وضعیت تلیله خاکستری سیبری در ایران
وضعیت تلیله خاکستری سیبری در ایران
Status of Siberian Red Knot in Iran
Calidris canutus canutus (Linnaeus, 1758)
نامگذاری
نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره جغرافیایی آن برگزیده شد.
ویژگیها
--
پراکنش جهانی
منطقه جوجه آوری در شمال مرکزی سیبری؛
منطقه غیر جوجه آوری به طورعمده در سواحل غرب آفریقا به سمت جنوب تا آفریقای جنوبی است.
وضعیت و جمعیت در ایران
به صورت سرگردان در نواحی جنوبی خزر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان مشاهد شده است.
این گونه توسط واری (Vaurie 1965) یا هیو و اچکوپار (Hüe & Etchécopar 1970) برای فون پرندگان ایران ذکر نشده است اگرچه زارودنی (1903) یک فرد را از دریاچهای کوچک در بلوچستان در سپتامبر 1898 به دست آورد و تعداد کمی را نیز در سیستان در اکتبر همان سال مشاهده نمود (Roselaar & Aliabadian 2009). چهار مشاهده از جنوب خزر در اوایل دهه 60 میلادی وجود دارد (Scott 2008) و پنج مشاهده نیز از هرمزگان بین سالهای 2000 تا 2007 (شامل یک گروه 12 فردی) موجود است (Khaleghizadeh et al. 2011). فرم canutus احتمال حضورش در ناحیه جنوبی خزر بیشتر است. جمعیت کوچکی از تلیله خاکستری به صورت عبوری و نیز زمستانگذران در شرق مدیترانه و جنوب دریای سیاه دیده میشوند و به نظر میرسد که همین زیرگونه باشند که از سرزمینهای جوجهآوری خود در سیبری در یک پهنه وسیع هوایی به سمت مناطق دیگر مهاجرت میکنند (Delany et al. 2009). منشاء پرندگانی که در بلوچستان و هرمزگان دیده میشوند، کمتر روشن است. ممکن است آنها به جمعیت کوچکی که به طور منظم در جنوب شرق هند زمستانگذرانی دارند تعلق داشته باشند که برخی محققان آنها را به زیرگونه canutus از سیبری مرکزی منسوب نموده و برخی دیگر آنها را به فرم rogersi در شرق سیبری نسبت میدهند (Delany et al. 2009).
Global range
Breeding in north-central Siberia;
Non-breeding [chiefly in coast of West Africa south to South Africa]
Status in Iran
Vagrant to south Caspian region, Hormozgan, Sistan and Baluchestan.
Not mentioned for Iran by Vaurie (1965) or Hüe & Etchécopar (1970) although Zarudny (1903) collected a specimen at a small lake in inland Baluchestan in September 1898 and saw a few in Sistan in October 1898 (Roselaar & Aliabadian 2009). There were four sight records in the south Caspian region in the early 1960s (Scott 2008) and five sight records in Hormozgan between 2000 and 2007, one of which involved a flock of 12 birds (Khaleghizadeh et al. 2011). The form most likely to be concerned in the south Caspian region is the nominate. Small numbers of C. canutus winter and occur on passage in the eastern Mediterranean and southern Black Sea, and these are thought to be canutus using an overland route from Siberian breeding grounds (Delany et al. 2009). The origin of the birds appearing in Baluchestan and Hormozgan is less clear. These may derive from the small population of C. canutus that regularly winters in southeastern India and which some authors assign to nominate canutus from central Sibera and others to rogersi from eastern Siberia (Delany et al. 2009).
Museum specimens
One in NHMTashkent, from Baluchestan, September 1898.
References
Delany et al. 2009,
Hüe & Etchécopar 1970- p 311,
Vaurie 1965- p 403,
Zarudny 1903
-----
