کمیته ثبت پرندگان ایران Iran Bird Records Committee

گردآوری، ساماندهی و انتشار ثبت گونه های جدید و پرندگان کمیاب ایران To collate, ratify and publish bird records on Iranian rarities

کمیته ثبت پرندگان ایران Iran Bird Records Committee

گردآوری، ساماندهی و انتشار ثبت گونه های جدید و پرندگان کمیاب ایران To collate, ratify and publish bird records on Iranian rarities

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۲۵۴ مطلب با موضوع «Status of subspecies» ثبت شده است

ثبت ریخت کرنگ فام از عقاب خالدار بزرگ در زرآباد در آذر 1400

Record of ‘fulvescens’ morph of Greater Spotted Eagle in Zarabad in December 2021

 

چکیدۀ این ثبت

نوع اهمیت: ریخت کمیاب

نام: عقاب خالدار بزرگ، کُرنگ فام Clanga clanga, ‘fulvescens’ morph

شمار پرنده: یک فرد

محل پایش: زرآباد

استان: سیستان و بلوچستان

زمان پایش: 22 آذر 1400

پایشگران: آقای مهدی پورعابدی

Type of important: Rare morph

Name: Greater Spotted Eagle Clanga clanga, ‘fulvescens’ morph

No. of individuals: one individual

Place of observation: Zarabad

Province: Sistan & Baluchestan

Period of observation: 13 December 2021

Observers: Mehdi Pourabedi

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ اسفند ۰۲ ، ۱۴:۵۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

ثبت جمعیت زیرگونه‌های مهم در ایران

Records of population of important subspecies in Iran

ثبت کاکایی (پشت سیاه) بالتیک در حسنلو در مهر 1401

Record of Baltic Gull in Hasanlu dam in September 2022

 

چکیدۀ این ثبت

اهمیت زیرگونه: پراکنش

نام زیرگونه: کاکایی (پشت‌سیاه) بالتیک Larus fuscus fuscus

شمار پرنده: یک فرد

محل پایش: سد حسنلو، نقده

استان: آذربایجان غربی

زمان پایش: 3 مهر 1401

پایشگران: آقای عزیز عذار

شناسایی‌کنندگان: حمید جباری، ابوالقاسم خالقی‌زاده، دیک نول، درنا مجاب، هومن درودی، کرامت حافظی، ریچارد پورتر، مگنوس اولمن، محسن ملاح و کلاوس مالینگ اولسن

یادداشت: نخستین ثبت این زیرگونه برای استان آذربایجان غربی

Type of important subspecies: Distribution

Subspecies: Baltic Gull Larus fuscus fuscus

No. of individuals: one individual

Place of observation: Hasanlu dam, Naghadeh

Province: West Azarbaijan

Dates of observation: 25 September 2022

Birdwatchers: Aziz Ozar

Identified by: Hamid Jabbari, Abolghasem Khaleghizadeh, Dick Newell, Dorna Mojab, Houman Doroudi, Keramat Hafezi, Richard Porter, Magnus Ullman, Mohsen Mallah & Klaus Malling Olsen

Remarks: The first record of this subspecies for West Azarbaijan province

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۴ آذر ۰۲ ، ۰۹:۵۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

ثبت جمعیت زیرگونه‌های مهم در ایران

Records of population of important subspecies in Iran

ثبت چرخ ریسک سرسیاه کرمانی در بافت در مرداد 1402

Record of Kerman Sombre Tit in Baft in July 2023

 

چکیدۀ این ثبت

اهمیت زیرگونه: کمیاب

نام زیرگونه: چرخ‌ریسک سرسیاه کرمانی Poecile lugubris kirmanensis

شمار پرنده: یک فرد

محل پایش: بافت

استان: کرمان

زمان پایش: 6 مرداد 1402

پایشگران: آقای حامد تیموری

Type of important subspecies: Scarce

Subspecies: Kerman Sombre Tit Poecile lugubris kirmanensis

No. of individuals: one individual

Place of observation: Baft

Province: Kerman

Dates of observation: 28 July 2023

Observers: Hamed Teymuri

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ شهریور ۰۲ ، ۱۰:۱۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت چکچک ابلق خاوری در ایران

Status of Variable Wheatear (Eastern Pied Wheatear) in Iran

Oenanthe picata (Blyth, 1847)

Syn: Oenanthe lugubris picata, Oenanthe picata capistrata (Gould, 1865), Saxicola capistrata, Oenanthe picata opistholeuca (Strickland, 1849), Oenanthe picata evreinovi

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

وضعیت سه فرم O. picata (picata’, ‘capistrata’ and ‘opistholeuca) نامشخص باقی مانده است. مولفین زیادی آن­ها را زیرگونه­ای مجزا در نظر گرفته­اند اما بیشتر مولفین در سال­های اخیر، از جمله آی.او.سی. و کلمنتس (Celements 2003)، آن­ها را مورف­های رنگی و این گونه را تک سنخی می­دانند. زارودنی (Zarudny 1911- p 229) capistrata را برای جنوب خراسان، شمال بلوچستان و منطقه کوهستان (احتمالا یزد) اشاره کرد. بر اساس کابلی و همکاران (Kaboli et al. 2016)، این فرم گاهی در زمان مهاجرت در بلوچستان، سیستان و خراسان دیده شد و یک بار نیز در فصل جوجه­آوری در کوه شاه (کرمان) دیده شد. فرم opistholeuca (چکچک شکم­سیاه) در ایران کمیاب است. زارودنی (Zarudny 1911- p 228) آن را برای جنوب خراسان و پاروپامیسوس لیست کرد. بر اساس کابلی و همکاران (Kaboli et al. 2016). باید توجه داشت که در جمعیت­های شرقی O. picata، opistholeuca مشخص است، یعنی جایی که مرز این فرم با جمعیت picata مشترک است، جریان ژنی از opistholeuca به picata غلبه دارد (Panov 2005).

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی قبلی آن برگزیده شد.

 

 

پراکنش جهانی

اوراسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

مهاجر تابستانه و عبوری معمول در سراسر شرق ایران؛ مهاجر زمستانه معمول در سواحل پست جنوب.

 

نمونه های موزه ای

نمونه­های زیادی در موزه تاریخ طبیعی آمریکا، موزه تاریخ طبیعی بریتانیا، موزه تاریخ طبیعی شیکاگو، انجمن تاریخ طبیعی بمبئی، موزه تاریخ طبیعی پاریس، موزه تاریخ طبیعی تاشکند، موسسه جانورشناسی سنت پترز بورگ، موزه جانورشناسی برلین، موزه جانورشناسی دانشگاه کپنهاگ و موزه جانورشناسی مونیخ وجود دارند، بیشتر این­ها مورف picata هستند یا حتی به مورف آن­ها اشاره نشده است، اما یک جفت از مورف capistrata در می 1898 در کوه­های بین رازه و ماهونیک (خراسان) جمع­آوری شدند و این پرندگان رفتاری داشتند که گویی در حال جوجه­آوری بودند (Zarudny 1901). پرنده دیگر از مورف capistrata در چاه ترش (بلوچستان) در می 1901 جمع­آوری شد (Zarudny & Härms 1926) و یکی نیز در کآود (سیستان) در مارس 1903 (Baker 1919). زارودنی (Zarudny 1903- p 445) به دو نمونه از مورف capistrata دروگاه و ماهونیک اشاره کرد و کامینگ (Cumming 1905- p 687) به یک نمونه گرفته شده در سیستان اشاره کرد. زارودنی به یک نمونه جمع­آوری شده از فرم opistholeuca در آوریل 1898 در کوروت در خراسان ارجاع می­دهد (Zarudny & Härms 1926).

 

Taxonomic notes

The status of the three forms of O. picata (‘picata’, ‘capistrata’ and ‘opistholeuca’) remains unclear. Many authors have treated them as subspecies, but most recent authors, including IOC and Celements (2003), consider them as colour morphs and treat the species as being monotypic. Zarudny (1911- p 229) mentioned capistrata for southern Khorasan, northern Baluchestan and Kuhestan (probably Yazd). According to Kaboli et al. (2016), this form has occasionally been noted on migration in Baluchestan, Sistan and Khorasan, and was found once in the breeding season on Kuh-e Shah (Kerman). The opistholeuca form (Black-bellied Wheatear) is rare in Iran. Zarudny (1911- p 228) listed it for southern Khorasan and Paropamisus. According to Kaboli et al. (2016- p 427), there have been only two records of this form in Iran, both in April in Khorasan. It should be noted that in eastern populations of O. picata, opistholeuca is distinct; where this form shares a boundary with picata populations, gene-flow is dominant from opistholeuca to picata (Panov 2005).

 

Global range

Eurasia

 

Status in Iran

Common summer visitor and passage migrant throughout eastern Iran, and common winter visitor to southern coastal lowlands.

 

Museum specimens

There are many museum specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH, MNHN, NHMTashkent, ZISP, ZMB, ZMUK and ZSM; these are largely the picata morph or are not specified to morph, but one pair of the capistrata morph was collected in May 1898 in mountains between Razeh and Makhunik (Khorasan) and these birds were behaving as if breeding (Zarudny 1901). Another bird of the capistrata morph was collected at Torosh well (Baluchestan) in May 1901 (Zarudny & Härms 1926), and one was collected at Kaod (Sistan) in March 1903 (Baker 1919). Zarudny (1903- p 445) mentioned two specimens of capistrata from Dorugah and Mahunik, and Cumming (1905- p 687) mentioned a specimen taken in Sistan. Zarudny referred to a specimen of opistholeuca form collected in April 1898 at Kurut in Khorasan (Zarudny & Härms 1926).

 

References

Baker (1919),

Cumming (1905- p 687),

Kaboli et al. (2016- p 427),

Panov (2005),

Zarudny (1901),

Zarudny (1903- p 445),

Zarudny (1911- p 228),

Zarudny & Härms (1926),

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ بهمن ۹۸ ، ۱۴:۵۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کورکور بال سیاه مرکزی در ایران

Status of Central Black-winged Kite in Iran

Elanus caeruleus vociferus (Latham, 1790)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس موقعیت گستره پراکنش آن نسبت به دو زیرگونه غربی (caeruleus) و شرقی (hypoleucus) برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پاکستان تا شرق چین، شبه جزیره مالزی و هندوچین

 

وضعیت و جمعیت در ایران

از آنجا که اغلب رکوردهای اخیر از جنوب شرق ایران است، فرمی که حضورش در ایران محتمل است vociferus می­باشد. این تاکسون اخیرا در کویت نیز حضور یافته است و در افغانستان هم ثبت شده است. فرم caeruleus در جنوب غرب شبه جزیره ایبری، آفریقا و جنوب غرب عربستان حضور می­یابد. سومین فرم از این گونه در سونداس بزرگ و کوچک تا فیلیپین، سولاوسی و گینه نو حضور می­یابد.

جمعیت­هایی از این گونه اخیرا در ایران شکل گرفته است. نخستین بار از میناب در هرمزگان در آوریل 1998 گزارش شد و پس از آن در استان­های کرمان، فارس، خوزستان، خراسان رضوی و گلستان نیز مشاهده گردید (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Global range

Pakistan to eastern China, Malay Peninsula and Indochina

 

Status in Iran

As most of the recent records in Iran are from southeastern Iran, it is likely that the form occurring in Iran is vociferus. The taxon vociferus has also occurred recently in Kuwait (KORC), and has been recorded in Afghanistan. The nominate form occurs in southwestern Iberian Peninsula, Africa and southwestern Arabia. The third form of this species occurs from the Greater and Lesser Sundas to the Philippines, Sulawesi and New Guinea.

A recent colonist, first recorded in Iran near Minab, Hormozgan, in April 1998, and since then found in Kerman, Khuzestan, Khorasan-e Razavi and Golestan (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Vaurie 1965- p 146

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۷ بهمن ۹۸ ، ۲۱:۰۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت غاز گردن سیاه شکم سفید در ایران

Status of Light-bellied Brent Goose in Iran

Branta bernicla hrota (Müller, OF, 1776)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه براساس نام انگلیسی آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در شمال شرق کانادا، گرینلند، اسپیتزبرگ؛

غیرجوجه آوری در شمال شرق ایالات متحده و غرب اروپا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

سرگردان؛ یک بار یک قطعه توسط اسپیر در ساحل خزر نزدیک بابلسر در 29 اکتبر 1960 ثبت شده است (Nielsen & Speyer 1967). این رکورد توسط اسکات (Scott 2008) رد شد اما بعدا توسط رزلار و علی آبادیان (Roselaar & Aliabadian 2009) مورد تایید قرار گرفت.

 

Global range

Breeding in northeastern Canada, Greenland, Spitzbergen;

Non-breeding in northeastern USA and western Europe

 

Status in Iran

Vagrant; once a single bird was reported by H.J. Speyer on the Caspian beach near Bablosar, Mazandaran, on 29 October 1960 (Nielsen & Speyer 1967). This record was rejected by Scott (2008), but later accepted by Roselaar & Aliabadian (2009).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Firouz & Ferguson 1968- p 185,

Nielsen & Speyer 1967- p 34,

Roselaar & Aliabadian 2009,

Savage & Firouz 1968- p 118,

Scott 2008

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۷ بهمن ۹۸ ، ۲۱:۰۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت خوتکای اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Teal in Iran

Anas crecca crecca Linnaeus, 1758

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در شمال و مرکز اروپا و آسیا؛

غیر جوجه آوری در مرکز و جنوب اروپا، شمال آفریقا، جنوب و شرق آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها این فرم حضورش در ایران محتمل است. فرم دیگر (nimia) به جزایر آلئوتیان در شمال اقیانوس آرام محدود شده است.

مهاجر زمستانه و عبوری فراوان در تالاب­های سراسر ایران، جوجه­آور غیرمعمول در تالاب زریبار، کردستان و احتمالا جوجه­آور کمیاب در ناحیه آذربایجان.

 

Global range

Breeding in northern and central Europe and Asia;

Non-breeding in central and southern Europe, northern Africa, central, southern and eastern Asia

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. The only other form nimia is confined to the Aleutian Islands in the North Pacific.

Abundant winter visitor and passage migrant at wetlands throughout Iran; scarce breeding bird at Lake Zaribar, Kordestan and possibly rare breeding bird in Azarbaijan.

 

Museum specimens

There are specimens in AMNH, BMNH, Bombay NHS, FMNH, UMMZ, ZISP, ZMUK and ZSMünchen.

 

References

Buxton 1921- p 875,

Diesselhorst 1962- p 2,

Hüe & Etchécopar 1970- p 111,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 51,

Trott 1947a- p 702,

Vaurie 1965- p 113

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۷ بهمن ۹۸ ، ۲۰:۵۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کاکایی (وگای) مغولی در ایران

Status of Mongolian Gull in Iran

Larus vegae mongolicus Sushkin, 1925

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی و انگلیسی آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در شرق قزاقستان تا مغولستان؛

غیر جوجه آوری در جنوب آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر (vegae) در شمال شرق سیبری جوجه آوری دارد و در چین زمستان­گذرانی می­کند.

 

Global range

Breeding in eastern Kazakhstan to Mongolia;

Non-breeding in south Asia

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form breeds in northeast Siberia and winters in China.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ بهمن ۹۸ ، ۱۶:۱۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت اگرت میانی جنوب آسیا در ایران

Status of South Asian Intermediate Egret in Iran

Ardea intermedia intermedia Wagler, 1829

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از ژاپن تا جنوب هند و سونداس بزرگ

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر از شرق اندونزی تا استرالیا و نیز در آفریقا حضور می­یابند.

 

Global range

Japan to s India and Greater Sundas

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur from eastern Indonesia to Australia and Africa.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ بهمن ۹۸ ، ۱۶:۱۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت طوطی طوق صورتی آسیایی در ایران

Status of Asian Rose-ringed Parakeet in Iran

Psittacula krameri borealis (Neumann, 1915)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از شمال غرب پاکستان تا جنوب شرق چین و مرکز میانمار

 

وضعیت و جمعیت در ایران

براساس نظر هیو و اچکوپار (Hüe & Etchécopar 1970) این فرمی است که در تهران و عراق معرفی شده است. گستره طبیعی این گونه تا جنوب شرق بلوچستان در پاکستان رسیده و بنابراین احتمال دارد که پرندگان ثبت شده در منتهی الیه جنوب شرق بلوچستان ایران منشاء طبیعی داشته باشند. دو زیرگونه از طوطی طوق صورتی در آفریقا و یک زیرگونه دیگر (manillensis) در جنوب هند و سریلانکا وجود دارد.

مقیم به نسبت معمول در پارک­ها و باغ­های بیشتر شهرهای بزرگ کشور به خصوص تهران؛ تمام جمعیت­های از پرندگان رها شده از قفس منشاء گرفته­اند. ]باید اشاره شود که در زمان روم باستان، پراکنش این گونه تا قفقاز ادامه داشته است. تصاویر آن در کف­پوش­های موزاییکی خرابه­های باستانی در ترکیه، سوریه و قبرس مشاهده شده است.[

 

Global range

Northwestern Pakistan to southeastern China and central Burma

 

Status in Iran

According to Hüe & Etchécopar (1970), this is the form that was introduced in Tehran and also in Iraq, Its natural range extends as far west as southeastern Baluchestan in Pakistan, and it is therefore possible that birds recorded in extreme southeastern Persian Baluchestan are of natural origin.

Fairly common resident in parks and gardens in many of larger towns and cities throughout Iran, and especially in Tehran; all populations are thought to have been derived from escaped cage-birds. [It should be noted that in Roman times, the distribution of this species may have extended to the Caucasus. It is illustrated in many mosaic floors in Roman ruins from Turkey, Syria and Cyprus.]

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 399

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۴۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت شاه طوطی نپالی در ایران

Status of Nepal Alexandrine Parakeet in Iran

* The subspecies occurring in Iran is unknown

Psittacula eupatria nipalensis (Hodgson, 1836)

or Psittacula eupatria eupatria (Linnaeus, 1766)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

زیرگونه nipalensis در شرق افغانستان تا بنگلادش؛

زیرگونه eupatria در جنوب هند و سریلانکا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

فرمی که در ایران حضور دارد، مشخص نیست و بستگی به محلی دارد که پرندگان در اسارت از آنجا آورده شدند. اگر از طریق کشتی از بمبئی آمده باشند، متعلق به زیرگونه eupatria هستند، اما اگر از راه خشکی از شمال هند، پاکستان یا شرق افغانستان باشند، به زیرگونه nipalensis تعلق دارند. سایر فرم­ها در جنوب آسیا حضور دارند.

مقیم معمول در باغ­ها و پارک­های منطقه تهران که در حدود سال 1960 معرفی شده است. در جزیره خارک، زاهدان و چابهار نیز ثبت شده است.

 

Global range

nipalensis in eastern Afghanistan to Bangladesh;

eupatria in southern India, Sri Lanka

 

Status in Iran

The form occurring in Iran is unknown.

It depends where the captive birds came from. If by ship for Mumbai, then they are probably nominate eupatria, but if overland from northern India, Pakistan or eastern Afghanistan, then they would be nipalensis. Other forms occur farther east in southern Asia.

Common resident in gardens in Tehran, said to have been introduced around 1960; also recorded (presumably as escaped cage-birds) on Khark Island, Bushehr, and in Zahedan and Chahbahar, Baluchestan.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۳۹
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت لاچین دریای سیاه در ایران

Status of Black Sea Lanner Falcon in Iran

Falco biarmicus feldeggii Schlegel, 1843

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

لاچین بخشی از یک فراگونه جوان است و قوش­بازان به آسانی آن­ها را تلقیح می­دهند. بنابر این تنوع زیاد شبه­زیرگونه­ای، بخشی از پایداری "شکل­پذیری پلاستیک" بوده و بینابین همه فرم­های درون آن فراگونه هستند.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

ایتالیا تا ترکیه، جمعموری آذربایجان و شمال غرب ایران

 

وضعیت و جمعیت در ایران

با احتمال، تنها حضور این فرم در شمال غرب ایران وجود دارد. فرم دیگر (tanypterus) از شمال شرق آفریقا تا عربستان، فلسطین اشغالی و عراق حضور یافته و سه فرم دیگر در مناطق دیگر قاره آفریقا دیده می­شوند.

در گذشته جوجه­آور کمیاب نواحی آذربایجان که در جزایر دریاچه ارومیه آشیان­سازی داشته و احتمالا مقیم بوده است (Scott 2008). پس از سال 1974 در تالاب کانی­برازان در آذربایجان غربی در نوامبر 2008 ثبت شد (Khaleghizadeh et al. 2011). این گونه همچنین در قوری گل (آذربایجان شرقی)، جاسک (هرمزگان) و پناهگاه حیات وحش عباس­آباد و منطقه شکارممنوع کلاته (هر دو در استان اصفهان) در دوره سال­های 2011-2015 ثبت شد.

 

Taxonomic notes

The Lanner Falcon is part of a young superspecies; and falconers can easily cross-breed them. The various subspecies likewise are of 'plastic' stability and so apparent intermediates are likely in all forms within that superspecies.

 

Global range

Italy to Turkey, Azerbaijan and northwestern Iran

 

Status in Iran

This is the only form likely to occur in northwestern Iran. Another form, tanypterus, occurs from northeastern Africa to Arabia, Israel and Iraq and three other forms occur elsewhere in Africa.

Formerly a rare breeding bird in Azarbaijan, nesting on islands in Lake Urumiyeh, where perhaps mainly resident (Scott 2008); since 1974 a bird was recorded at Kani-Borazan, West Azarbaijan, in November 2008 (Khaleghizadeh et al. 2011). It has also been recorded in Ghori Gol (East Azarbaijan), Jask (Hormozgan) and Abbas-Abad Wildlife Refuge and Kalateh No-hunting Area (Esfahan) during the period 2011–2015.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 195,

Porter & Aspinall 2010,

Vaurie 1965- p 214

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۳۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت شاهین (ترمتای) سرحنایی آسیایی در ایران

Status of Asian Red-headed Merlin in Iran

Falco chicquera chicquera Daudin, 1800

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از جنوب شرق ایران از طریق هند تا بنگلادش؛

{احتمالا در ایران منقرض شده است.}

 

وضعیت و جمعیت در ایران

زارودنی (Zarudny 1901) یک نمونه را از بزمان بلوچستان در جولای 1898 به دست آورد و پیشنهاد کرد که این گونه ممکن است در نواحی اطراف جوجه­آوری داشته باشد (Roselaar & Aliabadian 2009) اما پس از این تاریخ رکوردی از ایران موجود نیست.

احتمالا در گذشته مقیم کمیاب بلوچستان بود؛ اگرچه تنها یک بار ثبت شده که مربوط به صید یک نر از این گونه در 11 ژولای 1898 از بزمان بوده است (Roselaar & Aliabadian 2009). اکنون احتمالا در ایران منقرض شده است.

 

Global range

From southeastern Iran through India to Bangladesh[, but probably now extinct in Iran]

 

Status in Iran

Zarudny (1901) collected a specimen at Bazman in Baluchestan in July 1898 and suggested that it might be breeding in the surrounding area (Roselaar & Aliabadian 2009), but there have been no records since then.

Perhaps formerly a rare resident in Baluchestan, but recorded only once, a male collected at Bazman on 11 July 1898 (Roselaar & Aliabadian 2009); now probably extinct in Iran

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 203,

Vaurie 1965- p 232,

Zarudny 1901

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۳۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت لیل اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Hobby in Iran

Falco subbuteo subbuteo Linnaeus, 1758

Syn: Falco subbuteo centralasiae

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

از زمان پترز و همکاران (Peters et al. 1931–1987) زیرگونه F. s. centralasiae همنام با F. s. subbuteo است.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری از اروپا به سمت شرق از عرض آسیا تا شمال هند، مرکز چین و ژاپن؛

غیر جوجه آوری در آفریقا و جنوب آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر در جنوب شرق آسیا حضور دارد.

مهاجر تابستانه معمول در شمال و غرب ایران به سمت جنوب شرق از طریق زاگرس تا مرکز فارس، همچنین مهاجر عبوری گسترده در کشور.

 

Taxonomic notes

F. s. centralasiae has been included within F. s. subbuteo since Peters et al. (1931–1987).

 

Global range

Breeding [from Europe east across Asia to northern India, central China and Japan];

Non-breeding in Africa and southern Asia

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs in southeast Asia.

Common summer visitor to northern and western Iran, occurring southeast through Zagros to central Fars; also a widespread passage migrant.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, KBIN, NHMTashkent, ROM, SMNS, ZISP, ZMB, ZMUK and ZSM.

 

References

Buxton 1921- p 872,

Érard & Etchécopar 1970- p 35,

Hüe & Etchécopar 1970- p 193,

Paludan 1938- p 627,

Paludan 1940- p 50,

Roselaar 1995,

Schüz 1957b- p 23,

Stresemann 1928- p 400,

Trott 1947a- p 700,

Vaurie 1961b- p 10,

Vaurie 1965- p 225

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۳۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دلیجه معمولی اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Common Kestrel in Iran

Falco tinnunculus tinnunculus Linnaeus, 1758

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در اروپا و شمال غرب آفریقا تا سیبری؛

غیر جوجه آوری تا شرق آفریقا و جنوب آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است.

مقیم معمول و گسترده؛ در نواحی کوهستانی و تپه ماهوری سراسر کشور (به استثنای جنوب بلوچستان) جوجه­آوری دارد. مهاجر زمستانه معمول در سراسر ایران به استثنای نواحی بیابانی کاملا خشک.

 

Global range

Breeding in Europe and northwestern Africa to Siberia;

Non-breeding to eastern Africa and southern Asia

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran.

Common and widespread resident, breeding in hilly and mountainous regions throughout Iran except in southern Baluchestan; also common winter visitor almost throughout the country, absent only from the most arid desert regions.

 

Museum specimens

There are many specimens in BMNH, BNHS, FMNH, KBIN, MCZ, MNHN, NHMTashkent, ROM, SMNS, ZISP, ZMB, ZMUK, and ZSM.

 

References

Capito 1931- p 929,

Diesselhorst 1962- p 2,

Érard & Etchécopar 1970- p 36,

Hüe & Etchécopar 1970- p 206,

Paludan 1938- p 628,

Roselaar 1995,

Schüz 1957b- p 18,

Schüz 1959- p 43,

Stresemann 1928- p 401,

Ticehurst et al. 1925- p 729,

Trott 1947a- p 700,

Vaurie 1961b- p 18,

Vaurie 1965- p 237

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۳۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت باقرقره گندمی عربی در ایران

Status of Arabian Crowned Sandgrouse in Iran

Pterocles coronatus atratus Hartert, 1902

Type locality: the holotype is from Kaskin, 40 km north of Bampur (Baluchestan), paratypes from Nehbandan, Tiz Ab and Langar (Khorasan), Shur-ab valley, Kuh-e Birg, Esposafar, and Bahu Kalat (Baluchestan)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جنوب شبه جزیره عربستان تا جنوب افغانستان

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها فرمی که در ایران حضور دارد. فرم­های دیگر در مناطق دیگر خاورمیانه و در شمال آفریقا و پاکستان حضور دارند.

پراکندگی در کشور به صورت لکه­ای است. به طور محلی مقیم معمول بیابان­های مرکزی و جنوبی کشور از دشت کویر و جنوب خراسان به سمت جنوب تا جنوب بلوچستان، هرمزگان و تا شرق زاگرس؛ عموما عرصه­های صخره­ای را ترجیح می­دهد.

 

Global range

Arabian Peninsula to southern Afghanistan

 

Status in Iran

The only form known to occur in Iran. Other forms occur elsewhere in the Middle East and in North Africa and Pakistan.

Patchily distributed but locally common resident in central and southern deserts of Iran, from Dasht-e Kavir and southern Khorasan south to eastern Zagros, Hormozgan and southern Baluchestan, generally favouring rocky terrain.

 

Museum specimens

Several specimens in AMNH, BMNH, NHMTashkent and ZISP.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 53,

Hartert, 1902- p 48,

Hüe & Etchécopar 1970- p 375,

Paludan 1938- p 634,

Porter & Aspinall 2010,

Vaurie 1965- p 532,

Zarudny 1911- p 204

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۳۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت باقرقره شکم سفید جنوبی در ایران

Status of Southern Pin-tailed Sandgrouse in Iran

Pterocles alchata caudacutus (Gmelin, SG, 1774)

Syn: Pterocles alchata bogdanowi Zarudny & Loudon, 1906, Pterocles alchata severtzowi Bgdn.

Type locality: Bandar Anzali, northern Iran [Gilan]; synonym P. a. bogdanowi Zarduny & Loudon, 1906 from lower Karun River (Khuzestan)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی و موقعیت گستره آن نسبت به زیرگونه دیگر برگزیده شد (Fotolulu, 2018).

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در شمال آفریقا از طریق خاورمیانه تا جنوب قزاقستان و پاکستان؛

غیر جوجه آوری در شبه جزیره عربستان

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم alchata محدود به شبه جزیره ایبری و جنوب فرانسه است.

به طور محلی مقیم معمول مناطق پست جنوب غرب از قصر شیرین، ایلام، رود مند )بوشهر(؛ به طور محلی مهاجر زمستانه در ترکمن صحرا در استان گلستان و گاهی مهاجر زمستانه در جنوب شرق خزر، شمال خراسان و مرکز فارس.

 

Global range

Breeding in northern Africa through the Middle East to southern Kazakhstan and Pakistan;

Non-breeding in [Arabia]

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. The nominate form is confined to the Iberian Peninsula and southern France.

Locally common resident in southwest lowlands from region of Qasr-e Shirin, Ilam, to Mond River valley, Bushehr, and locally abundant winter visitor to Turkoman Steppes, Golestan; also occasional winter visitor to southeast Caspian, northern Khorasan and central Fars.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, CM, FMNH, NHMTashkent, UMMZ and ZISP.

 

References

Capito 1931- p 934,

Dementyev 1948- p 179,

Érard & Etchécopar 1970- p 53,

Gmelin SG 1774,

Hüe & Etchécopar 1970- p 370,

Paludan 1938- p 633,

Roselaar 1995,

Shestoperov 1927- p 371,

Schüz 1959- p 80,

Vaurie 1965- p 530,

Zarudny 1903- p 83,

Zarudny [Sarudny] & Loudon 1906a- p 133,

Zarudny 1911- p 205

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۳۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت باقرقره شکم بلوطی هندوستان در ایران

Status of Hindu Chestnut-bellied Sandgrouse in Iran

Pterocles exustus hindustan Meinertzhagen, R, 1923

 

نامگذاری

نام فارسی بر اساس نام علمی  و انگلیسی برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جنوب شرق ایران، پاکستان و هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها این فرم حضورش در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در آفریقا و شبه جزیره عربستان حضور می­یابند.

مقیم به نسبت معمول در مناطق پست نزدیک ساحل از منطقه بندرعباس و جزیره قشم تا جنوب بلوچستان و تا مرز پاکستان.

 

Global range

Southeastern Iran, Pakistan, India

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Several other forms occur in Africa and the Arabian Peninsula.

Fairly common resident in coastal lowlands from region of Bandar Abbas and Qeshm Island, Hormozgan, through southern Baluchestan to Pakistan border.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 374,

Vaurie 1965- p 534

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۳۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت باقرقره راه راه عربی در ایران

Status of Arabian (Close-barred) Lichtenstein’s Sandgrouse in Iran

Pterocles lichtensteinii arabicus Neumann, 1909

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

زارودنی (Zarudny 1911)، فرم واقع در ایران را Pterocles lichtensteinii arabicus لیست کرد اما بر اساس واری (Vaurie 1965) arabicus نژاد معتبری نیست. اگر چنین باشد، تنها فرم نمادین Pterocles lichtensteinii lichtensteinii در ایران حضور دارد. اِرارد و اچکوپار (Érard & Etchécopar 1970) و هیو و اچکوپار (Hüe & Etchécopar 1970) به طور مشابه arabicus را نپذیرفتند و فرمی که در ایران حضور دارد را زیرگونه نمادین lichtensteinii می­دانند. تاکسون arabicus کاملا شبیه یک زیرگونه از گونه باقرقره رنگین P. indicus است که در پاکستان می­باشد و بنابر این توسط برخی از صاحب­نظران این چنین پذیرفته شده است، اما برخی دیگر آن را یک گونه تک سنخی، یعنی Close-barred Sandgrouse می­دانند که حوزه پراکنش آن در شرق و شمال افغانستان است. علی و ریپلی (Ali & Ripley 1968)، اگرچه آگاه بودند که هیچ یک از این عقاید محکم نبودند، ولی باز هم انتخاب قبلی خود را لیست کردند (یعنی وابسته دانستن فرم arabicus به گونه P. indicus)، چون این اصلاح در زمان چاپ نهایی در نظر گرفته نشده بود. واری در سال 1965 هنوز نشنیده بود که arabicus یکی از زیرگونه­های P. lichtensteinii است، به همین دلیل است که چرا او این نظر را داشت که arabicus یک زیرگونه معتبر نیست که در آن، این نام قبلا در P. indicus استفاده شده بود. آی.او.سی. arabicus را بر اساس دیکینسون و رمسن (Dickinson & Remsen 2013) یک زیرگونه معتبر از P. lichtensteinii می­داند. دو جوانا و کِروان (De Juana & Kirwan 2016) نیز این فرم را پذیرفتند و چک لیست­های کورنل/کلمنتس باور دارند که این فرم به اندازه کافی متمایز است تا بتوان خود آن را یک گروه زیرگونه­ای در نظر گرفت.

 

نامگذاری

نام فارسی بر اساس نام علمی برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جنوب شبه جزیره عربستان از طریق جنوب ایران و افغانستان تا پاکستان

 

وضعیت و جمعیت در ایران

بر اساس نظر واری (Vaurie 1965)، به تعداد کم در زمستان­ها در خوزستان حضور می­یابد اما رکوردی از جنوب غرب ایران حداقل از دهه 1960 موجود نیست.

 

Taxonomic notes

Zarudny (1911) listed the form occurring in Iran as Pterocles lichtensteinii arabicus Neumann, 1909, but according to Vaurie (1965) arabicus is not a valid race. If so, only the nominate form Pterocles lichtensteinii lichtensteinii Temminck, 1825 occurs in Iran. Érard & Etchécopar (1970) and Hüe & Etchécopar (1970) similarly did not recognise arabicus and listed the form occurring in Iran as nominate lichtensteinii. The taxon arabicus quite closely resembles a subspecies of the extralimital Painted Sandgrouse P. indicus of Pakistan and so was treated by some authorities as such, but by others as a separate monotypic species, Close-barred Sandgrouse: as such it occupied a range within east and north Afghanistan. Ali & Ripley (1968), though aware that neither option was well-supported, still listed it as the former option because the correction was overlooked in the proofs of their book. Vaurie in 1965 had not yet heard of arabicus being proven as a subspecies of P. lichtensteinii, which is why he took the stance that it was not a valid subspecies (also on priority grounds) in that the name was already used in P. indicus. IOC recognize arabicus as a valid subspecies of P. lichtensteinii, based on Dickinson & Remsen (2013). De Juana & Kirwan (2016) also recognise this form and the Cornell/Clements checklist considers it distinct enough to justify its own subspecies group.

 

Global range

Southern Arabian Peninsula through southern Iran and Afghanistan to Pakistan

 

Status in Iran

According to Vaurie (1965), said to occur in small numbers in winter in Khuzestan, but there have been no records from southwestern Iran since at least the 1960s.

 

Museum specimens

There is one specimen from Bergen Rud near Bahu Kalat in NHMTashkent, and two from between Takht-e Malek and Kheyr-Abad, all in southeastern Baluchestan; these are considered to be of the form arabicus.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 52,

Hüe & Etchécopar 1970- p 376,

Vaurie 1965- p 528,

Zarudny 1911- p 205

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۲۹
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب سبز راه راه خراسانی در ایران

Status of Khorasan Scaly-bellied Woodpecker in Iran

Picus squamatus flavirostris (Menzbier, 1886)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

شرق ایران و جنوب ترکمنستان تا غرب پاکستان

 

وضعیت و جمعیت در ایران

بر اساس منبع زاودنی (Zarudny 1903, 1911)، گستره حضور این فرم در ایران شامل شرق خراسان (منطقه پاروپامیسوس)، سیستان و شمال بلوچستان است که وی یک نمونه نر از هریرود در شمال شرق خراسان (Zarudny 1903) و یک نمونه از رود کلاغان نزدیک قلعه عیبی در بلوچستان (Zarudny 1916) به دست آورد. هرچند، رکورد دیگری از این پرنده در ایران پس از این تاریخ در دست نیست.

احتمالا قبلا به صورت مقیم کمیاب در شرق ایران بوده است اما رکوردی از حدود سال 1900 میلادی موجود نیست. احتمال دارد که این گونه در ایران منقرض شده باشد.

 

Global range

Eastern Iran and southern Turkmenistan to western Pakistan

 

Status in Iran

According to Zarudny (1903, 1911), the range of this form in Iran includes eastern Khorasan (Paropamisus), Sistan and northern Baluchestan, He obtained a specimen of a male from Hari-Rud, northeastern Khorasan (Zarudny 1903) and a specimen from Rud-e Kalagan near Qaleh-Eibi, Baluchestan (Zarudny 1916). However, there have been no records of this species in Iran since then.

Perhaps formerly a rare resident in eastern Iran, but not recorded since c.1900; and probably now extinct in Iran

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 451,

Vaurie 1965- p 690,

Zarudny 1903- p 159,

Zarudny 1911- p 209

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ بهمن ۹۸ ، ۱۰:۰۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب سیاه اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Black Woodpecker in Iran

Dryocopus martius martius (Linnaeus, 1758)

Syn: Dryocopus martius pinetorum

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از غرب اروپا به سمت شرق از عرض شمال آسیا تا کامچاتکا و ژاپن

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها فرم محتمل برای حضور در ایران است. فرم دیگر در چین حضور دارد.

مقیم غیرمعمول در جنگل­های خزری در گیلان، مازندران و گلستان.

 

Global range

From western Europe [east across northern Asia] to Kamchatka and Japan

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs in China.

Uncommon resident in forests of south Caspian region in Gilan, Mazandaran and Golestan.

 

Museum specimens

There are several specimens in BMNH, MCZ, NHMTashkent, and ZMB.

 

References

Dementyev 1948- p 183,

Hüe & Etchécopar 1970- p 452,

Roselaar 1995,

Schüz 1957b- p 24,

Schüz 1959- p 88,

Stresemann 1928- p 397,

Vaurie 1959a- p 19,

Vaurie 1965- p 696

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ بهمن ۹۸ ، ۱۰:۰۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب خالدار بزرگ هیرکانی در ایران

Status of Hyrcanian Great Spotted Woodpecker in Iran

Dendrocopos major poelzami (Bogdanov, 1879)

Syn: Picus Poelzami Bogdanov, 1879, Dryobates major poelzami (Bogdanow)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جنوب شرق جمهوری آذربایجان، شمال ایران و جنوب غرب ترکمنستان

 

وضعیت و جمعیت در ایران

فرمی که در جنگل­های کلیبر [ارسباران] شمال آذربایجان حضور دارد، مشخص نبوده اما می­تواند  tenuirostrisباشد که در قفقاز و ماوراء قفقاز دیده می­شود. براساس نظر واری (Vaurie 1965)، فرم tenuirostris در جنوب شرق ماوراء قفقاز به فرم poelzami تبدیل می­شود.

مقیم معمول در جنگل­های نواحی جنوب خزر در گیلان، مازندران و گلستان و همچنین در جنگل­های شمال آذربایجان [ارسباران].

 

Global range

Southeastern Azerbaijan, northern Iran and southwestern Turkmenistan

 

Status in Iran

The form occurring in the forests in the Kalibar Mountains in northern Azarbaijan is unknown, but could be tenuirostris which occurs in the Caucasus and Transcaucasia. According to Vaurie (1965), tenuirostris intergrades with poelzami in southeastern Transcaucasia.

Common resident in forests of south Caspian region in Gilan, Mazandaran and Golestan, and also in forests of northern Azarbaijan.

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, MCZ, MNHN, NHMTashkent, SMNS, UMMZ, USNM, ZISP, ZMB and ZMUK.

 

References

Berlioz 1958- p 453,

Buxton 1921- p 871,

Dementyev 1948- p 184,

Dubois et al. 2000,

Érard & Etchécopar 1970- p 63,

Heinrich 1928- p 249, 309,

Hüe & Etchécopar 1970- p 454,

Missone 1953- p 116,

Nikolsky 1886,

Paludan 1940- p 49,

Porter & Aspinall 2010,

Schüz 1957b- p 24,

Schüz 1959- p 88,

Shestoperov 1927- p 372,

Stresemann 1928- p 396,

Vaurie 1965- p 704,

Witherby 1910- p 494,

Zarudny 1892- p 123,

Zarudny 1911- p 210,

Zarudny [Zarudnyj] & Bil’kevich 1913a- p 21

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ بهمن ۹۸ ، ۰۹:۵۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب قهوه ای اروپایی در ایران

Status of European Wryneck in Iran

Jynx torquilla torquilla Linnaeus, 1758

Syn?: Jynx torquilla hyrcana Zarudny, 1913, based on a female taken from a nesting hole in forest between Lat and Rasht (Gilan) on 5 June 1904; “large and dark, as tschusii from Iberia but throat and breast even darker” [thus valid taxon and local breeder! Wherabouts of specimen not clear now]

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری از شمال و غرب اروپا به سمت شرق تا بلغارستان و منطقه قفقاز؛

غیر جوجه آوری به طور عمده در آفریقا در جنوب صحرای آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است، اگرچه  J. t. sarudnyiکه در غرب سیبری جوجه­آوری و جنوب آسیا و احتمالا شمال شرق آفریقا زمستان­گذرانی می­کند، می­تواند در زمان مهاجرت دیده شود.

مهاجر عبوری به نسبت معمول احتمالا در سراسر ایران، اگرچه اغلب رکوردها از نواحی جنوب خزر، تهران و خراسان بوده است. تعداد اندکی از پرندگان زمستان را در هرمزگان سپری می­کنند. در سال 1904 در جنوب غرب خزر جوجه­آوری داشته است و ممکن است هنوز در این منطقه یا نواحی شمال غربی ایران جوجه­آوری داشته باشد اما اخیرا تاییدی در این خصوص در دسترس نیست. [نمونه تایپ J. t. hyrcana از یک آشیانه به دست آمد].

 

Global range

Breeding from [northern and] western Europe east to Bulgaria and the Caucasus area;

Non-breeding [mainly in Africa south of Sahara]

 

Status in Iran

The only form known to occur in Iran, although J. t. sarudnyi, which breeds in Western Siberia and winters in southern Asia and possibly northeast Africa, could occur on passage.

Fairly common passage migrant, probably occurring throughout Iran, although most records come from south Caspian region, Tehran area and Khorasan; a few birds remain throughout the winter in Hormozgan. Found breeding in southwest Caspian region in 1904 (hyrcana), and may still breed here or in northwestern Iran, but no recent confirmation  [type specimen of J. t. hyrcana from a nest]

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, MNHN, MHMTashkent, SMNS, ZISP and ZMB.

 

References

Buxton 1921- p 871,

Érard & Etchécopar 1970- p 63,

Hüe & Etchécopar 1970- p 465,

Kaboli et al. 2016,

Schüz 1959- p 87,

Stresemann 1928- p 398,

Vaurie 1965- p 683,

Zarudny [Zarudnyj] 1913b- p 141

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ بهمن ۹۸ ، ۰۹:۴۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت هدهد اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Hoopoe in Iran

Upupa epops epops Linnaeus, 1758

Syn: Upupa epops loudoni Tschusi, 1902, Upupa epops saturata Lönnberg, 1909

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از شمال غرب آفریقا و اروپا به سمت شرق تا جنوب مرکزی روسیه، شمال غرب چین و شمال غرب هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در آفریقا و جنوب آسیا حضور می­یابند.

عمدتا به شکل مهاجر تابستانه و عبوری معمول و گسترده، اگرچه تعداد اندکی زمستان را در مناطق پست جنوبی از خوزستان تا جنوب بلوچستان و به طور استثنایی در نواحی جنوبی خزر سپری می­کنند.

 

Global range

From northwestern Africa and Europe east to south-central Russia, northwestern China and northwestern India.

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in Africa and southern Asia.

Mainly a common and widespread summer visitor and passage migrant, although small numbers remain throughout winter in southern lowlands from Khuzestan to southern Baluchestan and exceptionally in south Caspian region.

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH, MNHN, NHMTashkent, ROM, SMNS, UMMZ, ZISP, ZMB and ZMUK.

 

References

Berlioz 1958- p 454,

Buxton 1921- p 870,

Capito 1931- p 928,

Érard & Etchécopar 1970- p 62,

Hüe & Etchécopar 1970- p 445,

Paludan 1938- p 622,

Paludan 1940- p 16, 48,

Roselaar 1995,

Schüz 1957b- p 24,

Schüz 1959- p 87,

Stresemann 1928- p 394,

Ticehurst et al. 1925- p 728,

Trott 1947a- p 699,

Trott 1947b- p 234,

Vaurie 1965- p 678,

Zarudny 1911- p 211

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ بهمن ۹۸ ، ۰۹:۲۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت زنبورخوار گلوخرمایی ایرانی در ایران

Status of Persian Blue-cheecked Bee-eater in Iran

Merops persicus persicus Pallas, 1773

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در مصر و از طریق خاورمیانه تا قزاقستان و غرب هند؛

غیر جوجه آوری به سمت جنوب تا شرق آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر در شمال غرب آفریقا حضور می­یابد.

به طور محلی اما گسترده مهاجر تابستانه در کشور همچنین مهاجر عبوری معمول و گسترده در سراسر ایران.

 

Global range

Breeding in Egypt and throughout the Middle East to Kazakhstan and western India;

Non-breeding south to eastern Africa

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. The only other form occurs in northwestern Africa.

Widespread and locally common summer visitor and widespread passage migrant.

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH, MMUM, MNHN, NMPraha, NHMTashkent, ROM, SMNS, UMMZ, ZISP, ZMUK and ZSM.

 

References

Baker 1919- p 126,

Capito 1931- p 928,

Diesselhorst 1962- p 6,

Érard & Etchécopar 1970- p 62,

Hüe & Etchécopar 1970- p 438,

Marien 1950- p 158,

Missone 1955- p 54,

Paludan 1938- p 622,

Richter 1961- p 4, 7,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 86,

Stresemann 1928- p 394,

Sturhan 1972,

Ticehurst et al. 1925- p 728,

Vaurie 1965- p 676

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ بهمن ۹۸ ، ۰۹:۱۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت زنبورخوار کوچک بلوچی در ایران

Status of Baluchestan Green Bee-eater in Iran

Merops orientalis beludschicus Neumann, 1910

Syn: Merops viridis beludschicus Neumann, 1910

Type locality: 'Sarbac' [Sarbaz], Persian Baluchestan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جنوب عراق تا شمال غرب هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در نواحی پست جنوب از شمال خوزستان تا جنوب بلوچستان و جزایر فراکرانه­ای حضور دارد (Vaurie 1965, Hüe & Etchécopar 1970, Kaboli et al. 2016).

مقیم معمول در نواحی پست جنوب از شمال خوزستان تا جنوب بلوچستان همچنین در جزایر بزرگ فراکرانه­ای خلیج فارس.

 

Global range

Southern Iraq to northwestern India

 

Status in Iran

Occurs throughout the southern lowlands of Iran from northern Khuzestan to southern Persian Baluchestan, including the larger offshore islands (Vaurie 1965, Hüe & Etchécopar 1970, Kaboli et al. 2016).

Common resident in southern lowlands from northern Khuzestan to southern Baluchestan, also occurring on larger offshore islands.

 

Museum specimens

There are many specimens in BMNH, BNHS, FMNH, MNHN, NMPraha, NHMTashkent, SMNS, ZFMK and ZISP.

 

References

Berlioz 1958- p 454,

Capito 1931- p 928,

Dyczkowski 1999,

Diesselhorst 1962- p 6,

Dubois et al. 2000,

Érard & Etchécopar 1970- p 61,

Hüe & Etchécopar 1970- p 439,

Kaboli et al. 2016,

Marien 1950- p 162,

Neumann 1910- p 80,

Porter & Aspinall 2010,

Trott 1947a- p 699,

Vaurie 1959d- p 6, 7, 10,

Vaurie 1965- p 673

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ بهمن ۹۸ ، ۰۹:۰۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت ماهیخورک ابلق سوری در ایران

Status of Syrian Pied Kingfisher in Iran

Ceryle rudis syriacus Roselaar, 1995

Type locality: Turkey, southwestern Iran, south to Israel and Jordan [Paratypes from Iran: Shiraz and Tol-e Espid (Fars), Mozaffari and Shush (Khuzestan), and Changuleh R. and Chankay R. (Ilam)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

رکوردهای قدیمی C. r. rudis اکنون متعلق به زیرگونه توصیف شده جدید یعنی C. r. syriacus هستند.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از ترکیه و فلسطین اشغالی تا غرب ایران

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این زیرگونه اخیرا از نمونه­های به دست آمده از مناطق مختلف ترکیه به سمت جنوب شرقی تا جنوب غرب ایران و نیز ناحیه اردن و فلسطین اشغالی توصیف شده است (Roselaar 1995). از این رو رکوردهای قدیمی از C. r. rudis متعلق به همین نژاد هستند.

مقیم معمول در تالاب­های خوزستان، جنوب فارس و بوشهر و مهاجر مقطعی؛ در زمستان به صورت سرگردان در نواحی کردستان، لرستان، اصفهان، تهران، هرمزگان و به طور استثنایی در مازندران نیز دیده شده­اند.

 

Taxonomic notes

Old records of C. r. rudis now refer to the recently described subspecies C. r. syriacus Roselaar, 1995.

 

Global range

From Turkey and Israel east to western Iran

 

Status in Iran

This subspecies has recently been described from specimens taken at many localities from Turkey southeast to southwestern Iran and south to Israel and Jordan (Roselaar 1995). Old records of C. r. rudis from Iran can therefore be assigned to this race.

Common resident in wetlands of Khuzestan, southern Fars and Bushehr, and partial migrant, with some birds wandering in winter as far as Kordestan, Lorestan, Esfahan, Tehran, Hormozgan and exceptionally Mazandaran.

 

Museum specimens

There are specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH, NHMTashkent, SMNS and ZFMK.

 

References

Capito 1931- p 928,

Diesselhorst 1962- p 6,

Hüe & Etchécopar 1970- p 435,

Paludan 1938- p 623,

Roselaar, 1995- p 22,

Schüz 1959- p 85,

Trott 1947a- p 699,

Vaurie 1959d- p 2,

Vaurie 1965- p 663

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۵۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت ماهیخورک کوچک مرکزی در ایران

Status of Central Common Kingfisher in Iran

Alcedo atthis atthis (Linnaeus, 1758)

Syn: Alcedo (atthis) Pallasii Reichenbach, 1851

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس موقعیت پراکنش آن نسبت به زیرگونه های غربی (ispida) و شرقی (bengalensis) برگزیده شد. بقیه زیرگونه دارای گستره پراکنش کوچکتری هستند.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری از حوزه مدیترانه به سمت شرق از طریق خاورمیانه تا مرکز سیبری و شمال غرب هند

غیر جوجه آوری در بخشهای جنوب گستره جوجه آوری و جنوب تا سودان، سواحل شبه جزیره عربستان، شمال هند و شمال غرب چین

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است (Vaurie 1965, Hüe & Etchécopar 1970). سایر فرم­ها در غرب و مرکز اروپا (ispida) و نواحی شرق آسیا حضور می­یابند.

مقیم معمول نواحی جنوبی خزر، به طور محلی مقیم غیرمعمول در خوزستان، مرکز فارس و مهاجر تابستانه محلی و غیرمعمول در آذربایجان؛ همچنین مهاجر زمستانه معمول در تالاب­های مناسب مرکز و جنوب ایران به سمت جنوب تا سواحل خلیج فارس و نواحی جنوبی بلوچستان. مهاجر عبوری گسترده در کشور.

 

Global range

Breeding from [the Mediterranean basin east through the Middle East] to central Siberia [and northwestern India];

Non-breeding in [southern parts of breeding range and south to Sudan, the coasts of Arabia, northern India and] northwestern China

 

Status in Iran

The only form known to occur in Iran (Vaurie 1965, Hüe & Etchécopar 1970). Other forms occur in west and central Europe (ispida) and further east in Asia.

Common resident in south Caspian region, scarce and local resident in Khuzestan and central Fars, and scarce and local summer visitor in Azarbaijan; also fairly common winter visitor to suitable wetlands in central and southern Iran south to Persian Gulf coast and southern Baluchestan, and widespread passage migrant.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, NHMTashkent, SMNS, UMMZ, ZISP, ZMB, and ZMUK.

 

References

Buxton 1921- p 870,

Capito 1931- p 928,

Dementyev 1948- p 183,

Érard & Etchécopar 1970- p 61,

Hüe & Etchécopar 1970- p 433,

Paludan 1938- p 623,

Paludan 1940- p 49,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 85,

Shestoperov 1927- p 371,

Stresemann 1928- p 395,

Vaurie 1965- p 669

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۴۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت ماهیخورک سینه سفید غرب آسیایی در ایران

Status of Western White-breasted Kingfisher in Iran

Halcyon smyrnensis smyrnensis (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس موقعیت پراکنش آن نسبت به زیرگونه های دیگر برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از جنوب ترکیه و شمال شرق مصر از طریق عراق و ایران تا شمال غرب هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است (Vaurie 1965). سایر فرم­ها در نواحی شرق آسیا حضور می­یابند.

مقیم به نسبت معمول در نواحی پست جنوب از قصر شیرین در کرمانشاه [به سمت شرق] تا مرکز و جنوب بلوچستان.

 

Global range

From southern Turkey and northeastern Egypt through Iraq and Iran to northwestern India

 

Status in Iran

The only form known to occur in Iran (Vaurie 1965). Other forms occur further east in Asia.

Fairly common resident in southern lowlands from region of Qasr-e Shirin, Kermanshah, to central and southern Baluchestan.

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, NHHTashkent, SMNS, ZISP and ZMUK.

 

References

Capito 1931- p 928,

Diesselhorst 1962- p 5,

Érard & Etchécopar 1970- p 61,

Hüe & Etchécopar 1970- p 436,

Paludan 1938- p 623,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 85,

Vaurie 1965- p 665

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ بهمن ۹۸ ، ۰۸:۳۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت سبزقبای بنگالی در ایران

Status of Bengali Roller in Iran

Coracias benghalensis benghalensis (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

شرق شبه جزیره عربستان تا شمال شرق هند و بنگلادش

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در جنوب و جنوب شرق آسیا حضور می­یابند.

مقیم به نسبت معمول نواحی پست جنوب کشور از خوزستان تا مرز پاکستان است و به سمت شمال تا کازرون در مرکز فارس و نیز مرکز و شمال بلوچستان حضور می­یابد.

 

Global range

Eastern Arabia to northeastern India and Bangladesh

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in south and southeast Asia.

A fairly common resident throughout southern lowlands from Khuzestan to Pakistan border, occurring north to Kazerun in central Fars and north-central Baluchestan.

 

Museum specimens

Specimens in AMNH, BMNH, FMNH, MNHN, NHMTashkent and ZISP.

 

References

Berlioz 1958- p 454,

Érard & Etchécopar 1970- p 60,

Hüe & Etchécopar 1970- p 444,

Trott 1947a- p 699,

Vaurie 1965- p 659

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ بهمن ۹۸ ، ۲۲:۳۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت بادخورک کوچک شمالی در ایران

Status of Northern Little Swift in Iran

Apus affinis galilejensis (Antinori, 1855)

Syn: Cypselus Galilejensis Antinori, 1855, Micropus affinis galilejensis (Antinori)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی و موقعیت پراکنش آن برگزیده شد (Avibase-bsc-oec.org).

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در شمال غرب آفریقا و از شمال شرق آفریقا از طریق خاورمیانه تا پاکستان؛

غیر جوجه آوری در آفریقا و هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها این فرم حضورش در ایران محتمل است. سایر فرم­ها در صحرای آفریقا، هند و سریلانکا حضور می­یابد.

به طور محلی مهاجر تابستانه در جنوب زاگرس، هرمزگان، مرکز بلوچستان و شمال شرق خراسان.

 

Global range

Breeding in northwestern Africa, [and from northeastern Africa through the Middle East to Pakistan;

Non-breeding in Africa and India]

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in sub-Saharan Africa, India and Sri Lanka.

Locally fairly common summer visitor to southern Zagros, Hormozgan, central Baluchestan and northeastern Khorasan.

 

Museum specimens

Many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, MMUM, NHMTashkent and ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 431,

Kaboli et al. 2016,

Paludan 1938- p 622,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 87,

Vaurie 1965- p 649,

Zarudny 1911- p 211

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ بهمن ۹۸ ، ۲۲:۱۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت بادخورک دودی جنوبی در ایران

Status of Southern Pallid Swift in Iran

Apus pallidus pallidus (Shelley, 1870)

Syn: Cypselus pallidus Shelley, 1870; Apus murinus persicus Zarudny, 1911

Type locality: synonym Cypselus pallidus persicus, Ahwaz and lower Dez River (Khuzestan)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

توصیف اولیه در سال 1870 بود: منبع شلی (Shelley 1855) به طور نادرست از ترکیب Cypselus pallidus Shelley, 1870 با Cypselus murinus Brehm, 1855 استفاده شد. نام C. murinus در گذشته به عنوان هم­نام برای pallidus بود اما اکنون توسط بیشتر صاحب­نظران اعتقاد دارند که توصیف ضعیف "برهم"، از لحاظ نام­گذاری معتبر نیست.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی آن برگزیده شد. این زیرگونه، جنوبی ترین زیرگونه بادخورک دودی است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری از موریتانی و از طریق مصر و خاورمیانه تا پاکستان؛

مقیم و مهاجر

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این تنها فرم محتمل برای حضور در ایران است. فرم­های دیگر در جنوب اروپا و آفریقا حضور دارند.

به طور محلی مقیم معمول از جنوب زاگرس و خوزستان به سمت شرق در امتداد خلیج فارس تا هرمزگان و جنوب بلوچستان دیده می­شود.

 

Taxonomic notes

The original description was in 1870; the incorrect Shelley (1855) reference conflates the authority of Cypselus pallidus Shelley, 1870, with Cypselus murinus Brehm, 1855. The latter has been treated in the past as a senior synonym for pallidus, but now is thought by most authorities to have been too poorly described by Brehm to be nomenclaturally valid.

 

Global range

Breeding from Mauritania through Egypt and the Middle East to Pakistan;

[Resident and migratory]

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in southern Europe and Africa.

Locally common resident from southern Zagros and Khuzestan east along Persian Gulf coast to Hormozgan and southern Baluchestan.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, FMNH and NHMTashkent.

 

References

Dubois et al. 2000,

Érard & Etchécopar 1970- p 59,

Hüe & Etchécopar 1970- p 429,

Kaboli et al. 2016,

Roselaar 1995,

Vaurie 1965- p 650,

Zarudny [Zarudnyj] 1911c- p 142

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ بهمن ۹۸ ، ۲۲:۱۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت شبگرد بیابانی مصری در ایران

Status of Egyptian Nightjar in Iran

Caprimulgus aegyptius aegyptius Lichtenstein, 1823

Syn: Caprimulgus arenicolor Severtzov, 1875

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری از شمال شرق مصر از طریق شبه جزیره عربستان، جنوب شرق ایران و غرب پاکستان تا غرب چین؛

غیر جوجه آوری در مرکز آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها فرم محتمل برای حضور در ایران است. فرم دیگر در آفریقا حضور دارد.

مهاجر تابستانه به نسبت معمول در نواحی پست خوزستان، بوشهر، جنوب فارس و احتمالا در سیستان؛ مهاجر عبوری غیرمعمول در منطقه تهران، نواحی جنوبی خزر و نیز اترک.

 

Global range

Breeding from northeastern Egypt through Arabia to western China, [southeastern Iran and] western Pakistan and southeastern Iran;

Non-breeding in central Africa

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs in Africa.

Fairly common summer visitor to lowlands of Khuzestan, Bushehr, southern Fars and probably also Sistan, and uncommon passage migrant in Tehran area, south Caspian region and Atrak.

 

Museum specimens

Several specimens AMNH, BMNH, FMNH, NHMTashkent, SMNS, ZFMK and ZISP, and a specimen in NHM.

 

References

Diesselhorst 1962- p 5,

Hüe & Etchécopar 1970- p 425,

Stresemann 1928- p 393,

Vaurie 1965- p 644,

Zarudny 1892- p 123

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ بهمن ۹۸ ، ۲۱:۲۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت جغد تالابی شمالی در ایران

Status of Northern Short-eared Owl in Iran

Asio flammeus flammeus (Pontoppidan, 1763)

Syn: Aegolius brachyotus, Otus brachyotus (Gm.), Asio accipitrinus (Pall.), Asio accipitrinus pallidus Zarudny & Loudon, 1906

Type locality: synonym Asio accipitrinus pallidus, Khorasan and Baluchestan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره وسیع پراکنش آن در عرضهای شمالی قاره ها برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

آمریکای شمالی، اروپا، شمال آفریقا و شمال آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

فرمی که در ایران حضور می­یابد زیرگونه مذکور است.

مهاجر زمستانه گسترده و به نسبت معمول در کشور به سمت جنوب تا خوزستان، نواحی مرکزی فارس و شمال بلوچستان.

 

Global range

North America, Europe, northern Africa and northern Asia

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran.

Fairly common and widespread winter visitor, occurring south to Khuzestan, central Fars and northern Baluchestan.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH BNHS, FMNH, NHMTashkent, and ZISP.

 

References

Capito 1931- p 929,

Hüe & Etchécopar 1970- p 418,

Missone 1953- p 116,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 84,

Vaurie 1965- p 595,

Witherby 1903- p 560,

Witherby 1907- p 77,

Witherby 1910- p 494,

Zarudny 1889- p 749,

Zarudny 1903- p 153,

Zarudny 1911- p 209

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ بهمن ۹۸ ، ۲۱:۱۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت جغد گوش دراز اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Long-eared Owl in Iran

Asio otus otus (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

اروپا، آسیا و شمال آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. سایر فرم­ها در قاره آمریکا و جزایر اقیانوس آرام حضور می­یابند.

به طور محلی جوجه­آور غیرمعمول در شمال و غرب کشور به سمت شرق تا سمنان و به سمت جنوب تا اصفهان و فارس؛ مهاجر زمستانه گسترده اما غیرمعمول در کشور که تا نواحی مرکزی فارس، کرمان و بلوچستان حضور می­یابد.

 

Global range

Europe, Asia and northern Africa

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in the Americas and on islands in the Pacific.

Uncommon and local breeding bird in northern and western Iran east to Semnan and south to Esfahan and Fars, and uncommon but widespread winter visitor, occurring south to central Fars, Kerman and Baluchestan.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, ZISP and ZSM.

 

References

Roselaar 1995,

Vaurie 1965- p 594

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ بهمن ۹۸ ، ۲۱:۰۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت جغد خالدار کوچک هندی در ایران

Status of Indian Spotted Owlet in Iran

Athene brama indica (Franklin, 1831)

Syn: Athene brama albida Koelz, 1950

Type locality: synonym Athene brama albida Koelz, 1950 from Saadat-Abad [Hormozgan, 28°02’N, 55°51’E]

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی و گستره پراکنش آن برگزیده شد (Fotolulu 2018).

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

ایران تا شمال و مرکز، بوتان و بنگلادش

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها فرمی که حضورش در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در جنوب هند و جنوب شرق آسیا حضور دارند.

مقیم به نسبت معمول است که جایگزین جغد خالدار کوچک در نواحی پست لارستان فارس و بندر دیر در خلیج فارس به سمت شرق از طریق جنوب هرمزگان تا مرکز و جنوب بلوچستان می­شود.

 

Global range

Iran to northern and central India, Bhutan and Bangladesh

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in southern India and southeast Asia.

Fairly common resident, replacing Little Owl A. noctua in southern lowlands from Laristan and region of Bandar-e Dayyer on Persian Gulf coast east through southern Hormozgan to central and southern Baluchestan.

 

Museum specimens

Several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, NHMTashkent, SMNS, and ZISP.

 

References

Diesselhorst 1962- p 5,

Hüe & Etchécopar 1970- p 413,

Koelz 1950- p 2,

Vaurie 1960d- p 19,

Vaurie 1965- p 613

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ بهمن ۹۸ ، ۲۰:۵۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت جغد کوچک بلخی در ایران

Status of Bactrian (Blyth's) Little Owl in Iran

Athene noctua bactriana Blyth, 1847

Syn: Carine noctua bactriana (Hutton), Athen plumipes-meridionalis, Athene plumipes Swinh., Athene noctua var. persica (L. Bp.)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

کل مجموعه گونه Athene noctua نیاز به ارزیابی مجدد دارد (م. وینک، ارتباطات شخصی) اما پراکنش جمعیت­ها نیز کمتر شناخته شده است.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

نام دیگر آن در انگلیسی بر اساس نامگذار آن (Blyth’s Little Owl) است (Fotolulu 2018).

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

عراق و آذربایجان تا پاکستانی و شمال غرب هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها این فرم در ایران ثبت شده است (Porter & Aspinall 2010, Vaurie 1965). با این وجود، پرندگانی که در سیستان به دست آمده­اند از زیرگونه bactriana بسیار کوچک­تر هستند، در عین حال پرندگان شمال غرب ایران احتمال دارد به زیرگونه indigena تعلق داشته باشند (C.S. Roselaar, unpubl. data).

مقیم معمول، اغلب در اطراف مناطق روستایی یافت می­شوند. در مناطق جنوبی هرمزگان و بلوچستان جغد خالدار کوچک جایگزین این پرنده می­شود.

 

Taxonomic notes

The whole Athene noctua complex needs a comprehensive evaluation (Michael Wink, pers. comm.), but also the distributions of many populations are poorly known.

 

Global range

Iraq and Azerbaijan to Pakistan and northwestern India

 

Status in Iran

The only form recorded in Iran (Porter & Aspinall 2010, Vaurie 1965). However, the birds in Sistan are too small to be bactriana, while those in northwestern Iran are likely to be indigena (C.S. Roselaar, unpubl. data).

Common resident, often found around villages in rural areas, absent only in southern Hormozgan and Baluchestan, where replaced by Spotted Little Owl Athene brama.

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH, MNHN, NHM, NHMTashkent, NHMW, SMNS, UMMZ, ZISP, ZMUK and ZSM.

 

References

Baker 1919- p 126,

Berlioz 1958- p 453,

Capito 1931- p 929,

Cumming 1905- p 691,

Dementyev 1948- p 182,

Érard & Etchécopar 1970- p 58,

Hüe & Etchécopar 1970- p 412,

Nikolsky 1886,

Paludan 1940- p 16,

Porter & Aspinall 2010,

Schalow 1876- p 176,

Schüz 1957b- p 24,

Schüz 1957d- p 75,

Stresemann 1928- p 399,

Trott 1947a- p 699,

Vaurie 1960d- p 2, 8,

Witherby 1903- p 559,

Witherby 1907- p 77,

Vaurie 1965- p 609,

Zarudny 1886- p 281,

Zarudny 1892- p 120,

Zarudny 1903- p 152,

Zarudny 1911- p 209

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ بهمن ۹۸ ، ۲۰:۴۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت بوف ماهیخوار غربی (سمنوف) در ایران

Status of Western (Semenow’s) Brown Fish Owl in Iran

Ketupa zeylonensis semenowi Zarudny, 1905

Syn: Ketupa semenowi Zarudny, 1905

Type locality: Shushtar and Cheshmeh Roghani, Khuzestan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس موقعیت پراکنش آن برگزیده شد. بقیه زیرگونه ها از هند تا شرق آسیا پراکنش دارند.

نام دیگر آن بوف ماهیخوار سمنوف است (Fotolulu 2018).

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

{جنوب شرق ترکیه}، خاورمیانه تا شمال غرب هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها فرم محتمل برای حضور در ایران است. سه فرم دیگر در شبه قاره هند و جنوب شرق آسیا حضور دارند.

مقیم کمیاب، در گذشته تنها از نواحی جنوب غرب کشور در ایلام، خوزستان، لرستان و فارس شناخته شده بود اما جوجه­آوری آن در سال 2004 از دره رود گز در استان هرمزگان گزارش گردید (Roselaar & Aliabadian 2009, Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Global range

[Southeastern Turkey,] Middle East to northwestern India

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Three other forms occur in the Indian subcontinent and Southeast Asia.

Rare resident, formerly known only from Ilam, Khuzestan, Lorestan and Fars in southwestern Iran but found breeding in Rud-e Gaz valley, Hormozgan, in 2004 (Roselaar & Aliabadian 2009, Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Museum specimens

There are several specimens in BMNH, NHM Tashkent, ZISP and ZMUK.

 

References

Capito 1931- p 929,

Hüe & Etchécopar 1970- p 411,

Paludan 1938- p 625,

Roselaar 1995,

Vaurie 1965- p 592,

Zarudny [Sarudny] 1905b- p 141,

Zarudny 1911- p 209

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ بهمن ۹۸ ، ۱۹:۳۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت جغد انبار خاورمیانه در ایران

Status of Middle Eastern Barn Owl in Iran

Tyto alba erlangeri Sclater, WL, 1921

Syn: Tyto alba microsticta Koelz, 1950

Type locality: synonym T. a. microsticta Koelz, 1950 from Jahrom (Fars) and Borujerd (Lorestan)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

فرمی که در سونداس جنوبی، استرالیا و جنوب غرب اقیانوس آرام حضور می­یابد، اخیرا به عنوان یک گونه مجزا تحت نام جغد انبار شرقی شناخته می­شود.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

نام دیگر آن در انگلیسی جغد انبار یونانی است (Fotolulu 2018).

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جزیره کرت و قبرس از طریق خاورمیانه تا جنوب ایران

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در گذشته تنها از جنوب غرب ایران در زاگرس، فارس و خوزستان (Vaurie 1965, Roselaar & Aliabadian 2009, Scott 2008) شناخته می­شد اکنون اما در بخش­های گسترده­ای از ایران دیده می­شود (Osaei et al. 2007).

به صورت وسیعی در کشور پراکندگی دارد. مقیم غیرمعمول بوده و گستره حضورش در دهه­های اخیر در ایران افزایش یافته است.

 

Taxonomic notes

The form occurring in Lesser Sundas, Australasia and souhtwest Pacific has recently been given full specific status as the Eastern Barn Owl Tyto delicatula (Gould, 1837).

 

Global range

Crete and Cyprus through the Middle East to southern Iran

 

Status in Iran

This form was previously known only from southwestern Iran in the Zagros, Fars and Khuzestan (Vaurie 1965, Roselaar & Aliabadian 2009, Scott 2008) but now occurs throughout much of Iran (Osaei et al. 2007).

Widely distributed but uncommon resident, increasing and expanding its range in Iran in recent decades.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH and FMNH.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 132,

Hüe & Etchécopar 1970- p 404,

Koelz 1950- p 3,

Roselaar 1995,

Vaurie 1960a- p 16, 17,

Vaurie 1965- p 632

-----

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ بهمن ۹۸ ، ۱۹:۲۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کوکوی سیاه آسیایی در ایران

Status of Asian [Black] Koel in Iran

Eudynamys scolopaceus scolopaceus (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه به نام عمومی این گونه و زیرگونه نمادین آن اشاره دارد. نام فارسی این گونه در زبانهای فارسی و چینی کوکوی سیاه است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

نپال، پاکستان، هند، سریلانکا، مجمع الجزایر لاکادیو و مالدیو

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. چهار فرم دیگر در مناطق دورتر در شرق آسیا حضور می­یابند.

وضعیت نامشخص؛ تنها رکوردهای پیش از سال 2007 مربوط به یک فرد نزدیک چابهار در ژانویه 1975 و یک فرد در جنگل­های حرا [لافت، شمال قشم] در هرمزگان در 25 فوریه 1976 است (Scott 2008). در سال­های اخیر چندین رکورد از جنوب بلوچستان و هرمزگان موجود است و احتمال دارد که این گونه مقیم کمیاب نواحی جنوب شرقی کشور باشد.

 

Global range

Nepal, Pakistan, India, Sri Lanka, Laccadives and Maldives

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Four other forms occur much further east in Asia.

Status uncertain; the only records prior to 2007 were of single birds at Chahbahar, Baluchestan, on 29 January 1975, and in Hara, Hormozgan, on 25 February 1976 (Scott 2008), but there have been several records in southern Baluchestan and Hormozgan in recent years, and it is possible that the species is a rare resident in the southeast.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ بهمن ۹۸ ، ۱۰:۳۹
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کوکوی ابلق {زاغی} در ایران

Status of [Magpie (Hemprich’s)] Jacobin Cuckoo in Iran

Clamator jacobinus pica (Hemprich & Ehrenberg, 1833)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه به زاغی و رفتار جوجه آوری انگلی این گونه در لانه آن ارجاع می شود.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در آفریقا در جنوب صحرای آفریقا و از شمال غرب هند تا نپال و برمه؛

غیر جوجه آوری در آفریقا در جنوب نامیبیا و بوتسوانا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

پرندگانی که به صورت سرگردان در جنوب شرق ایران هستند، احتمالا از جمعیت جوجه­آور C. j. pica در شمال غرب هند هستند که از اقیانوس هند مهاجرت کرده تا زمستان را در آفریقا سپری نمایند. واری (Vaurie 1965) زیرگونه serratus را به عنوان فرمی که در بلوچستان ایران حضور می­یابد فهرست نمود اما او زیرگونه pica را همنام با serratus دانسته است.

به صورت سرگردان در جنوب شرق ایران؛ دو نمونه توسط زارودنی از بمپور بلوچستان در سال 1898 میلادی جمع­آوری شد (Zarudny 1901) و رکوردهایی از مشاهده دو فرد نزدیک میناب در 28 آوریل 2004 و یک فرد از جزیره کیش در اکتبر 2009 موجود است (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Global range

Breeding in [Africa south of the Sahara and from northwest India to Nepal and Burma];

Non-breeding in [Africa south to Namibia and Botswana]

 

Status in Iran

Birds occurring as vagrants in southeastern Iran presumably originate from the population of C. j. pica breeding in northwestern India and migrating across the Indian Ocean to spend the boreal winter in Africa. Vaurie (1965) listed C. j. serratus (Sparrman, 1786) as the form occuring in Persian Baluchestan, but he considered pica to be a synonym of serratus.

Vagrant to southeastern Iran; two birds were collected in the Bampur basin, Baluchestan, in 1898 (Zarudny 1901), and there have been sight records of two birds near Minab, Hormozgan, on 28 April 2004 and one on Kish Island, Hormozgan, in October 2009 (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Museum specimens

One male collected on Rud-e Kiagur near Bazman (in AMNH), another taken on Rud-e Bampur near Bampur (in ZISP), both in July 1898 (Zarudny 1901).

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 398,

Roselaar & Aliabadian 2009,

Vaurie 1965- p 576

-----

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ بهمن ۹۸ ، ۱۰:۳۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت قمری دم دراز آفریقایی در ایران

Status of African (Namaqua) Dove in Iran

Oena capensis capensis (Linnaeus, 1766)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه گستره پراکنش آن برگزیده شد.

ناما نام یک قوم در آفریقا و ناماکوا، نام منطقه و یک پارک ملی در آفریقای جنوبی است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

آفریقا از جنوب صحرای آفریقا، جزیره سوقطرا (یمن) و شبه جزیره عربستان

 

وضعیت و جمعیت در ایران

با احتمال زیادی تنها این فرم در ایران حضور می­یابد. فرم دیگر (aliena) در ماداگاسکار حضور دارد.

سرگردان؛ نخستین رکوردها در سال 2007 و متعلق به یک نر از کرج در 9 می و یک فرد نر از منطقه حفاظت شده مند در بوشهر در 8 سپتامبر بوده است (Khaleghizadeh et al. 2011). ]این گونه در حال افزایش گستره جوجه­آوری خود به سمت شمال و شرق است.[

 

Global range

Africa south of the Sahara, Socotra Island, Arabia

 

Status in Iran

The form most likely to be concerned is the nominate. Another form, aliena, occurs in Madagascar.

Vagrant; first recorded in Iran as recently as 2007, when single males were seen at Karadj, Tehran Province, on 9 May and in Mond Protected Area, Bushehr, on 8 September (Khaleghizadeh et al. 2011). [Expanding its breeding distribution northwards and eastwards.]

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ بهمن ۹۸ ، ۱۰:۰۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت یاکریم سرخ هندی در ایران

Status of Indian Red Collared Dove in Iran

Streptopelia tranquebarica tranquebarica (Hermann, 1804)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی زیرگونه های یاکریم سرخ اصلاح شده است. بر این اساس پراکنش فعلی زیرگونه یاکریم سرخ هندی پاکستان، شبه جزیره هند و غرب نپال است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این تاکسون به صورت سرگردان در عمان و امارات متحده دیده شده و همین فرم با احتمال زیاد در ایران نیز دیده می­شود. فرم دیگر (humilis) در نپال و هند حضور دارد.

سرگردان؛ اولین رکورد در ایران متعلق به مشاهده دو فرد در چابهار در 29 ژانویه 1975 بوده است (Scott 2008). رکورد بعدی مربوط به مشاهده دو فرد در باغی در تهران در 8 مارس 2000 است. احتمالا در هر دو مورد، پرندگان مشاهده شده فراری از قفس بوده­اند (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Global range

Current range of this subspecies is revised. According it occurs in Pakistan, peninsular India and western Nepal.

 

Status in Iran

The taxon tranquebarica has occurred as a vagrant to Oman and UAE (M.J. Blair, ORL, Oman Bird List 7), and this is the form most likely to be concerned in Iran. Another form, humilis, occurs in Nepal and India.

Vagrant; The first record for Iran was of two birds in Chahbahar, Baluchestan, on 29 January 1975 (Scott 2008). The only record since then has been of two birds in a garden in Tehran on 8 March 2000 and, in all probability, these were birds that had escaped from captivity (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 390,

Vaurie 1965- p 552

-----

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ بهمن ۹۸ ، ۰۹:۴۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت یاکریم اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Collared Dove in Iran

Streptopelia decaocto decaocto (Frivaldszky, 1838)

Syn: Streptopelia decaocto zarudnyi Serebrovskii, 1928

Type locality: Synonym S. d. zarudnyi from Hussein-Abad, Sistan [‘smaller than the nominate’]

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

اروپا تا غرب چین و کره

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر از برمه تا شرق چین حضور می­یابند.

جوجه­آور معمول در نواحی مرکزی، جنوب و شرق ایران است و عموما به مزارع اطراف شهرها و روستاها وابسته است. عمدتا مهاجر تابستانه محسوب می شود.

در نواحی تهران، خوزستان، برخی نواحی ساحلی در جنوب تمام سال دیده می­شود.

 

Global range

Europe to western China and Korea

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs from Burma to eastern China.

Common breeding bird in central, southern and eastern Iran typically associated with cultivation around towns and villages; mainly a summer visitor,

Present year round in Tehran area, Khuzestan and locally along south coast

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH, MNHN, NHMTashknet, UMMZ and ZISP.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 54,

Hüe & Etchécopar 1970- p 389,

Paludan 1938- p 633,

Roselaar 1995,

Serebrovskii 1928- p 326,

Vaurie 1961f- p 5,

Vaurie 1965- p 550

-----

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ بهمن ۹۸ ، ۰۹:۲۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت قمری خاوری حنایی در ایران

Status of Rufous Turtle Dove in Iran

Streptopelia orientalis meena (Sykes, 1832)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه براساس نام انگلیسی و رنگ آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری از جنوب غرب سیبری تا ایران و هیمالیا؛

غیر جوجه آوری در هند و سریلانکا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

یک نر از دسته­ای شامل ده­ها پرنده در آوریل 1898 نزدیک فرمان­آباد خراسان جمع­آوری شد (Zarudny 1901). رکورد تایید شده دیگر در دهه 1970 میلادی بوده که یک فرد از این پرنده پنج بار در شرق ایران در اواخر سپتامبر و اکتبر ثبت شد (Scott 2008). پنج فرم دیگر در مناطق شرقی آسیا حضور یافته و ظاهر شدن آن­ها در ایران بسیار نامحتمل است.

سرگردان یا مهاجر عبوری کمیاب؛ در سمنان، خراسان رضوی، هرمزگان و بلوچستان ثبت شده است. آخرین رکورد مربوط به مشاهده یک فرد در هرمک نزدیک زاهدان در 24 اکتبر 1975 است (Scott 2008).

 

Global range

Breeding from southwestern Siberia to Iran and the Himalayas;

[Non-breeding in] India and Sri Lanka

 

Status in Iran

A male was collected from a flock of ten birds in April 1898 near Farman-Abad, Khorasan (Zarudny 1901), The only other confirmed records were in the 1970s when single birds were recorded on five occasions in late September and October in eastern Iran (Scott 2008). Five other forms occur much further east in Asia and are very unlikely to appear in Iran.

Vagrant or rare passage migrant, recorded in Semnan, Khorasan-e Razavi, Hormozgan and Baluchestan. The last record was of a bird at Hormak, near Zahedan, Baluchestan, on 24 October 1975 (Scott 2008).

 

Museum specimens

The present whereabouts of Zarudny's specimen is unknown.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 387,

Porter & Aspinall 2010,

Schüz 1959- p 82,

Vaurie 1965- p 556,

Zarudny 1901

 

-----

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ بهمن ۹۸ ، ۰۹:۱۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کبوتر کوهپایه اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Stock Dove in Iran

Columba oenas oenas Linnaeus, 1758

Syn: Columba oenas hyrcana Zarudny & Bil’kevich, 1913

Type locality: of C. o. hyrcana Zarudny & Bilkevitch, 1913 from Ziarat near Astarabad, 13 km south of Gorgan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

غرب اروپا و شمال غرب آفریقا تا شمال قزاقستان، جنوب غرب سیبری و شمال ایران

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر (yarkandensis) در جنوب شرق قزاقستان و ازبکستان تا غرب چین حضور دارد.

جوجه­آور به نسبت معمول در جنگل­های جنوب خزر، شمال آذربایجان و منتهی الیه غرب زاگرس؛ مهاجر زمستانه معمول در شمال ایران که گاهی در مناطق جنوبی­تر مانند خوزستان، مرکز فارس و سیستان هم مشاهده شده است.

 

Global range

Western Europe and northwestern Africa to northern Kazakhstan, southwestern Siberia and northern Iran

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. The only other form yarkandensis occurs from southeastern Kazakhstan and Uzbekistan to western China.

Fairly common breeding bird in forests of south Caspian region, northern Azarbaijan and extreme western Zagros, and common winter visitor to northern Iran, occurring south occasionally to Khuzestan, central Fars and Sistan.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, NHMTashkent and SMNS.

 

References

Dementyev 1948- p 179,

Érard & Etchécopar 1970- p 53,

Hüe & Etchécopar 1970- p 379,

Paludan 1940- p 51,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 81,

Stresemann 1928- p 406,

Vaurie 1965- p 541,

Zarudny [Zarudnyj] & Bil’kevich 1913b- p 120

-----

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ بهمن ۹۸ ، ۰۹:۱۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کاکایی اقیانوسی دم دراز اسکاندیناوی در ایران

Status of Scandinavian Long-tailed Skua in Iran

Stercorarius longicaudus longicaudus Vieillot, 1819

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

شمال اسکاندیناوی و شمال روسیه

 

وضعیت و جمعیت در ایران

فرم longicaudus با احتمال زیادی در ایران دیده می­شود. فرم دیگر (pallescens) در شرق سیبری تا منطقه قطبی در شمال آمریکا و نیز ناحیه گرین­لند حضور می­یابد.

سرگردان؛ تنها رکورد تایید شده مربوط به مشاهده 9 فرد از این گونه در بندر انزلی در 29 آوریل 1970 است (Scott 2008).

 

Global range

Northern Scandinavia and northern Russia

 

Status in Iran

The form most likely to be concerned is the nominate. Another form, pallescens Løppenthin, 1932, occurs from eastern Siberia to arctic North America and Greenland.

Vagrant; the only confirmed record is of a party of nine flying north over Bandar Anzali, Gilan, on 29 April 1970 (Scott 2008).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ بهمن ۹۸ ، ۱۱:۲۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کاکایی اقیانوسی قهوه ای قطب جنوب در ایران

Status of Antarctic Brown Skua in Iran

Stercorarius antarcticus lonnbergi (Mathews, 1912)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

این پرنده در گذشته زیرگونه­ای از اسکوای بزرگ (Catharacta skua) محسوب می­شد. امروزه نام اسکوای بزرگ تنها محدود به اسکوای بزرگ قهوه­ای می­باشد که در جزایر و سواحل شمال غرب اروپا جوجه­آوری دارد و در زمستان در جنوب اقیانوس اطلس تا مدار راس سرطان، گاه تا غرب و مرکز مدیترانه حضور می­یابد. اسکوای قهوه­ای بزرگ که گاه در شمال اقیانوس هند و نیز به صورت سرگردان در ایران حضور می­یابد، به نظر اسکوای قهوه­ای (S. antarcticus) می­باشد (Porter & Aspinall 2010).

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

شبه جزیره قطب جنوب و جزایر اطراف قطب جنوب

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل­تر است (Scott & Adhami 2006, Scott 2008). دو فرم دیگر در جنوب اقیانوس اطلس حضور می­یابند.

سرگردان؛ سه رکورد موجود است: یک پرنده بین جزایر تنب و سیری در 18 ژوئن 1965، یک فرد در خارج از آب­های قشم در 27 آوریل 1967 و یک فرد از این گونه در آب­های جزیره خارک در 2 آگوست 1973 (Scott 2008).

 

Taxonomic notes

S. antarcticus was formerly considered to be a subspecies of the Great Skua Catharacta skua. The name Great Skua Stercorarius skua Brünnich, 1764 is now restricted to the large brown skuas breeding on islands and coasts of northwestern Europe and occurring in winter south in the Atlantic to the Tropic of Cancer and occasionally in the west and central Mediterranean. The large brown skuas occurring occasionally in the northern Indian Ocean and as vagrants in Iran are thought to be S. antarcticus (Porter & Aspinall 2010).

 

Global range

Antarctic Peninsula and subantarctic Islands

 

Status in Iran

This is the form most likely to occur in Iran (Scott & Adhami 2006, Scott 2008). Two other forms occur in the south Atlantic.

Vagrant; there have been three records: a bird between Tunb Island and Sirri Island in the Persian Gulf on 18 June 1965, one off Qeshm Island. Hormozgan, on 27 April 1967, and one off Khark Island, Bushehr, on 2 August 1973 (Scott 2008).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Scott 2008,

Scott & Adhami 2006

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ بهمن ۹۸ ، ۱۱:۱۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت پرستودریایی سیاه اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Black Tern in Iran

Chlidonias niger niger (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در اروپا و غرب و مرکز آسیا؛

غیر جوجه آوری در سواحل غرب و مرکز افریقا به سمت جنوب تا نامیبیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

اکنون به عنوان مهاجر عبوری بسیار کمیاب در بهار و مهاجر عبوری غیرمعمول در پاییز در شمال غرب ایران و ناحیه جنوب خزر شناخته می­شوند (Kaboli et al. 2016). اگرچه واری (Vaurie 1965) و هیو و اچکوپار (Hüe & Etchécopar 1970)، هیچ کدام ایران را در گستره حضور این تاکسون درنظر نگرفته­اند. زیرگونه niger تنها زیرگونه­ای است که احتمالا در ایران حضور می­یابد. فرم دیگر (surinamensis) در کانادا و شمال ایالات متحده جوجه­آوری کرده و زمستان را در آمریکای مرکزی و شمال آمریکای جنوبی سپری می­کند.

مهاجر عبوری غیرمعمول در نواحی آذربایجان و جنوب خزر؛ در نواحی تهران و خوزستان نیز ثبت شده است.

 

Global range

Breeding in Europe [and west and] central Asia;

Non-breeding in [coastal west and central Africa south to Namibia]

 

Status in Iran

Now known to be a very scarce passage migrant in spring and an uncommon passage migrant autumn in northwestern Iran and the south Caspian region (Kaboli et al. 2016), although neither Vaurie (1965) nor Hüe & Etchécopar (1970) included Iran within the range of the species. Nominate niger is the only subspecies likely to occur in Iran. The only other form, surinamensis, breeds in Canada and northern USA and winters in Central America and northern South America.

Uncommon passage migrant in Azarbaijan and south Caspian region, also recorded in Tehran area and Khuzestan.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 351,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 78,

Vaurie 1965- p 484

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ بهمن ۹۸ ، ۱۰:۵۹
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت پرستودریایی تیره اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Whiskered Tern in Iran

Chlidonias hybrida hybrida (Pallas, 1811)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

نویسندگان فعلی از جمله آی.او.سی.، تمام جمعیت­های اروپا و آسیا را در زمره فرم hybrida قلمداد کرده­اند. بنابراین زیرگونه حاضر در ایران نیز همین است. با این وجود برخی نویسندگان از جمله دلانی و اسکات (Delany & Scott 2006) پرندگان جوجه­آور در جنوب شرق ایران، پاکستان و شمال هند را در فرم indica طبقه­بندی کرده­اند، در حالی که واری (Vaurie 1965) زیرگونه javanica را برای مناطق مذکور نسبت داده است.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری از شمال آفریقا و جنوب غرب اروپا به سمت شرق تا مرکز اسیا، جنوب شرق سیبری، چین و جنوب شرق آسیا؛

غیر جوجه آوری در آفریقا و جنوب و جنوب شرق آسیا به سمت جنوب تا سولاوسی و فیلیپین

 

وضعیت و جمعیت در ایران

اکنون تنها حضور این فرم در ایران محتمل است (Érard & Etchécopar 1970, IOC).

مهاجر تابستانه معمول تا فراوان در تالاب­های نواحی جنوبی خزر، آذربایجان، خوزستان و سیستان؛

مهاجر زمستانه به نسبت معمول در تالاب­های خوزستان؛

زمستان­ها به صورت غیرمعمول و نامنظم در نواحی آذربایجان، جنوب خزر و سیستان؛

مهاجر عبوری گسترده به ویژه در شمال کشور.

 

Taxonomic notes

Recent authors, including IOC, have included all populations in Europe and Asia within the nominate form, which thus becomes the only form recognised in Iran, as concluded by Érard & Etchécopar (1970). However, some authors, including Delany & Scott (2006), have assigned the birds breeding in southeastern Iran, Pakistan and northern India to indica, while Vaurie (1965) assigned them to javanica.

 

Global range

Breeding from North Africa and southwestern Europe east to central Asia, southeastern Siberia, China and southeast Asia;

Non-breeding in Africa and south and southeast Asia south to Sulawesi and the Philippines

 

Status in Iran

The nominate form is now the only form recognised in Iran (Érard & Etchécopar 1970, IOC).

Common to abundant summer visitor to wetlands of south Caspian region, Azarbaijan, Khuzestan and Sistan;

Fairly common winter visitor to wetlands of Khuzestan;

Uncommon and irregular in winter in Azarbaijan, south Caspian region and Sistan;

Widespread passage migrant, especially in northern Iran.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, SMNS and ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 354,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 79,

Vaurie 1965- p 486

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ بهمن ۹۸ ، ۱۰:۴۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی