کمیته ثبت پرندگان ایران Iran Bird Records Committee

وضعیت شبگرد بیابانی مصری در ایران

Status of Egyptian Nightjar in Iran

Caprimulgus aegyptius aegyptius Lichtenstein, 1823

Syn: Caprimulgus arenicolor Severtzov, 1875

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری از شمال شرق مصر از طریق شبه جزیره عربستان، جنوب شرق ایران و غرب پاکستان تا غرب چین؛

غیر جوجه آوری در مرکز آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها فرم محتمل برای حضور در ایران است. فرم دیگر در آفریقا حضور دارد.

مهاجر تابستانه به نسبت معمول در نواحی پست خوزستان، بوشهر، جنوب فارس و احتمالا در سیستان؛ مهاجر عبوری غیرمعمول در منطقه تهران، نواحی جنوبی خزر و نیز اترک.

 

Global range

Breeding from northeastern Egypt through Arabia to western China, [southeastern Iran and] western Pakistan and southeastern Iran;

Non-breeding in central Africa

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs in Africa.

Fairly common summer visitor to lowlands of Khuzestan, Bushehr, southern Fars and probably also Sistan, and uncommon passage migrant in Tehran area, south Caspian region and Atrak.

 

Museum specimens

Several specimens AMNH, BMNH, FMNH, NHMTashkent, SMNS, ZFMK and ZISP, and a specimen in NHM.

 

References

Diesselhorst 1962- p 5,

Hüe & Etchécopar 1970- p 425,

Stresemann 1928- p 393,

Vaurie 1965- p 644,

Zarudny 1892- p 123

-----

وضعیت جغد تالابی شمالی در ایران

Status of Northern Short-eared Owl in Iran

Asio flammeus flammeus (Pontoppidan, 1763)

Syn: Aegolius brachyotus, Otus brachyotus (Gm.), Asio accipitrinus (Pall.), Asio accipitrinus pallidus Zarudny & Loudon, 1906

Type locality: synonym Asio accipitrinus pallidus, Khorasan and Baluchestan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره وسیع پراکنش آن در عرضهای شمالی قاره ها برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

آمریکای شمالی، اروپا، شمال آفریقا و شمال آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

فرمی که در ایران حضور می­یابد زیرگونه مذکور است.

مهاجر زمستانه گسترده و به نسبت معمول در کشور به سمت جنوب تا خوزستان، نواحی مرکزی فارس و شمال بلوچستان.

 

Global range

North America, Europe, northern Africa and northern Asia

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran.

Fairly common and widespread winter visitor, occurring south to Khuzestan, central Fars and northern Baluchestan.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH BNHS, FMNH, NHMTashkent, and ZISP.

 

References

Capito 1931- p 929,

Hüe & Etchécopar 1970- p 418,

Missone 1953- p 116,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 84,

Vaurie 1965- p 595,

Witherby 1903- p 560,

Witherby 1907- p 77,

Witherby 1910- p 494,

Zarudny 1889- p 749,

Zarudny 1903- p 153,

Zarudny 1911- p 209

-----

وضعیت جغد گوش دراز اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Long-eared Owl in Iran

Asio otus otus (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

اروپا، آسیا و شمال آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. سایر فرم­ها در قاره آمریکا و جزایر اقیانوس آرام حضور می­یابند.

به طور محلی جوجه­آور غیرمعمول در شمال و غرب کشور به سمت شرق تا سمنان و به سمت جنوب تا اصفهان و فارس؛ مهاجر زمستانه گسترده اما غیرمعمول در کشور که تا نواحی مرکزی فارس، کرمان و بلوچستان حضور می­یابد.

 

Global range

Europe, Asia and northern Africa

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in the Americas and on islands in the Pacific.

Uncommon and local breeding bird in northern and western Iran east to Semnan and south to Esfahan and Fars, and uncommon but widespread winter visitor, occurring south to central Fars, Kerman and Baluchestan.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, ZISP and ZSM.

 

References

Roselaar 1995,

Vaurie 1965- p 594

-----

وضعیت جغد خالدار کوچک هندی در ایران

Status of Indian Spotted Owlet in Iran

Athene brama indica (Franklin, 1831)

Syn: Athene brama albida Koelz, 1950

Type locality: synonym Athene brama albida Koelz, 1950 from Saadat-Abad [Hormozgan, 28°02’N, 55°51’E]

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی و گستره پراکنش آن برگزیده شد (Fotolulu 2018).

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

ایران تا شمال و مرکز، بوتان و بنگلادش

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها فرمی که حضورش در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در جنوب هند و جنوب شرق آسیا حضور دارند.

مقیم به نسبت معمول است که جایگزین جغد خالدار کوچک در نواحی پست لارستان فارس و بندر دیر در خلیج فارس به سمت شرق از طریق جنوب هرمزگان تا مرکز و جنوب بلوچستان می­شود.

 

Global range

Iran to northern and central India, Bhutan and Bangladesh

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in southern India and southeast Asia.

Fairly common resident, replacing Little Owl A. noctua in southern lowlands from Laristan and region of Bandar-e Dayyer on Persian Gulf coast east through southern Hormozgan to central and southern Baluchestan.

 

Museum specimens

Several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, NHMTashkent, SMNS, and ZISP.

 

References

Diesselhorst 1962- p 5,

Hüe & Etchécopar 1970- p 413,

Koelz 1950- p 2,

Vaurie 1960d- p 19,

Vaurie 1965- p 613

-----

وضعیت جغد کوچک بلخی در ایران

Status of Bactrian (Blyth's) Little Owl in Iran

Athene noctua bactriana Blyth, 1847

Syn: Carine noctua bactriana (Hutton), Athen plumipes-meridionalis, Athene plumipes Swinh., Athene noctua var. persica (L. Bp.)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

کل مجموعه گونه Athene noctua نیاز به ارزیابی مجدد دارد (م. وینک، ارتباطات شخصی) اما پراکنش جمعیت­ها نیز کمتر شناخته شده است.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

نام دیگر آن در انگلیسی بر اساس نامگذار آن (Blyth’s Little Owl) است (Fotolulu 2018).

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

عراق و آذربایجان تا پاکستانی و شمال غرب هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها این فرم در ایران ثبت شده است (Porter & Aspinall 2010, Vaurie 1965). با این وجود، پرندگانی که در سیستان به دست آمده­اند از زیرگونه bactriana بسیار کوچک­تر هستند، در عین حال پرندگان شمال غرب ایران احتمال دارد به زیرگونه indigena تعلق داشته باشند (C.S. Roselaar, unpubl. data).

مقیم معمول، اغلب در اطراف مناطق روستایی یافت می­شوند. در مناطق جنوبی هرمزگان و بلوچستان جغد خالدار کوچک جایگزین این پرنده می­شود.

 

Taxonomic notes

The whole Athene noctua complex needs a comprehensive evaluation (Michael Wink, pers. comm.), but also the distributions of many populations are poorly known.

 

Global range

Iraq and Azerbaijan to Pakistan and northwestern India

 

Status in Iran

The only form recorded in Iran (Porter & Aspinall 2010, Vaurie 1965). However, the birds in Sistan are too small to be bactriana, while those in northwestern Iran are likely to be indigena (C.S. Roselaar, unpubl. data).

Common resident, often found around villages in rural areas, absent only in southern Hormozgan and Baluchestan, where replaced by Spotted Little Owl Athene brama.

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH, MNHN, NHM, NHMTashkent, NHMW, SMNS, UMMZ, ZISP, ZMUK and ZSM.

 

References

Baker 1919- p 126,

Berlioz 1958- p 453,

Capito 1931- p 929,

Cumming 1905- p 691,

Dementyev 1948- p 182,

Érard & Etchécopar 1970- p 58,

Hüe & Etchécopar 1970- p 412,

Nikolsky 1886,

Paludan 1940- p 16,

Porter & Aspinall 2010,

Schalow 1876- p 176,

Schüz 1957b- p 24,

Schüz 1957d- p 75,

Stresemann 1928- p 399,

Trott 1947a- p 699,

Vaurie 1960d- p 2, 8,

Witherby 1903- p 559,

Witherby 1907- p 77,

Vaurie 1965- p 609,

Zarudny 1886- p 281,

Zarudny 1892- p 120,

Zarudny 1903- p 152,

Zarudny 1911- p 209

-----

وضعیت بوف ماهیخوار غربی (سمنوف) در ایران

Status of Western (Semenow’s) Brown Fish Owl in Iran

Ketupa zeylonensis semenowi Zarudny, 1905

Syn: Ketupa semenowi Zarudny, 1905

Type locality: Shushtar and Cheshmeh Roghani, Khuzestan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس موقعیت پراکنش آن برگزیده شد. بقیه زیرگونه ها از هند تا شرق آسیا پراکنش دارند.

نام دیگر آن بوف ماهیخوار سمنوف است (Fotolulu 2018).

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

{جنوب شرق ترکیه}، خاورمیانه تا شمال غرب هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها فرم محتمل برای حضور در ایران است. سه فرم دیگر در شبه قاره هند و جنوب شرق آسیا حضور دارند.

مقیم کمیاب، در گذشته تنها از نواحی جنوب غرب کشور در ایلام، خوزستان، لرستان و فارس شناخته شده بود اما جوجه­آوری آن در سال 2004 از دره رود گز در استان هرمزگان گزارش گردید (Roselaar & Aliabadian 2009, Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Global range

[Southeastern Turkey,] Middle East to northwestern India

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Three other forms occur in the Indian subcontinent and Southeast Asia.

Rare resident, formerly known only from Ilam, Khuzestan, Lorestan and Fars in southwestern Iran but found breeding in Rud-e Gaz valley, Hormozgan, in 2004 (Roselaar & Aliabadian 2009, Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Museum specimens

There are several specimens in BMNH, NHM Tashkent, ZISP and ZMUK.

 

References

Capito 1931- p 929,

Hüe & Etchécopar 1970- p 411,

Paludan 1938- p 625,

Roselaar 1995,

Vaurie 1965- p 592,

Zarudny [Sarudny] 1905b- p 141,

Zarudny 1911- p 209

-----

وضعیت جغد انبار خاورمیانه در ایران

Status of Middle Eastern Barn Owl in Iran

Tyto alba erlangeri Sclater, WL, 1921

Syn: Tyto alba microsticta Koelz, 1950

Type locality: synonym T. a. microsticta Koelz, 1950 from Jahrom (Fars) and Borujerd (Lorestan)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

فرمی که در سونداس جنوبی، استرالیا و جنوب غرب اقیانوس آرام حضور می­یابد، اخیرا به عنوان یک گونه مجزا تحت نام جغد انبار شرقی شناخته می­شود.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

نام دیگر آن در انگلیسی جغد انبار یونانی است (Fotolulu 2018).

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جزیره کرت و قبرس از طریق خاورمیانه تا جنوب ایران

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در گذشته تنها از جنوب غرب ایران در زاگرس، فارس و خوزستان (Vaurie 1965, Roselaar & Aliabadian 2009, Scott 2008) شناخته می­شد اکنون اما در بخش­های گسترده­ای از ایران دیده می­شود (Osaei et al. 2007).

به صورت وسیعی در کشور پراکندگی دارد. مقیم غیرمعمول بوده و گستره حضورش در دهه­های اخیر در ایران افزایش یافته است.

 

Taxonomic notes

The form occurring in Lesser Sundas, Australasia and souhtwest Pacific has recently been given full specific status as the Eastern Barn Owl Tyto delicatula (Gould, 1837).

 

Global range

Crete and Cyprus through the Middle East to southern Iran

 

Status in Iran

This form was previously known only from southwestern Iran in the Zagros, Fars and Khuzestan (Vaurie 1965, Roselaar & Aliabadian 2009, Scott 2008) but now occurs throughout much of Iran (Osaei et al. 2007).

Widely distributed but uncommon resident, increasing and expanding its range in Iran in recent decades.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH and FMNH.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 132,

Hüe & Etchécopar 1970- p 404,

Koelz 1950- p 3,

Roselaar 1995,

Vaurie 1960a- p 16, 17,

Vaurie 1965- p 632

-----

ثبت همه رکوردهای پرندگان کمیاب ایران

All records of rare birds of Iran

ثبت کاکایی دودی در جاسک در بهمن 1396

Record of Sooty Gull in Jask in January 2018

 

خلاصه اطلاعات این ثبت:

گونه: کاکایی دودی Ichthyaetus (Larus) hemprichii

تعداد پرنده: یک فرد

محل مشاهده: ساحل بهل، جاسک

استان: هرمزگان

تاریخهای مشاهده: 4 بهمن 1396

مشاهده کنندگان: آقای احسان طالبی

Species: Sooty Gull Ichthyaetus (Larus) hemprichii

No. of individuals: One individual

Place of observation: Bahl coast, Jask

Province: Hormozgan

Dates of observation: 24 January 2018

Observers: Ehsan Talebi

 

وضعیت کوکوی سیاه آسیایی در ایران

Status of Asian [Black] Koel in Iran

Eudynamys scolopaceus scolopaceus (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه به نام عمومی این گونه و زیرگونه نمادین آن اشاره دارد. نام فارسی این گونه در زبانهای فارسی و چینی کوکوی سیاه است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

نپال، پاکستان، هند، سریلانکا، مجمع الجزایر لاکادیو و مالدیو

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. چهار فرم دیگر در مناطق دورتر در شرق آسیا حضور می­یابند.

وضعیت نامشخص؛ تنها رکوردهای پیش از سال 2007 مربوط به یک فرد نزدیک چابهار در ژانویه 1975 و یک فرد در جنگل­های حرا [لافت، شمال قشم] در هرمزگان در 25 فوریه 1976 است (Scott 2008). در سال­های اخیر چندین رکورد از جنوب بلوچستان و هرمزگان موجود است و احتمال دارد که این گونه مقیم کمیاب نواحی جنوب شرقی کشور باشد.

 

Global range

Nepal, Pakistan, India, Sri Lanka, Laccadives and Maldives

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Four other forms occur much further east in Asia.

Status uncertain; the only records prior to 2007 were of single birds at Chahbahar, Baluchestan, on 29 January 1975, and in Hara, Hormozgan, on 25 February 1976 (Scott 2008), but there have been several records in southern Baluchestan and Hormozgan in recent years, and it is possible that the species is a rare resident in the southeast.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

 

 

وضعیت کوکوی ابلق {زاغی} در ایران

Status of [Magpie (Hemprich’s)] Jacobin Cuckoo in Iran

Clamator jacobinus pica (Hemprich & Ehrenberg, 1833)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه به زاغی و رفتار جوجه آوری انگلی این گونه در لانه آن ارجاع می شود.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در آفریقا در جنوب صحرای آفریقا و از شمال غرب هند تا نپال و برمه؛

غیر جوجه آوری در آفریقا در جنوب نامیبیا و بوتسوانا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

پرندگانی که به صورت سرگردان در جنوب شرق ایران هستند، احتمالا از جمعیت جوجه­آور C. j. pica در شمال غرب هند هستند که از اقیانوس هند مهاجرت کرده تا زمستان را در آفریقا سپری نمایند. واری (Vaurie 1965) زیرگونه serratus را به عنوان فرمی که در بلوچستان ایران حضور می­یابد فهرست نمود اما او زیرگونه pica را همنام با serratus دانسته است.

به صورت سرگردان در جنوب شرق ایران؛ دو نمونه توسط زارودنی از بمپور بلوچستان در سال 1898 میلادی جمع­آوری شد (Zarudny 1901) و رکوردهایی از مشاهده دو فرد نزدیک میناب در 28 آوریل 2004 و یک فرد از جزیره کیش در اکتبر 2009 موجود است (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Global range

Breeding in [Africa south of the Sahara and from northwest India to Nepal and Burma];

Non-breeding in [Africa south to Namibia and Botswana]

 

Status in Iran

Birds occurring as vagrants in southeastern Iran presumably originate from the population of C. j. pica breeding in northwestern India and migrating across the Indian Ocean to spend the boreal winter in Africa. Vaurie (1965) listed C. j. serratus (Sparrman, 1786) as the form occuring in Persian Baluchestan, but he considered pica to be a synonym of serratus.

Vagrant to southeastern Iran; two birds were collected in the Bampur basin, Baluchestan, in 1898 (Zarudny 1901), and there have been sight records of two birds near Minab, Hormozgan, on 28 April 2004 and one on Kish Island, Hormozgan, in October 2009 (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Museum specimens

One male collected on Rud-e Kiagur near Bazman (in AMNH), another taken on Rud-e Bampur near Bampur (in ZISP), both in July 1898 (Zarudny 1901).

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 398,

Roselaar & Aliabadian 2009,

Vaurie 1965- p 576

-----

 

 

وضعیت قمری دم دراز آفریقایی در ایران

Status of African (Namaqua) Dove in Iran

Oena capensis capensis (Linnaeus, 1766)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه گستره پراکنش آن برگزیده شد.

ناما نام یک قوم در آفریقا و ناماکوا، نام منطقه و یک پارک ملی در آفریقای جنوبی است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

آفریقا از جنوب صحرای آفریقا، جزیره سوقطرا (یمن) و شبه جزیره عربستان

 

وضعیت و جمعیت در ایران

با احتمال زیادی تنها این فرم در ایران حضور می­یابد. فرم دیگر (aliena) در ماداگاسکار حضور دارد.

سرگردان؛ نخستین رکوردها در سال 2007 و متعلق به یک نر از کرج در 9 می و یک فرد نر از منطقه حفاظت شده مند در بوشهر در 8 سپتامبر بوده است (Khaleghizadeh et al. 2011). ]این گونه در حال افزایش گستره جوجه­آوری خود به سمت شمال و شرق است.[

 

Global range

Africa south of the Sahara, Socotra Island, Arabia

 

Status in Iran

The form most likely to be concerned is the nominate. Another form, aliena, occurs in Madagascar.

Vagrant; first recorded in Iran as recently as 2007, when single males were seen at Karadj, Tehran Province, on 9 May and in Mond Protected Area, Bushehr, on 8 September (Khaleghizadeh et al. 2011). [Expanding its breeding distribution northwards and eastwards.]

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

 

وضعیت یاکریم سرخ هندی در ایران

Status of Indian Red Collared Dove in Iran

Streptopelia tranquebarica tranquebarica (Hermann, 1804)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی زیرگونه های یاکریم سرخ اصلاح شده است. بر این اساس پراکنش فعلی زیرگونه یاکریم سرخ هندی پاکستان، شبه جزیره هند و غرب نپال است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این تاکسون به صورت سرگردان در عمان و امارات متحده دیده شده و همین فرم با احتمال زیاد در ایران نیز دیده می­شود. فرم دیگر (humilis) در نپال و هند حضور دارد.

سرگردان؛ اولین رکورد در ایران متعلق به مشاهده دو فرد در چابهار در 29 ژانویه 1975 بوده است (Scott 2008). رکورد بعدی مربوط به مشاهده دو فرد در باغی در تهران در 8 مارس 2000 است. احتمالا در هر دو مورد، پرندگان مشاهده شده فراری از قفس بوده­اند (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Global range

Current range of this subspecies is revised. According it occurs in Pakistan, peninsular India and western Nepal.

 

Status in Iran

The taxon tranquebarica has occurred as a vagrant to Oman and UAE (M.J. Blair, ORL, Oman Bird List 7), and this is the form most likely to be concerned in Iran. Another form, humilis, occurs in Nepal and India.

Vagrant; The first record for Iran was of two birds in Chahbahar, Baluchestan, on 29 January 1975 (Scott 2008). The only record since then has been of two birds in a garden in Tehran on 8 March 2000 and, in all probability, these were birds that had escaped from captivity (Khaleghizadeh et al. 2011).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 390,

Vaurie 1965- p 552

-----

 

 

وضعیت یاکریم اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Collared Dove in Iran

Streptopelia decaocto decaocto (Frivaldszky, 1838)

Syn: Streptopelia decaocto zarudnyi Serebrovskii, 1928

Type locality: Synonym S. d. zarudnyi from Hussein-Abad, Sistan [‘smaller than the nominate’]

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

اروپا تا غرب چین و کره

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر از برمه تا شرق چین حضور می­یابند.

جوجه­آور معمول در نواحی مرکزی، جنوب و شرق ایران است و عموما به مزارع اطراف شهرها و روستاها وابسته است. عمدتا مهاجر تابستانه محسوب می شود.

در نواحی تهران، خوزستان، برخی نواحی ساحلی در جنوب تمام سال دیده می­شود.

 

Global range

Europe to western China and Korea

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form occurs from Burma to eastern China.

Common breeding bird in central, southern and eastern Iran typically associated with cultivation around towns and villages; mainly a summer visitor,

Present year round in Tehran area, Khuzestan and locally along south coast

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH, MNHN, NHMTashknet, UMMZ and ZISP.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 54,

Hüe & Etchécopar 1970- p 389,

Paludan 1938- p 633,

Roselaar 1995,

Serebrovskii 1928- p 326,

Vaurie 1961f- p 5,

Vaurie 1965- p 550

-----

 

وضعیت قمری خاوری حنایی در ایران

Status of Rufous Turtle Dove in Iran

Streptopelia orientalis meena (Sykes, 1832)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه براساس نام انگلیسی و رنگ آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری از جنوب غرب سیبری تا ایران و هیمالیا؛

غیر جوجه آوری در هند و سریلانکا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

یک نر از دسته­ای شامل ده­ها پرنده در آوریل 1898 نزدیک فرمان­آباد خراسان جمع­آوری شد (Zarudny 1901). رکورد تایید شده دیگر در دهه 1970 میلادی بوده که یک فرد از این پرنده پنج بار در شرق ایران در اواخر سپتامبر و اکتبر ثبت شد (Scott 2008). پنج فرم دیگر در مناطق شرقی آسیا حضور یافته و ظاهر شدن آن­ها در ایران بسیار نامحتمل است.

سرگردان یا مهاجر عبوری کمیاب؛ در سمنان، خراسان رضوی، هرمزگان و بلوچستان ثبت شده است. آخرین رکورد مربوط به مشاهده یک فرد در هرمک نزدیک زاهدان در 24 اکتبر 1975 است (Scott 2008).

 

Global range

Breeding from southwestern Siberia to Iran and the Himalayas;

[Non-breeding in] India and Sri Lanka

 

Status in Iran

A male was collected from a flock of ten birds in April 1898 near Farman-Abad, Khorasan (Zarudny 1901), The only other confirmed records were in the 1970s when single birds were recorded on five occasions in late September and October in eastern Iran (Scott 2008). Five other forms occur much further east in Asia and are very unlikely to appear in Iran.

Vagrant or rare passage migrant, recorded in Semnan, Khorasan-e Razavi, Hormozgan and Baluchestan. The last record was of a bird at Hormak, near Zahedan, Baluchestan, on 24 October 1975 (Scott 2008).

 

Museum specimens

The present whereabouts of Zarudny's specimen is unknown.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 387,

Porter & Aspinall 2010,

Schüz 1959- p 82,

Vaurie 1965- p 556,

Zarudny 1901

 

-----

 

وضعیت کبوتر کوهپایه اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Stock Dove in Iran

Columba oenas oenas Linnaeus, 1758

Syn: Columba oenas hyrcana Zarudny & Bil’kevich, 1913

Type locality: of C. o. hyrcana Zarudny & Bilkevitch, 1913 from Ziarat near Astarabad, 13 km south of Gorgan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

غرب اروپا و شمال غرب آفریقا تا شمال قزاقستان، جنوب غرب سیبری و شمال ایران

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر (yarkandensis) در جنوب شرق قزاقستان و ازبکستان تا غرب چین حضور دارد.

جوجه­آور به نسبت معمول در جنگل­های جنوب خزر، شمال آذربایجان و منتهی الیه غرب زاگرس؛ مهاجر زمستانه معمول در شمال ایران که گاهی در مناطق جنوبی­تر مانند خوزستان، مرکز فارس و سیستان هم مشاهده شده است.

 

Global range

Western Europe and northwestern Africa to northern Kazakhstan, southwestern Siberia and northern Iran

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. The only other form yarkandensis occurs from southeastern Kazakhstan and Uzbekistan to western China.

Fairly common breeding bird in forests of south Caspian region, northern Azarbaijan and extreme western Zagros, and common winter visitor to northern Iran, occurring south occasionally to Khuzestan, central Fars and Sistan.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, NHMTashkent and SMNS.

 

References

Dementyev 1948- p 179,

Érard & Etchécopar 1970- p 53,

Hüe & Etchécopar 1970- p 379,

Paludan 1940- p 51,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 81,

Stresemann 1928- p 406,

Vaurie 1965- p 541,

Zarudny [Zarudnyj] & Bil’kevich 1913b- p 120

-----

 

 

تغییر آرایه و نام آبچلیک شکیل به تلیله شکیل

Taxonomic change of Ruff

 

در سالهای برخی تغییرها در مورد رده بندی پرندگان رخ داده است. یکی از این تغییرها در مورد آبچلیک شکیل بود. بر اساس آخرین تغییرات انجام شده، آبچلیک شکیل از گروه آبچلیگها به گروه تلیله ها منتقل شده است و جنس آن نیز از Philomachus به Calidris تغییر کرده است (Gibson & Baker 2012, Banks 2012). این تغییر توسط بیشتر فهرستهای جهانی پرندگان پذیرفته شده است (Clements et al., 2018; del Hoyo et al., 2014-2016; Christidis et al., 2014; Boyd III, 2017; HBW and BirdLife International, 2018; Gill & Donsker, 2019 ). بنابر این نام کامل این گونه به شکل زیر تغییر می کند:

 

تلیله (آبچلیک) شکیل

Ruff

Calidris (Philomachus) pugnax

 

There have been some changes in taxonomy of birds in recent years. One of these change has happened for the Ruff. According to the change, the Ruff moved to the group stints and its genus changed from Philomachus to Calidris (Gibson & Baker 2012, Banks 2012). This change has been addopted by most of world checklists (Clements et al., 2018; del Hoyo et al., 2014-2016; Christidis et al., 2014; Boyd III, 2017; HBW and BirdLife International, 2018; Gill & Donsker, 2019).

 

References

Banks RC. 2012. Classification and nomenclature of the sandpipers (Aves: Arenariinae). Zootaxa 3513: 86–88.

 

Boyd III, John H. - TiF checklist, Version 3.08: May 1 2017 and updated October 24 2018.

 

Christidis et al. 2014. The Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World, version 4.1.

 

Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood. 2018. The eBird/Clements checklist of birds of the world: v2018.

 

del Hoyo, J., N. J. Collar, D. A. Christie, A. Elliott,  L. D. C. Fishpool, P. Boesman & G. M. Kirwan. 2014-2016. HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World, Volume 1, 2, Lynx Edicions in association with BirdLife International, Barcelona, Spain and Cambridge, UK.

 

Gibson R & A Baker. 2012. Multiple gene sequences resolve phylogenetic relationships in the shorebird suborder Scolopaci (Aves: Charadriiformes). Molecular Phylogenetics and Evolution, 64: 66–72.

 

Gill, F and D Donsker (Eds). 2019. IOC World Bird List (v 9.2). Doi 10.14344/IOC.ML.9.2.  http://www.worldbirdnames.org/

 

HBW and BirdLife International (2018) Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 3. Available at: http://datazone.birdlife.org/userfiles/file/Species/Taxonomy/HBW-BirdLife_Checklist_v3_Nov18.zip [.xls zipped 1 MB].

-----

وضعیت کاکایی اقیانوسی دم دراز اسکاندیناوی در ایران

Status of Scandinavian Long-tailed Skua in Iran

Stercorarius longicaudus longicaudus Vieillot, 1819

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

شمال اسکاندیناوی و شمال روسیه

 

وضعیت و جمعیت در ایران

فرم longicaudus با احتمال زیادی در ایران دیده می­شود. فرم دیگر (pallescens) در شرق سیبری تا منطقه قطبی در شمال آمریکا و نیز ناحیه گرین­لند حضور می­یابد.

سرگردان؛ تنها رکورد تایید شده مربوط به مشاهده 9 فرد از این گونه در بندر انزلی در 29 آوریل 1970 است (Scott 2008).

 

Global range

Northern Scandinavia and northern Russia

 

Status in Iran

The form most likely to be concerned is the nominate. Another form, pallescens Løppenthin, 1932, occurs from eastern Siberia to arctic North America and Greenland.

Vagrant; the only confirmed record is of a party of nine flying north over Bandar Anzali, Gilan, on 29 April 1970 (Scott 2008).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

وضعیت کاکایی اقیانوسی قهوه ای قطب جنوب در ایران

Status of Antarctic Brown Skua in Iran

Stercorarius antarcticus lonnbergi (Mathews, 1912)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

این پرنده در گذشته زیرگونه­ای از اسکوای بزرگ (Catharacta skua) محسوب می­شد. امروزه نام اسکوای بزرگ تنها محدود به اسکوای بزرگ قهوه­ای می­باشد که در جزایر و سواحل شمال غرب اروپا جوجه­آوری دارد و در زمستان در جنوب اقیانوس اطلس تا مدار راس سرطان، گاه تا غرب و مرکز مدیترانه حضور می­یابد. اسکوای قهوه­ای بزرگ که گاه در شمال اقیانوس هند و نیز به صورت سرگردان در ایران حضور می­یابد، به نظر اسکوای قهوه­ای (S. antarcticus) می­باشد (Porter & Aspinall 2010).

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

شبه جزیره قطب جنوب و جزایر اطراف قطب جنوب

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل­تر است (Scott & Adhami 2006, Scott 2008). دو فرم دیگر در جنوب اقیانوس اطلس حضور می­یابند.

سرگردان؛ سه رکورد موجود است: یک پرنده بین جزایر تنب و سیری در 18 ژوئن 1965، یک فرد در خارج از آب­های قشم در 27 آوریل 1967 و یک فرد از این گونه در آب­های جزیره خارک در 2 آگوست 1973 (Scott 2008).

 

Taxonomic notes

S. antarcticus was formerly considered to be a subspecies of the Great Skua Catharacta skua. The name Great Skua Stercorarius skua Brünnich, 1764 is now restricted to the large brown skuas breeding on islands and coasts of northwestern Europe and occurring in winter south in the Atlantic to the Tropic of Cancer and occasionally in the west and central Mediterranean. The large brown skuas occurring occasionally in the northern Indian Ocean and as vagrants in Iran are thought to be S. antarcticus (Porter & Aspinall 2010).

 

Global range

Antarctic Peninsula and subantarctic Islands

 

Status in Iran

This is the form most likely to occur in Iran (Scott & Adhami 2006, Scott 2008). Two other forms occur in the south Atlantic.

Vagrant; there have been three records: a bird between Tunb Island and Sirri Island in the Persian Gulf on 18 June 1965, one off Qeshm Island. Hormozgan, on 27 April 1967, and one off Khark Island, Bushehr, on 2 August 1973 (Scott 2008).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Scott 2008,

Scott & Adhami 2006

-----

وضعیت پرستودریایی سیاه اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Black Tern in Iran

Chlidonias niger niger (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در اروپا و غرب و مرکز آسیا؛

غیر جوجه آوری در سواحل غرب و مرکز افریقا به سمت جنوب تا نامیبیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

اکنون به عنوان مهاجر عبوری بسیار کمیاب در بهار و مهاجر عبوری غیرمعمول در پاییز در شمال غرب ایران و ناحیه جنوب خزر شناخته می­شوند (Kaboli et al. 2016). اگرچه واری (Vaurie 1965) و هیو و اچکوپار (Hüe & Etchécopar 1970)، هیچ کدام ایران را در گستره حضور این تاکسون درنظر نگرفته­اند. زیرگونه niger تنها زیرگونه­ای است که احتمالا در ایران حضور می­یابد. فرم دیگر (surinamensis) در کانادا و شمال ایالات متحده جوجه­آوری کرده و زمستان را در آمریکای مرکزی و شمال آمریکای جنوبی سپری می­کند.

مهاجر عبوری غیرمعمول در نواحی آذربایجان و جنوب خزر؛ در نواحی تهران و خوزستان نیز ثبت شده است.

 

Global range

Breeding in Europe [and west and] central Asia;

Non-breeding in [coastal west and central Africa south to Namibia]

 

Status in Iran

Now known to be a very scarce passage migrant in spring and an uncommon passage migrant autumn in northwestern Iran and the south Caspian region (Kaboli et al. 2016), although neither Vaurie (1965) nor Hüe & Etchécopar (1970) included Iran within the range of the species. Nominate niger is the only subspecies likely to occur in Iran. The only other form, surinamensis, breeds in Canada and northern USA and winters in Central America and northern South America.

Uncommon passage migrant in Azarbaijan and south Caspian region, also recorded in Tehran area and Khuzestan.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 351,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 78,

Vaurie 1965- p 484

-----

وضعیت پرستودریایی تیره اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Whiskered Tern in Iran

Chlidonias hybrida hybrida (Pallas, 1811)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

نویسندگان فعلی از جمله آی.او.سی.، تمام جمعیت­های اروپا و آسیا را در زمره فرم hybrida قلمداد کرده­اند. بنابراین زیرگونه حاضر در ایران نیز همین است. با این وجود برخی نویسندگان از جمله دلانی و اسکات (Delany & Scott 2006) پرندگان جوجه­آور در جنوب شرق ایران، پاکستان و شمال هند را در فرم indica طبقه­بندی کرده­اند، در حالی که واری (Vaurie 1965) زیرگونه javanica را برای مناطق مذکور نسبت داده است.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری از شمال آفریقا و جنوب غرب اروپا به سمت شرق تا مرکز اسیا، جنوب شرق سیبری، چین و جنوب شرق آسیا؛

غیر جوجه آوری در آفریقا و جنوب و جنوب شرق آسیا به سمت جنوب تا سولاوسی و فیلیپین

 

وضعیت و جمعیت در ایران

اکنون تنها حضور این فرم در ایران محتمل است (Érard & Etchécopar 1970, IOC).

مهاجر تابستانه معمول تا فراوان در تالاب­های نواحی جنوبی خزر، آذربایجان، خوزستان و سیستان؛

مهاجر زمستانه به نسبت معمول در تالاب­های خوزستان؛

زمستان­ها به صورت غیرمعمول و نامنظم در نواحی آذربایجان، جنوب خزر و سیستان؛

مهاجر عبوری گسترده به ویژه در شمال کشور.

 

Taxonomic notes

Recent authors, including IOC, have included all populations in Europe and Asia within the nominate form, which thus becomes the only form recognised in Iran, as concluded by Érard & Etchécopar (1970). However, some authors, including Delany & Scott (2006), have assigned the birds breeding in southeastern Iran, Pakistan and northern India to indica, while Vaurie (1965) assigned them to javanica.

 

Global range

Breeding from North Africa and southwestern Europe east to central Asia, southeastern Siberia, China and southeast Asia;

Non-breeding in Africa and south and southeast Asia south to Sulawesi and the Philippines

 

Status in Iran

The nominate form is now the only form recognised in Iran (Érard & Etchécopar 1970, IOC).

Common to abundant summer visitor to wetlands of south Caspian region, Azarbaijan, Khuzestan and Sistan;

Fairly common winter visitor to wetlands of Khuzestan;

Uncommon and irregular in winter in Azarbaijan, south Caspian region and Sistan;

Widespread passage migrant, especially in northern Iran.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, SMNS and ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 354,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 79,

Vaurie 1965- p 486

-----

وضعیت پرستودریایی معمولی در ایران

Status of Common Tern in Iran

Sterna hirundo hirundo Linnaeus, 1758

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس فراوانی جمعیت آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

فرم آسیای شرقی (longipennis) منقار تیره دارد.

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری در آمریکای شمالی، شمال و غرب آفریقا و از اروپا به سمت شرق تا شمال غرب سیبری و غرب چین؛

غیر جوجه آوری در اطراف سواحل آمریکای جنوبی، آفریقا و جنوب آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است (Vaurie 1965). این احتمال وجود دارد که فرم آسیای شرقی (longipennis) به صورت سرگردان در ایران دیده شود.

مهاجر تابستانه به نسبت معمول در تالاب­های نواحی آذربایجان، نواحی جنوبی خزر، خوزستان، مرکز فارس، سیستان و سواحل شمالی خلیج فارس؛ مهاجر عبوری غیرمعمول عمدتا در بهار در تالاب­های سایر مناطق کشور.

 

 

Global range

Breeding in North America, North and West Africa and from Europe east to northwestern Siberia and western China;

Non-breeding [around coasts of South America, Africa and south Asia]

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran (Vaurie 1965). There is a possibility that the black-billed east Asian form longipennis could occur as a vagrant.

Fairly common summer visitor to wetlands in Azarbaijan, south Caspian region, Khuzestan, central Fars, Sistan and northern Persian Gulf coast; uncommon passage migrant, mainly in spring at wetlands elsewhere in Iran.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BNHS, FMNH, MNHN, SMNS, ZISP and ZMUK.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 51,

Gallagher et al. 1984,

Hüe & Etchécopar 1970- p 360,

Paludan 1940- p 19,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 80,

Stresemann 1928- p 409,

Vaurie 1965- p 494

-----

وضعیت پرستودریایی پشت سیاه هندی در ایران

Status of Indian Sooty Tern in Iran

Onychoprion fuscatus nubilosus (Sparrman, 1788)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن (اقیانوس هند) برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

دریای سرخ و اقیانوس هند تا جزایر ریوکو، فیلیپین و سونداس بزرگ

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در اقیانوس­های آرام و اطلس حضور می­یابند.

سرگردان؛ تنها رکورد تایید شده مشاهده دو فرد از این گونه است که روی عرشه یک کشتی در 55 کیلومتری جنوب غرب جاسک در 17 می 1974 فرود آمده بودند (Scott 2008).

 

Global range

Red Sea and Indian Ocean to Ryukyu Islands, Philippines and Greater Sundas

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Several other forms occur in the Pacific and Atlantic oceans.

Vagrant; the only confirmed record is of two birds that landed on a ship 55 km southwest of Jask, Hormozgan, on 17 May 1974 (Scott 2008).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

وضعیت پرستودریایی پشت دودی دریای سرخ در ایران

Status of Red Sea Bridled Tern in Iran

Onychoprion anaethetus antarcticus (Lesson, 1831)

Syn: Sterna anaethetus fuligula

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

تاکسونومی این پرنده از لحاظ زیرگونه­های مطرح شده بسیار پیچیده است، اما با اطمینان خاطر می­توان گفت که تنها یک زیرگونه در ایران جوجه­آوری دارد اما این که کدام یک در ایران حضور می­یابد، بستگی به تعداد زیرگونه­هایی دارد که به رسمیت شناخته می­شود. آی.او.سی. زیرگونه anaethetus را برای شرق اقیانوس هند و غرب اقیانوس آرام و زیرگونه antarcticus را برای خلیج فارس دانسته اما زیرگونه fuligula را نپذیرفته است. در همین حال فرم اخیر براساس مقاله تخمین جمعیت پرندگان آبزی تنها در دریای سرخ و خلیج فارس دیده می­شود. با این وجود، دیکینسون و رمسن (Dickinson & Remsen 2013) نشان داده­اند که فرم fuligula معتبر نیست و تنها یک همنام برای antarcticus است. از این رو، پرندگان جوجه­آور در ایران از زیرگونه antarcticus هستند و احتمال حضور زیرگونه anaethetus در ایران تنها به صورت سرگردان وجود دارد.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن (دریای سرخ تا غرب اقیانوس هند) برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

دریای سرخ، خلیج فارس و غرب اقیانوس هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

گزارش حضور فرم anaethetus به عنوان جوجه­آور در خلیج فارس و سواحل مکران اشتباه بوده است (Vaurie 1965). براساس گستره حضور جهانی زیرگونه­های این پرنده، تنها حضور فرم antarcticus در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در شرق اقیانوس هند، آرام، منطقه کارائیب و غرب آفریقا حضور می­یابند. حضور زیرگونه antarcticus در ایران با بررسی و اندازه گیری نمونه­های بسیاری مورد تایید قرار گرفته است (Dickinson & Remsen 2013, based on Cramp 1985).

به طور محلی مهاجر تابستانه فراوان در خلیج فارس است که در جزایر کوچک فراکرانه­ای آنجا جوجه­آوری می­کند. مهاجر عبوری غیرمعمول در سواحل بلوچستان.

 

Taxonomic notes

The Bridled Tern is complicated because of the many subspecies that have been proposed. We can safely assume that there is only one subspecies breeding in Iran. Whether this is the nominate anaethetus, antarcticus or fuligula depends on how many subspecies we recognise. The IOC recognises anaethetus (eastern Indian Ocean and western Pacific) and antarcticus (Persian Gulf), but not fuligula, which according to Waterbird Population Estimates is the form in the Red Sea and Persian Gulf. However, Dickinson & Remsen (2013) have shown that fuligula is not valid, but a synonym of antarcticus. Thus the birds breeding in Iran are antarcticus, although anaethetus could possibly occur as a vagrant from the eastern Indian Ocean.

 

Global range

Red Sea, Persian Gulf and western Indian Ocean

 

Status in Iran

It was erroneuously reported that birds occurring on islands of Persian Gulf and Makran coasts were anaethetus (Scopoli, 1786) (Vaurie 1965). Based on the currently accepted global ranges of the subspecies of O. anaethetus, the only form likely to occur in Iran is antarcticus. Other forms occur in the eastern Indian Ocean, Pacfiic Ocean, Caribbean and West Africa. The occurrence of antarcticus in Iran was confirmed by examining and measuring many birds [by C.S. Roselaar work, including those from Iran] (Dickinson & Remsen 2013, based on Cramp 1985).

Locally abundant summer visitor to Persian Gulf, breeding on small offshore islands, and uncommon passage migrant on Baluchestan coast.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 362,

Løppenthin 1951- p 607,

Ticehurst et al. 1925- p 726, 729, 730,

Vaurie 1965- p 500

-----

وضعیت پرستودریایی کوچک اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Little Tern in Iran

Sternula albifrons albifrons (Pallas, 1764)

Syn: Sterna minuta gouldi Hume, Sterna minuta innominata Zarudny & Loudon, 1902

Type locality: synonym Sterna minuta innominata Zarudny & Loudon, 1902 from Bampur and Espossafar, Persian Baluchestan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جوجه آوری از اروپا و شمال آفریقا به سمت شرق تا مرکز آسیا؛

غیر جوجه آوری در آفریقا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است (Vaurie 1965). فرم­های دیگر در غرب آفریقا، جنوب و جنوب شرق آسیا تا استرالیا حضور می­یابند.

مهاجر تابستانه به نسبت معمول در تالاب­های نواحی آذربایجان، نواحی جنوب شرق خزر، خوزستان، سیستان، مرکز فارس و سواحل شمال خلیج فارس به سمت جنوب تا رود مند؛ در زمان مهاجرت ممکن است به صورت غیرمعمول در تالاب­های داخلی دیده شود.

 

Global range

Breeding from Europe and North Africa east to central Asia;

Non-breeding in Africa

 

Status in Iran

This is the only form occurring in Iran (Vaurie 1965). Other forms occur in West Africa and from south Asia through southeast Asia to Australia.

Fairly common summer visitor to wetlands in Azarbaijan, southeast Caspian region, Khuzestan, Sistan, central Fars and northern Persian Gulf coast south to Mond River; uncommon on passage at wetlands elsewhere in Iran.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH [e.g. two of the four syntypes of innominata], BMNH, BMHS, FMNH, MNHN and ZISP.

 

References

Baker 1919- p 131,

Érard & Etchécopar 1970- p 52,

Hüe & Etchécopar 1970- p 363,

Missone 1953- p 124,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 80,

Vaurie 1965- p 501,

Zarudny [Sarudny] & Loudon 1902a- p 150,

Zarudny 1911- p 199

-----

وضعیت پرستودریایی کاکلی بزرگ هندی در ایران

Status of Indian Greater Crested Tern in Iran

Thalasseus bergii velox (Cretzschmar, 1827)

Syn: Sterna bergii bakeri Mathews, 1912

Type locality of T. b. bakeri: Mecran coast

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن (اقیانوس هند) برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

دریای سرخ و شمال غرب سومالی تا میانمار (برمه) و غرب سوماترا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در آفریقا، شرق آسیا، استرالیا و جنوب غرب اقیانوس آرام حضور می­یابند.

به طور محلی مقیم فراوان در امتداد سواحل جنوبی از خوزستان تا مرز پاکستان است و در جزایر کوچک فراکرانه­ای جوجه­آوری می­کند.

 

Global range

Red Sea and northwestern Somalia to Burma and western Sumatra

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in Africa, eastern Asia, Australia and the southwest Pacific.

Locally abundant resident along south coast from Khuzestan to Pakistan border, breeding on small offshore islands.

 

Museum specimens

There are several specimen in AMNH, BMHH, BNHS, MNHN, and NHM Tashkent.

 

References

Baker 1923- p 70,

Capito 1931- p 933,

Érard & Etchécopar 1970- p 49,

Gallagher et al. 1984,

Hüe & Etchécopar 1970- p 358,

Løppenthin 1951- p 607,

Mathews, 1912- p 346,

Scott 2007,

Ticehurst et al. 1925- p 726, 731,

Vaurie 1965- p 490

-----

وضعیت پرستودریایی نوک کاکایی اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Gull-billed Tern in Iran

Gelochelidon nilotica nilotica (Gmelin, JF, 1789)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری از اروپا و شمال آفریقا از طریق خاورمیانه و جنوب مرکزی آسیا تا غرب چین و تایلند؛

منطقه غیر جوجه آوری در آفریقا، جنوب غرب آسیا و جنوب آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است.

به طور محلی جوجه­آور تالاب­های نواحی آذربایجان، جنوب خزر، خوزستان و سیستان و در امتداد سواحل خلیج فارس؛ مهاجر تابستانه در نواحی آذربایجان، سیستان و جنوب شرق خزر؛ مهاجر عبوری به نسبت معمول در نواحی جنوبی خزر و مهاجر زمستانه به نسبت معمول در خوزستان، سواحل شمالی خلیج فارس، تنگه هرمز و سواحل بلوچستان؛ در زمان مهاجرت در نواحی داخلی به صورت غیر معمول دیده شده که تمرکز جمعیت بیشتر در غرب کشور است.

 

Global range

Breeding from Europe and North Africa through the Middle East and south-central Asia to western China and Thailand;

Non-breeding in Africa, [southwest Asian and] southern Asia

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran.

Local breeding species in Azarbaijan, southeast Caspian region, Khuzestan and Sistan, and along Persian Gulf coast; a summer visitor to Azarbaijan and Sistan and mainly a summer visitor to southeast Caspian; also fairly common passage migrant in south Caspian region and fairly common winter visitor to Khuzestan, northern Persian Gulf coast, Strait of Hormoz and coast of Baluchestan; uncommon on passage inland, mainly in the west.

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH, MMUM, NMHTashkent, PMNH, ZISP, and ZMUK.

 

References

Érard & Etchécopar 1970- p 49,

Hüe & Etchécopar 1970- p 356

Løppenthin 1951- p 607,

Paludan 1940- p 18,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 79,

Scott 2007,

Vaurie 1965- p 488

-----

وضعیت کاکایی راه راه اروپایی در ایران

Status of European Glaucous Gull in Iran

Larus hyperboreus hyperboreus Gunnerus, 1767

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره جغرافیایی آن برگزیده شد.

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری در جان ماین و سوال برد به سمت شرق تا شبه جزیره تایمیر؛

منطقه غیرجوجه آوری به صورت معمول به سمت جنوب تا جزایر بریتانیا و به ندرت تا مسافت دور در دریای مدیترانه، دریای سیاه و دریای خزر است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در شرق آسیا، شمال آمریکا و مناطق گرین­لند و ایسلند حضور می­یابند.

سرگردان؛ تنها رکورد متعلق به یک فرد نابالغ (در اولین زمستان) نزدیک حوضچه­های پرورش میگو تیاب در نزدیکی بندرعباس در 22 ژانویه 2015 است (م. قاسمی، ,. سنگچولی و ب. نظامی، ارتباطات شخصی). یک رکورد مشکوک نیز از سال­های دهه 1970 میلادی وجود دارد (Scott et al. 1975).

 

Global range

Breeding from Jan Mayen and Svalbard east to Taymyr Peninsula;

Non-breeding commonly south to British Isles and rarely as far south as Mediterranean, Black and Caspian seas

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in eastern Asia, North America, Greenland and Iceland.

Vagrant; the only record is of a first-winter bird at Tiab shrimp ponds near Bandar Abbas, Hormozgan, on 22 January 2015 (M. Ghasemi, A. Sangchooli & B. Nezami, pers. com.). There was also one doubtful record in the 1970s (Scott et al. 1975).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

وضعیت کاکایی نوک سبز روسی در ایران

Status of Russian Common Gull in Iran

Larus canus heinei Homeyer, 1853

Syn: Larus Heinei Homeyer, 1853

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره جغرافیایی آن برگزیده شد.

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری از غرب روسیه به سمت شرق تا مرکز سیبری؛

منطقه غیرجوجه آوری در مرکز و جنوب اروپا و خاورمیانه است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها فرم شناخته شده برای حضور در ایران heinei است. زیرگونه منتخب که در شمال اروپا جوجه­آوری می­کند، می­تواند به عنوان سرگردان یا مهاجر زمستانه کمیاب دیده شود، اما گزارش­های قدیمی این فرم در ایران متقاعدکننده نیستند.

• آی.اوسی. معتقد است که پراکنش غیر جوجه آوری زیرگونه L. c. canus تا خلیج فارس ادامه دارد.

مهاجر زمستانه معمول در سواحل جنوب خزر است و جمعیت آن­ها بستگی به شدت سرمای زمستان از سالی به سالی دیگر متغیر است. به تعداد کم مهاجر زمستانه منظم در خوزستان، سواحل خلیج فارس یه سمت شرق تا تنگه هرمز است. در زمان مهاجرت در نواحی تهران به صورت غیرمعمول دیده می­شود.

 

Global range

Breeding from western Russia east to central Siberia;

Non-breeding in central and southern Europe and the Middle East

 

Status in Iran

The only form known to occur in Iran. The nominate form, which breeds in northern Europe, could occur as a vagrant or rare winter visitor, but old reports of the nominate form in Iran are unconvincing.

• IOC believes that L. c. canus winters to the Persian Gulf area.

Common winter visitor to south Caspian coast, with numbers fluctuating widely from year to year depending on severity of winter, and regular winter visitor in small numbers to Khuzestan and Persian Gulf coast east to Strait of Hormoz; uncommon on passage in Tehran area.

 

Museum specimens

There are several specimens in BNHS, NHMTashkent and SMNS.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 340,

Vaurie 1965- p 477

-----

ثبت رکوردهای بازیابی حلقه گذاری در پرندگان ایران

All records of ringing recoveries of Iranian birds

ثبت بازیابی هوبره از یزد در شهریور 1398

Record of recovery of Macqueen's Bustard in Abarkuh in September 2019

 

خلاصه اطلاعات این ثبت:

گونه: هوبره Chlamydotis undulata

کد حلقه: حلقه پلاستیکی زرد P877

سن و جنس: تولد در مرکز بین المللی حفاظت هوبره، امارات متحده عربی

مکان حلقه گذاری: رهاسازی در فستوو، جنوب قزاقستان

تاریخ حلقه گذاری: ---

نام حلقه گذار: --

مکان بازیابی حلقه: ابرکوه (استان یزد، ایران)

تاریخ بازیابی حلقه: شهریور 1398

نام یابنده حلقه: آقای مسلم اکبری

توضیحات: این هوبره در آبان 1398 مرد.

Species: Macqueen's Bustard Chlamydotis undulata

Ring code: Plastic ring, Yellow, P877

Age and sex: Born in International Fund for Houbara Conservation (IFHC), UAE, 2019

Place of ringing: Released in Fetosovo, south Kazakhstan

Date of ringing: --

Name of ringer: --

Place of recovery: Abarkuh (Yazd province, Iran)

Date of recovery: September 2019

Name of finder: Moslem Akbari

Remarks: Died in late Nov 2019

 

وضعیت کاکایی پاسیاه اقیانوس اطلسی در ایران

Status of Atlantic Black-legged Kittiwake in Iran

Rissa tridactyla tridactyla (Linnaeus, 1758)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

پرندگانی که در شمال اقیانوس آرام جوجه­آوری دارند، گاهی به فرم pollicaris منتسب می­شوند. هرچند، بسیاری از نویسندگان این زیرگونه را قبول نداشته و کاکایی پاسیاه را تک سنخی تلقی می­کنند.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره جغرافیایی آن (اقیانوس اطلس) برگزیده شد.

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری در شمال و شرق کانادا، شمال اروپا و شمال روسیه؛

منطقه غیرجوجه آوری در شرق ایالات متحده و غرب اروپا به سمت جنوب تا شمال غرب آفریقا و دریای سیاه است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم دیگر (pollicaris) در شرق سیبری تا غرب آلاسکا جوجه­آوری کرده و زمستان را در اقیانوس آرام به سمت جنوب تا ژاپن، جنوب شرق آلاسکا و منطقه کالیفرنیا در ایالات متحده سپری می­کنند.

در زمستان­ها به صورت سرگردان دیده شده است. دو بار از گیلان، دو بار از بلوچستان و یک بار از هرمزگان ثبت شده است.

 

Taxonomic notes

Birds breeding in the northern Pacific are sometimes ascribed to the form pollicaris (e.g. in the fourth edition of Waterbird Population Estimates). However, many authors do not accept this subspecies and consider Rissa tridactyla to be monotypic.

 

Global range

Breeding in northern and eastern Canada, northern Europe and northern Russia;

Non-breeding in eastern USA, and western Europe south to northwestern Africa and Black Sea

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Another form, pollicaris Ridgway, 1884, breeds from eastern Siberia to western Alaska and winters in the Pacific south to Japan, southeastern Alaska and California (USA).

Vagrant in winter, recorded twice in Gilan, twice in Baluchestan and once in Hormozgan.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

وضعیت پرستودریایی قهوه ای هندی در ایران

Status of Indian Brown Noddy in Iran

Anous stolidus pileatus (Scopoli, 1786)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره جغرافیایی آن (اقیانوس هند) برگزیده شد.

 

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

از دریای سرخ و اقیانوس هندی به سمت شرق از طریق اقیانوس آرام تا جزایر هاوایی و جزیره ایستر

 

وضعیت و جمعیت در ایران

تنها حضور این فرم در ایران محتمل است. فرم­های دیگر در شرق اقیانوس آرام، دریای کارائیب و منطقه استوایی اقیانوس اطلس حضور می­یابند.

سرگردان؛ یک نمونه از منطقه مابین پاسنی و جاسک در می 1877 گرفته شد و یک فرد نیز در ژوئن سال 2011 در جزیره شیدور در خلیج فارس مشاهده شد (Ghasemi et al. 2011).

 

Global range

From Red Sea and Indian Ocean east through the Pacific to Hawaiian Islands and Easter Island

 

Status in Iran

The only form likely to occur in Iran. Other forms occur in the eastern Pacific, Caribbean and tropical Atlantic.

Vagrant; one was taken taken between Pasni and Jask (Baluchestan) in May 1877, and one was seen on Sheedvar Island in the Persian Gulf in June 2011 (Ghasemi et al. 2011).

 

Museum specimens

One specimen from Baluchestan in BMNH.

 

References

Not available.

-----