه در غروب 28 آگوست 1979 در موقعیت (2621N 5443E) حوالی بندر لنگه در ایران مشاهده شد (Khaleghizadeh et al., 2017).

 

Global range

Tropical Pacific and Indian Oceans

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in the Caribbean, the southwest Atlantic islands, and in the east-central Pacific.

Vagrant; once was recorded by Captain Peter W. G. Chilman on board ship at dusk 18:00 on 28th August 1979 in position 2621N 5443E (off Bandar-e Lengeh, Iran) (Khaleghizadeh et al., 2017).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Khaleghizadeh et al., 2017

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۹۸ ، ۰۸:۲۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت بوبی نقابدار دریای سرخ در ایران

Status of Red Sea Masked Booby in Iran

Sula dactylatra melanops Hartlaub, 1859

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

دریای سرخ و شمال غرب اقیانوس هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

بر اساس پراکنش جهانی، تنها حضور فرم melanops در ایران محتمل است. فرم دیگر (bedouti) در جنوب و شرق اقیانوس هند حضور می­یابد. سایر فرم­ها در نواحی بسیار دورتر دیده می­شوند.

مهاجر کمیاب در سواحل مکران در بلوچستان و شرق هرمزگان؛ حداقل هفت رکورد هریک شامل یک فرد موجود است که پنج رکورد در سال­های 2004 تا 2010 بوده است (Rosleaar & Aliabadian 2009, Scott 2008, Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Global range

Red Sea, northwestern Indian Ocean

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran is melanops. Another form, bedouti, occurs in the southern and eastern Indian Ocean, and other forms occur further away.

Rare visitor to Mekran coast in Baluchestan and Hormozgan, west to the region of Jask. There have been at least seven records of single birds, including five between 2004 and 2010 (Rosleaar & Aliabadian 2009, Scott 2008, Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Museum specimens

There is one specimen from Chabahar in Quetta Museum (Ticehurst 1927).

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 45,

Ticehurst 1927,

Vaurie 1965- p 46

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۹۸ ، ۰۸:۱۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت اگرت ساحلی آسیایی در ایران

Status of Asian Reef Heron in Iran

Egretta gularis schistacea (Hemprich & Ehrenberg, 1828)

Syn: Lepierodius asha

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد. زیرگونه دیگر (gularis) در آفریقا پراکنش دارد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

سواحل شمال شرق آفریقا تا غرب هند و سریلانکا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر در نواحی ساحلی غرب آفریقا حضور می­یابد.

مقیم معمول در امتداد سواحل جنوبی ایران.

 

Global range

Coastal northeastern Africa to western India, Sri Lanka

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs in coastal West Africa.

Common resident along entire south coast.

 

Museum specimens

There are several specimens in BMNH, FMNH and MNHN.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 28,

Hüe & Etchécopar 1970- p 66,

Vaurie 1965- p 70

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۹۸ ، ۰۸:۰۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت اگرت کوچک اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Little Egret in Iran

Egretta garzetta garzetta (Linnaeus, 1766)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از اروپا به سمت شرق تا ژاپن و به سمت جنوب تا آفریقا، هند و فیلیپین

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در اقیانوسیه حضور می­یابند.

جوجه­آور به نسبت معمول در نواحی آذربایجان، جنوب خزر، خوزستان، مرکز فارس و سیستان؛ مهاجر زمستانه معمول در خوزستان، مرکز فارس و سواحل خلیج فارس و به تعداد کمتر در جنوب خزر و تالاب­های مرکزی کشور؛ مهاجر عبوری معمول در تالاب­های سراسر ایران.

 

Global range

Europe east to Japan and south to Africa, India and the Philippines

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs in Australasia.

Fairly common breeding bird in Azarbaijan, south Caspian region, Khuzestan, central Fars and Sistan, wintering commonly in Khuzestan, central Fars and northern Persian Gulf coast and in small numbers in south Caspian region and wetlands in central Iran; a common passage migrant at wetlands throughout Iran.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, FMNH, and SMNS.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 28,

Hüe & Etchécopar 1970- p 65,

Missone 1953- p 118,

Paludan 1938- p 631,

Paludan 1940- p 51,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 44,

Stresemann 1928- p 405,

Vaurie 1965- p 69

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۹۸ ، ۰۷:۵۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت حواصیل ارغوانی اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Purple Heron in Iran

Ardea purpurea purpurea Linnaeus, 1766

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جنوب و مرکز اروپا تا آسیای میانه و خاورمیانه، آفریقا به سمت جنوب تا صحرای آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در جزایر کیپ ورد، ماداگاسکار و شرق و جنوب آسیا حضور می­یابد.

مهاجر تابستانه به نسبت معمول در تالاب­های شمال و غرب ایران به سمت جنوب تا خلیج فارس و نیز در سال­های پر باران در حوزه سیستان؛ مهاجر عبوری به نسبت معمول و گسترده و مهاجر زمستانه غیرمعمول در خوزستان، مرکز فارس، سیستان و سواحل خلیج فارس.

 

Global range

Southern and central Europe to central Asia and the Middle East, Africa south of the Sahara

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in the Cape Verde Islands, Madagascar and southern and eastern Asia.

Fairly common summer visitor to wetlands throughout northern and western Iran south to northern Persian Gulf coast, also in Sistan basin in wet years; fairly common and widespread passage migrant, and uncommon winter visitor in Khuzestan, central Fars, Sistan and northern Persian Gulf.

 

Museum specimens

There are several specimens in BMNH, FMNH, and ZMUK.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 28,

Hüe & Etchécopar 1970- p 61,

Løppenthin 1951- p 606,

Paludan 1938- p 631,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 44,

Stresemann 1928- p 405,

Trott 1947a- p 701,

Vaurie 1965- p 74

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۹۸ ، ۰۷:۵۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت حواصیل خاکستری اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Grey Heron in Iran

Ardea cinerea cinerea Linnaeus, 1758

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از غرب اروپا تا شرق آسیا، هند و آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در موریتانی، ماداگاسکار و آسیای شرقی حضور می­یابند.

جوجه­آور به نسبت معمول در آذربایجان و جنوب ناحیه خزر و همچنین در سال­های پر باران در حوزه سیستان. مهاجر زمستانه بسیار معمول در تالاب­های سراسر ایران و نیز مهاجر عبوری گسترده در سطح کشور.

 

Global range

Western Europe to eastern Asia, India and Africa

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in Mauritania, Madagascar and eastern Asia.

Fairly common breeding bird in Azarbaijan and south Caspian region, also breeding in Sistan in wet years; a very common winter visitor to wetlands throughout Iran, and a widespread passage migrant.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH, SMNS.

 

References

Capito 1931- p 931,

Érard & Etchécopar 1970- p 28,

Hüe & Etchécopar 1970- p 59,

Løppenthin 1951- p 606,

Missone 1953- p 118,

Paludan 1938- p 631,

Paludan 1940- p 51,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 43,

Stresemann 1928- p 405,

Trott 1947a- p 701,

Vaurie 1965- p 72

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۹۸ ، ۰۷:۴۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت حواصیل سبز هندی در ایران

Status of Indian Striated Heron in Iran

Butorides striata javanica (Horsfield, 1821)

 

توضیحات آرایه بندی (تاکسونومی)

اکنون زیرگونه javanica زیرگونه chloripes (Rasmussen & Anderton, 2012) و carcinophila (Kushlan & Hancock, 2005) را در بر می گیرد.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از پاکستان، هند و سریلانکا تا تایلند، فیلیپین، سونداس بزرگ و سولاوسی

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها این فرم حضورش در ایران محتمل است. فرم دیگر (brevipes) در سواحل دریای سرخ جوجه­آوری کرده و 19 فرم دیگر نیز در سایر نقاط دنیا دیده می­شوند.

مقیم به نسبت معمول در سواحل و جزایر جنوب هرمزگان و نیز سواحل بلوچستان، اگرچه فراوانی حضورش در دهه­های اخیر افزایش یافته است (Khaleghizadeh et al. 2011) اما در غرب هرمزگان و محدوده بوشهر هنوز غیرمعمول است.

 

Taxonomic notes

The form javanica now includes chloriceps following Rasmussen & Anderton (2012), and carcinophila following Kushlan & Hancock (2005).

 

Global range

Pakistan, India and Sri Lanka to Thailand, the Philippines, the Greater Sundas and Sulawesi

 

Status in Iran

The only form (including chloriceps) likely to occur in Iran. Another form, brevipes, breeds along the Red Sea coasts and there are a further 19 forms elsewhere in the world.

Fairly common resident on coast and islands of central and eastern Hormozgan and Baluchestan, occurring with increasing frequency in recent decades (Khaleghizadeh et al. 2011); scarce in western Hormozgan and Bushehr.

 

Museum specimens

There are three specimens from Sheedvar island (Hormozgan) in ZMUK.

 

References

Not available.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۸ ، ۲۲:۴۹
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت حواصیل شب اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Black-crowned Night Heron in Iran

Nycticorax nycticorax nycticorax (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

در اوراسیا به سمت جنوب تا اندونزی و شمال آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها این فرم حضورش در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در شمال و جنوب آمریکا حضور می­یابند.

جوجه­آور به نسبت معمول در نواحی آذربایجان، جنوب خزر، خوزستان، مرکز فارس و بوشهر، همچنین در سال­های پر باران در حوزه سیستان؛ مهاجر عبوری گسترده در کشور و نیز مهاجر زمستانه معمول در خوزستان و به تعداد کمتر در جنوب خزر و تالابهای مرکزی فارس.

 

Global range

Eurasia south to Indonesia and northern Africa

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in North and South America.

Fairly common breeding bird in Azarbaijan, south Caspian region, Khuzestan, central Fars and Bushehr, and also Sistan in wet years; widespread passage migrant, wintering commonly in Khuzestan and in small numbers in south Caspian region and central Fars.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, FMNH, SMNS and ZISP.

 

References

Cheesman 1922- p 1109,

Érard & Etchécopar 1970- p 28,

Hüe & Etchécopar 1970- p 71,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 46,

Stresemann 1928- p 406,

Vaurie 1965- p 60

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۸ ، ۲۲:۳۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت بوتیمار کوچک اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Little Bittern in Iran

Ixobrychus minutus minutus (Linnaeus, 1766)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری در مرکز و جنوب اروپا تا مرکز آسیا و شمال غرب هند؛

منطقه غیر جوجه آوری در آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در آفریقا جنوب صحرا و ماداگاسکار حضور می­یابند.

مهاجر تابستانه و عبوری معمول و گسترده در تالاب­های سراسر کشور، زمستان­ها گاهی در تالاب­های جنوب کشور باقی می­مانند.

 

Global range

Breeding in central and southern Europe to central Asia and northwestern India;

Non-breeding in Africa

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in Africa south of the Sahara and Madagascar.

Common and widespread summer visitor and passage migrant at wetlands throughout Iran, occasionally overwintering in the south.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, BNHS, Calcutta Museum, FMNH, MNHN, UMMZ, and ZISP.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 27,

Hüe & Etchécopar 1970- p 73,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 46,

Trott 1947a- p 701,

Vaurie 1965- p 57

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۸ ، ۲۲:۲۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت بوتیمار بزرگ اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Bittern in Iran

Botaurus stellaris stellaris (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری از اروپا تا شرق آسیا؛

منطقه غیر جوجه آوری در شمال و مرکز آفریقا و جنوب آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر در جنوب آفریقا حضور می­یابد.

جوجه­آور غیرمعمول و محلی، در تابستان از نواحی جنوب خزر، خوزستان، مرکز فارس و حوزه سیستان ثبت شده است؛ مهاجر زمستانه به نسبت معمول در تالاب­های جنوب خزر، خوزستان و فارس. گاهی در زمان مهاجرت در سایر تالاب­های کشور نیز مشاهده می­شود.

 

Global range

Breeding in Europe to eastern Asia;

Non-breeding in northern and central Africa, southern Asia

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs in southern Africa.

Uncommon and local breeding bird recorded in summer in south Caspian region, Khuzestan, central Fars and Sistan basin; fairly common winter visitor to wetlands of south Caspian region, Khuzestan and Fars. Occasionally seen in other wetlands during migration seasons.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BNHS, FMNH, KBIN and ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 74,

Paludan 1938- p 631,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 47,

Trott 1947a- p 701,

Vaurie 1965- p 57

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۸ ، ۲۲:۲۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کفچه نوک اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Spoonbill in Iran

Platalea leucorodia leucorodia Linnaeus, 1758

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری از اروپا تا شمال چین، هند و سریلانکا؛

منطقه غیر جوجه آوری در شمال آفریقا و جنوب آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها این فرم حضورش در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در موریتانی و دریای سرخ حضور می­یابند.

جوجه­آور به نسبت معمول در تالاب­های آذربایجان، مرکز فارس و سواحل خلیج فارس؛ مهاجر زمستانه به نسبت معمول در تالاب­های منطقه خوزستان، مرکز فارس، حوزه سیستان و سراسر سواحل جنوبی؛ مهاجر عبوری به نسبت معمول در ناحیه جنوب خزر اما کمیاب در زمستان؛ گاهی در زمان مهاجرت در سایر تالاب­های کشور نیز مشاهده می­شود.

 

Global range

Breeding in Europe to northern China, India and Sri Lanka;

Non-breeding in northern Africa, southern Asia

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in Mauritania and the Red Sea.

Fairly common breeding bird at wetlands of Azarbaijan, central Fars and Persian Gulf coast; fairly common winter visitor to Khuzestan, central Fars, Sistan basin and entire south coast; fairly common passage migrant in south Caspian region, but scarce in winter. Occasionally in other inland wetlands during migration seasons.

 

Museum specimens

There are two specimens in FMNH, one in AMNH, and several in ZISP and Tashkent Mus, including birds from June from Sistan and Gaz marshes.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 82,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 47,

Vaurie 1965- p 78,

Zarudny 1903- p 101

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۸ ، ۲۲:۰۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت لک لک گردن سفید هندی در ایران

Status of Indian Woolly-necked Stork in Iran

Ciconia episcopus episcopus (Boddaert, 1783)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از هند تا هندوچین، فیلیپین و شبه جزیره مالزی و شمال سوماترا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها این فرم حضورش در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در آفریقا در حوالی صحرا، جنوب سوماترا، جاوه، سونداس کوچک و سولاوسی حضور می­یابند.

سرگردان؛ آخرین رکورد متعلق به سه فرد از منطقه میر بازار و شهرستان در بلوچستان ایران در 19 مارس 1901 (Roselaar & Aliabadian 2009).

 

Global range

India to Indochina, the Philippines and Malay Peninsula, northern Sumatra

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in sub-Saharan Africa and south Sumatra, Java, Lesser Sundas, and Sulawesi.

Vagrant; the only record is of three birds between Mir-Bazar and Shahrestan, Baluchestan,in Baluchestan on 19 March 1901 (Roselaar & Aliabadian 2009).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۸ ، ۲۱:۵۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

ثبت همه رکوردهای پرندگان کمیاب ایران

All records of rare birds of Iran

ثبت سار کاکل سیاه در بندر لنگه در دی 1398

Record of Brahminy Starling in Bandar-e Lengeh in January 2020

 

خلاصه اطلاعات این ثبت:

گونه: سار کاکل سیاه Sturnia pagodarum

تعداد افراد: 4 فرد

محل مشاهده: بندر شناس، بندر لنگه

استان: هرمزگان

تاریخهای مشاهده: 21 دی 1398

مشاهده کنندگان: سید مهدی موسوی، خالد دهقان پیر، مجید پورهمدانی، محبوبه مرادعلیزاده و سید عدنان هاشمی

Species: Brahminy Starling Sturnia pagodarum

No. of individuals: 4 individuals

Place of observation: Bandar-e Shenas, Bandar-e Lengeh

Province: Hormozgan

Date of observation: 11 January 2020

Observers: Seyed Mehdi Mousavi, Khaled Dehghanpir, Majid Pourhamedani, Mahbubeh Moradalizadeh, Seyed Adnan Hashemi

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۸ ، ۱۷:۳۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

مشاهده گونه ها در استانها

Observations of species in provinces

مشاهده ابیا در استان خوزستان

Observation of Eurasian Woodcock in Khuzestan province

 

خلاصه اطلاعات این مشاهده:

گونه: ابیا Scolopax rusticola

تعداد: یک فرد

مکان مشاهده: گتوند

استان: خوزستان

تاریخ مشاهده: 20 دی 1398

مشاهده کنندگان: آقای یاسین خواجه پور

توضیحات: گونه جدید برای استان خوزستان

Species: Eurasian Woodcock Scolopax rusticola

No. of individuals: one individual

Place of observation: Gotvand

Province: Khuzestan

Date of observation: 10 January 2020

Observers: Yasin Khajepour

Remarks: New species for Khuzestan province.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۸ ، ۱۷:۲۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

ثبت جمعیت گونه های مهم در ایران

Records of population of important species in Iran

ثبت هما در شهمیرزاد در آبان 1398

Record of Bearded Vulture in Shahmirzad in October 2019

 

خلاصه اطلاعات این ثبت:

نوع اهمیت گونه: لیست سرخ جهانی

گونه: هما Gypaetus barbatus

تعداد پرنده: یک فرد

محل مشاهده: شهمیرزاد

استان: سمنان

دوره مشاهدات: 28 آبان 1398

مشاهده کنندگان: خانم شهرزاد رحمتی

Type of important species: IUCN Redlist

Species: Bearded Vulture Gypaetus barbatus

No. of individuals: one individual

Place of observation: Shahmirzad

Province: Semnan

Period of observations: 19 October 2019

Observers: Shahrzad Rahmati

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۸ ، ۱۷:۰۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

ثبت همه رکوردهای پرندگان کمیاب ایران

All records of rare birds of Iran

ثبت قمری دم دراز در گناوه در آذر 1398

Record of Namaqua Dove in Genaveh in December 2019

 

خلاصه اطلاعات این ثبت:

گونه: قمری دم دراز Oena capensis

تعداد پرنده: حداقل 10 فرد

محل مشاهده: روستای فخرآوری، گناوه

استان: بوشهر

تاریخهای مشاهده: 22 آذر 1398

مشاهده کنندگان: آقای غلامعباس محمدحسینی

Species: Namaqua Dove Oena capensis

No. of individuals: at least 10 individuals

Place of observation: Fakhravari village, Genaveh

Province: Hormozgan

Dates of observation: 13 December 2019

Observers: Gholamabbas MohammadHosseini

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۸ ، ۱۶:۵۹
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی