وضعیت کاکایی نوک سبز روسی در ایران
وضعیت کاکایی نوک سبز روسی در ایران
Status of Russian Common Gull in Iran
Larus canus heinei Homeyer, 1853
Syn: Larus Heinei Homeyer, 1853
نامگذاری
نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره جغرافیایی آن برگزیده شد.
ویژگیها
--
پراکنش جهانی
منطقه جوجه آوری از غرب روسیه به سمت شرق تا مرکز سیبری؛
منطقه غیرجوجه آوری در مرکز و جنوب اروپا و خاورمیانه است.
وضعیت و جمعیت در ایران
تنها فرم شناخته شده برای حضور در ایران heinei است. زیرگونه منتخب که در شمال اروپا جوجهآوری میکند، میتواند به عنوان سرگردان یا مهاجر زمستانه کمیاب دیده شود، اما گزارشهای قدیمی این فرم در ایران متقاعدکننده نیستند.
- آی.اوسی. معتقد است که پراکنش غیر جوجه آوری زیرگونه L. c. canus تا خلیج فارس ادامه دارد.
مهاجر زمستانه معمول در سواحل جنوب خزر است و جمعیت آنها بستگی به شدت سرمای زمستان از سالی به سالی دیگر متغیر است. به تعداد کم مهاجر زمستانه منظم در خوزستان، سواحل خلیج فارس یه سمت شرق تا تنگه هرمز است. در زمان مهاجرت در نواحی تهران به صورت غیرمعمول دیده میشود.
Global range
Breeding from western Russia east to central Siberia;
Non-breeding in central and southern Europe and the Middle East
Status in Iran
The only form known to occur in Iran. The nominate form, which breeds in northern Europe, could occur as a vagrant or rare winter visitor, but old reports of the nominate form in Iran are unconvincing.
- IOC believes that L. c. canus winters to the Persian Gulf area.
Common winter visitor to south Caspian coast, with numbers fluctuating widely from year to year depending on severity of winter, and regular winter visitor in small numbers to Khuzestan and Persian Gulf coast east to Strait of Hormoz; uncommon on passage in Tehran area.
Museum specimens
There are several specimens in BNHS, NHMTashkent and SMNS.
References
Hüe & Etchécopar 1970- p 340,
Vaurie 1965- p 477
-----
