کمیته ثبت پرندگان ایران Iran Bird Records Committee

وضعیت دراج جنوب ایرانی در ایران

Status of Southern Iran Black Francolin in Iran

Francolinus francolinus bogdanovi Zarudny, 1906

Syn: Francolinus orientalis bogdanovi Zarudny, 1906

Type locality: Sistan and Persian Baluchestan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

در جنوب ایران، جنوب افغانستان و جنوب غرب پاکستان حضور دارد.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در سیستان و بلوچستان حضور می­یابد (Zarudny 1905, Vaurie 1965).

 

Global range

Southern Iran, southern Afghanistan, southwestern Pakistan

 

Status in Iran

Sistan and Baluchestan (Zarudny 1905, Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, and ZISP, one specimen from Bam in MNHN Paris (Érard & Etchécopar 1970) and another specimen from Bampur by Richter in SMNS Stuttgart (Diesselhorst 1962).

 

References

Diesselhorst 1962- p 3,

Érard & Etchécopar 1970- p 38,

Hüe & Etchécopar 1970- p 222,

Vaurie 1965- p 283,

Zarudny [Sarudny] 1906b- p 151,

Zarudny 1911- p 204

-----

وضعیت دراج عربی در ایران

Status of Arabian Black Francolin in Iran

Francolinus francolinus arabistanicus Zarudny & Härms, 1913

Syn: Francolinus orientalis arabistanicus Zarudny & Härms, 1913

Type locality: Zagros and Khuzestan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه در مرکز و جنوب عراق و جنوب غرب ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در جنوب و جنوب غرب ایران در محدوده خوزستان و زاگرس حضور می­یابد (Vaurie 1965).

 

Global range

Central and southern Iraq, southwestern Iran

 

Status in Iran

South and southwest Iran in Khuzestan and the Zagros (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, UMMZ, ZMUK, ZSM München.

 

References

Capito 1931- p 934,

Diesselhorst 1962- p 3,

Hüe & Etchécopar 1970- p 222,

Paludan 1938- p 638,

Vaurie 1965- p 282,

Zarudny [Sarudny] & Härms 1913b- p 54

-----

وضعیت دراج غرب آسیا در ایران

Status of West Asian Black Francolin in Iran

Francolinus francolinus francolinus (Linnaeus, 1766)

Syn: Francolinus vulgaris caucasicus, Francolinus vulgaris sarudnyi

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

در قبرس و آسیای صغیر به سمت جنوب تا فلسطین اشغالی و از شرق تا ایران و ترکمنستان حضور دارد.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در شمال غرب، شمال و شمال شرق ایران حضور می­یابد (Vaurie 1965).

 

Global range

Cyprus and Asia Minor south to Israel and east to Iran and Turkmenistan

 

Status in Iran

Northwestern, northern and northeastern Iran (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Dementyev 1948- p 177,

Diesselhorst 1962- p 3,

Hüe & Etchécopar 1970- p 222,

Paludan 1940- p 53,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 57,

Stresemann 1928- p 410,

Vaurie 1965- p 282,

Zarudny 1911- p 204

-----

وضعیت کبک معمولی شرق ایران در ایران

Status of Eastern Iran Chukar in Iran

Alectoris chukar koroviakovi (Zarudny, 1914)

Syn: Alectoris graeca shestoperovi Suschkin, 1927; Caccabis kakelik koroviakovi Zarudny, 1914

Type locality: Eastern Iran in southern Khorasan (region of Birjand) and Persian Baluchestan, Iran; synonym Alectoris graeca shestoperovi Suschkin, 1927, described from Kuh-e Aselmeh (northern Khorasan) and said to occur in Tehran, Semnan and Khorasan provinces (specimens in ZMUK Copenhagen, ZSM München, Tblisi Museum) ['paler than caucasica, especially on the rump and upper tail-coverts; replaced further east by koroviakovi"]

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

از زمان پترز و همکاران (Peters et al. 1931–1987)، زیرگونه A. c. shestoperovi با زیرگونه Alectoris chukar koroviakovi یکی شده است.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش این زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

از زیرگونه قفقازی به ویژه در دمگاه و پوشپرهای روی دم روشنتراست.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه در شمال شرق و شرق ایران و غرب پاکستان است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در شرق ایران، جنوب خراسان و بلوچستان ایران حضور می­یابد (Vaurie 1965).

 

Taxonomic notes

A. c. shestoperovi has been lumped in Alectoris chukar koroviakovi (Zarudny, 1914) since Peters et al. (1931–1987).

 

Global range

Northeastern and eastern Iran to western Pakistan

 

Status in Iran

Eastern Iran, southern Khorasan and Persian Baluchestan (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, MCZ, and ZISP.

 

References

Dementyev 1948- p 178,

Diesselhorst 1962- p 2,

Genanger & Genanger 1968- p 65,

Hüe & Etchécopar 1970- p 217,

Paludan 1940- p 53,

Schüz 1957b- p 18,

Sushkin, 1927- p 23,

Trott 1947a- p 704,

Vaurie 1965- p 271,

Zarudny [Zarudnyj] 1914- p 52

-----

وضعیت کبک معمولی زاگرسی در ایران

Status of Zagros Chukar in Iran

Alectoris chukar werae (Zarudny & Loudon, 1904)

Syn: Alectoris graeca farsiana Koelz, 1954

Type locality: Gamdalkal Pass and Bas Gerun Pass (Bakhtiari) and Dehdez (Khuzestan) southwestern Iran; synonym A. g. farsiana from Fars: Shiraz, Neyriz, Eqlid

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش این زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه در شرق عراق و جنوب غرب ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در زاگرس از لرستان تا فارس حضور می­یابد (Vaurie 1965).

 

Global range

Eastern Iraq, southwestern Iran

 

Status in Iran

Zagros from Lorestan to Fars (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, UMMZ and ZISP.

 

References

Capito 1931- p 934,

Hüe & Etchécopar 1970- p 217,

Koelz 1954- p 30,

Paludan 1938- p 636,

Vaurie 1965- p 271,

Zarudny 1911- p 203,

Zarudny [Sarudny] & Loudon 1904c- p 225

-----

وضعیت کبک معمولی کردی در ایران

Status of Kurdish Chukar in Iran

Alectoris chukar kurdestanica Meinertzhagen, R, 1923

Syn: Alectoris graeca caucasica Sushkin

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی این زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه از جنوب شرق ترکیه، شمال سوریه، شمال عراق تا شمال ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این زیر گونه از شمال غرب ایران به سمت شرق تا البرز و جنوب کردستان حضور می­یابد (Vaurie 1965). ترات (Trott 1945) یک نمونه را تحت نام Alectoris graeca caucasica از توچال تهران ذکر نموده است.

 

Global range

Southeastern Turkey, northern Syria, northern Iraq to northern Iran

 

Status in Iran

It occurs in northwestern Iran east to the Alborz and Kordestan (Vaurie 1965). Trott (1945) mentioned one specimen of A. c. caucasica from Tuchal, Tehran.

 

Museum specimens

There are specimens from Deh-Bakri, Zanjan, Khatun-Abad, Tabriz, Livan, Maragheh, Orumiyeh, Marand, Khoy, Sanj-Bolagh (Azarbaijan), Karaj, Kermanshah and Sablestan (Esfahan) in FMNH, several specimens from Tabriz, Livan, Mahabad, Orumiyeh, Khoy, Zanjan and Kermanshah in AMNH, four specimens from Karaj in UMMZ, and one each in Karand and Tuchal in BMNH, and from Qoyum Daghi and Khoy in NMW Vienna.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 217,

Roselaar 1995,

Trott 1947a- p 703,

Vaurie 1965- p 271

-----

وضعیت کبک دری زاگرسی در ایران

Status of Zagros Snowcock in Iran

Tetraogallus caspius semenowtianschanskii Zarudny, 1908

Syn: Tetraogallus semenow-tianschanskii

Type locality: Gamdalkal Pass, Bakhtiari, Zagros Mountains, southwestern Iran

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه معادل نام انگلیسی و گستره پراکنش این زیرگونه انتخاب شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش این زیرگونه در کوههای زاگرس (جنوب غرب ایران) است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این زیرگونه در غرب زاگرس دیده می­شود (Vaurie 1965). به منظور توجه بیشتر به این زیرگونه، در لیست پرندگان مهم ایران قرار دارد.

 

Global range

Zagros Mountains (southwestern Iran)

 

Status in Iran

Western Zagros (Vaurie 1965)

 

Museum specimens

There are several specimens in BMNH, FMNH and ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 215,

Marien 1951b- p 14,

Paludan 1938- p 636,

Roselaar 1995,

Vaurie 1965- p 263,

Zarudny [Sarudny] 1908- p 28,

Zarudny 1911- p 203

-----

وضعیت کبک دری البرزی در ایران

Status of Caspian Snowcock in Iran

Tetraogallus caspius caspius (Gmelin, SG, 1784)

Syn: Tetrao caspius Gmelin, SG, 1784

Type locality: Province of Astarabad

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه معادل نام انگلیسی و گستره پراکنش این زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش این زیرگونه از مرکز ارمنستان تا ترکمنستان است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این زیرگونه در شمال غرب و شمال ایران (البرز) دیده می­شود (Vaurie 1965). به منظور توجه بیشتر به این زیرگونه، در لیست پرندگان مهم ایران قرار دارد.

 

Global range

Central Armenia to Turkmenistan

 

Status in Iran

Northwestern and northern Iran (Alborz) (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, FMNH, SMNS, Tbilisi Mus and ZMB.

 

References

Diesselhorst 1962- p 3,

Gmelin, SG, 1784,

Hüe & Etchécopar 1970- p 215,

Marien 1951b- p 14,

Paludan 1940- p 53,

Schüz 1957b- p 17,

Stresemann 1928- p 409,

Trott 1947a- p 703,

Vaurie 1965- p 263

-----

مقایسه سسکهای بیدی، جنگلی و دمگاه زیتونی

Comparison of Willow, Wood and Bonelli’s Warblers

 

تهیه و تنظیم: ابوالقاسم خالقی زاده

 

تاریخ تنظیم: 6 دی 1398

 

جدول زیر برای تفکیک بهتر سسکهای بیدی، جنگلی و دمگاه زیتونی تهیه شده است.

 

نام فارسی	سسک بیدی اسکاندیناوی	سسک بیدی سیبری	سسک جنگلی	سسک دمگاه زیتونی شرقی- بالغ	سسک دمگاه زیتونی شرقی- اولین زمستان	سسک دمگاه زیتونی غربی- بهار
نام علمی	Phylloscopus trochilus acredula	Phylloscopus trochilus yakutensis	Phylloscopus sibilatrix	Phylloscopus orientalis	Phylloscopus orientalis	Phylloscopus bonelli
نام انگلیسی	Scandinavian Willow Warbler	Siberian Willow Warbler	Wood Warbler	Eastern Bonelli’s Warbler	Eastern Bonelli’s Warbler	Western Bonelli’s Warbler
طول بدن	حدود 11 سانتیمتر	حدود 11 سانتیمتر	حدود 12.5 سانتیمتر	حدود 12 سانتیمتر	حدود 12 سانتیمتر	حدود 11 سانتیمتر
نوک	بالای نوک تیره- پایین نوک کمی نارنجی	بالای نوک تیره- پایین نوک کمی نارنجی	بالای نوک آبی- پایین نوک نارنجی	بالای نوک تیره- پایین نوک نارنجی	بالای نوک تیره- پایین نوک صورتی تیره	بالای نوک تیره- پایین نوک صورتی تیره
چشمها	تیره	تیره	تیره و متوسط	تیره با حلقه چشمی سفید نازک	تیره با حلقه چشمی سفید نازک	تیره با حلقه چشمی سفید نازک
پیشانی	خط نازک روشن متصل به نوار ابرویی	خط نازک روشن متصل به نوار ابرویی	خط نازک زرد متصل به نوار ابرویی	خط نازک روشن متصل به نوار ابرویی	خط نازک روشن متصل به نوار ابرویی	خط نازک روشن متصل به نوار ابرویی
نوار ابرویی	نوار با ضخامت متوسط و به رنگ روشن مایل به زرد	نوار با ضخامت متوسط و به رنگ سفید	نوار زرد در پشت چشمها پهنتر	روشن	نوار پهن روشن چرکی	نوار پهن روشن چرکی
خط چشمی	تیره با ضخامت متوسط	تیره با ضخامت متوسط	خط تیره نازک از کنار منقار تا چشمها- نوار تیره در پشت چشمها	در جلوی چشمها خط تیره نازک- در پشت چشمها نوار تیره محو	در جلوی چشمها لکه تیره کوچک- در پشت چشمها نوار تیره محو	در جلوی چشمها خط نازک تیره محو- در پشت چشمها نوار تیره محو
گونه ها	روشن مایل به زرد با لبه انتهایی کمی تیره	سفید با لبه انتهایی کمی تیره	زرد	قهوه ای کمرنگ	قهوه ای کمرنگ	قهوه ای کمرنگ
تارک	سبز	خاکستری	سبز مایل به زرد	خاکستری روشن	سبز خاکستری	خاکستری
پس سر	سبز	خاکستری	سبز مایل به زرد	خاکستری روشن	سبز خاکستری	سبز خاکستری
جبه	سبز	خاکستری	سبز مایل به زرد	خاکستری روشن	سبز خاکستری	خاکستری سبز
گلو	روشن مایل به زرد	سفید	زرد	سفید	سفید چرکی	سفید چرکی
سینه	روشن مایل به زرد	سفید با کمی راه راه خاکستری	زرد	سفید	سفید چرکی	سفید چرکی
شکم	سفید	سفید	سفید چرکی	سفید	سفید چرکی	سفید چرکی
پوشپرهای زیردم	سفید	سفید	سفید	سفید	سفید چرکی	سفید چرکی
دمگاه	قهوه ای روشن	خاکستری	سبز روشن	خاکستری	سبز مایل به زرد طلایی	سبز مایل به زرد طلایی
روی بال	سبز خاکستری- لبه شاهپرها روشن نازک	خاکستری- لبه شاهپرها روشنتر	سبز روشن- شاهپرها تیره با لبه سبز روشن	خاکستری مایل به سبز روشن- شاهپرهای بال تیره ترمتمایز از لبه سبز روشن	سبز مایل به زرد طلایی	سبز مایل به زرد طلایی
هرزبال	دو پر تیره	دو پر تیره	یک پر تیره	تیره	تیره	تیره
انتهای شاهپرهای بال	بلند	بلند	خیلی بلند	نسبتا بلند	نسبتا بلند	نسبتا بلند
شاهپرهای دم	قهوه ای روشن به رگه های تیره	خاکستری تیره	سبز روشن	خاکستری	سبز مایل به زرد	سبز روشن
پاها	صورتی قهوه ای- گاهی در بهار تیره مانند چیف چاف	صورتی قهوه ای	خاکستری مایل به سبز	خاکستری تیره	خاکستری تیره	خاکستری تیره

 

منابع

Porter, R. & Aspinall, S. (2010). Birds of the Middle East. Christopher Helm, London.

Svensson, L. (1999). Collins Bird Guide. HarperCollins Publishers Ltd, London.

-----

تفاوتهای عقابهای صحرایی و خاکی (دشتی)

Differences of Steppe and Tawny Eagles

 

تهیه و تنظیم: ابوالقاسم خالقی زاده

 

تاریخ تنظیم: 6 دی 1398

 

جدول زیر برای تفکیک بهتر عقابهای صحرایی و خاکی (دشتی) تهیه شده است.

 

نام فارسی	عقاب صحرایی- نابالغ سال اول	عقاب صحرایی- نابالغ سال دوم	عقاب صحرایی- نابالغ سال سوم	عقاب صحرایی- نابالغ سال چهارم	عقاب صحرایی- بالغ	عقاب خاکی (دشتی)- نابالغ
نام علمی	Aquila nipalensis					Aquila rapax
نام انگلیسی	Steppe Eagle					Tawny Eagle
طول بدن	حدود 75 سانتیمتر					حدود 70 سانتیمتر
طول دوسر بال	حدود 175 تا 210 سانتیمتر					حدود 165 تا 185 سانتیمتر
منقار	بخش عقب منقار خاکستری ولی در انتها تیره				زرد با انتهای تیره	بخش عقب منقار خاکستری ولی جلوی منقار تیره
چشمها	تیره	تیره	تیره	تیره	تیره	تیره
گونه ها	خاکی تیره					یکدست همرنگ بدن
بالشتک بینی	زرد	زرد	زرد	زرد	زرد	زرد
سر	خاکی تیره		قهوه ای روشن
پس سر	خاکی تیره	قهوه ای روشن			لکه طلایی
گلو	کرم نخودی	نخودی خاکی	قهوای روشن- در زیر منقار خط تیره	قهوه ای روشن- در زیر منقار نوار تیره	قهوه ای روشن- در زیر منقار نوار تیره	کرم روشن
سینه	خاکی تیره	خاکی تیره	قهوه ای تیره	قهوه ای تیره	قهوه ای تیره	کرم خاکی
پهلوها	خاکی تیره	خاکی تیره	قهوه ای تیره	قهوه ای تیره	قهوه ای تیره
شکم	خاکی تیره	خاکی تیره	قهوه ای تیره	قهوه ای تیره	قهوه ای تیره
پوشپرهای زیردم	کرم روشن	کرم روشن	کرم روشن با کمی خال	کرم روشن با خالهای درشت	قهوه ای تیره	کرم روشن- در فرم حنایی به رنگ کرم با خالهای حنایی
رنگ پشت	خاکی تیره	قهوه ای روشن	قهوه ای با خط عمودی روشن در وسط		قهوه ای تیره با لکه کوچک روشن در وسط
پرهای شانه ای		کمی تیره تر از قهوه ای پشت	کمی تیره تر از قهوه ای پشت
روی بال	پوشپرها خاکی تیره- شاهپرهای ثانویه تیره- نوار سفید در لبه عقبی شاهپرها- خط سفید در لبه پوشپرهای بزرگ تیره- شاهپرهای انتهای بال تیره- در شاهپرهای اولیه 1 تا 3 روشنتر	پوشپرها قهوه ای روشن- شاهپرهای ثانویه تیره- نوار سفید در لبه عقبی شاهپرها کمی هویداست- خط سفید نازک در لبه پوشپرهای بزرگ تیره- شاهپرهای انتهای بال تیره- در شاهپرهای اولیه 1 تا 3 روشنتر	پوشپرها قهوه ای روشن- شاهپرهای ثانویه تیره- نوار سفید نازک در لبه عقبی شاهپرها کمی هویداست- خط سفید نازک در لبه پوشپرهای بزرگ تیره- شاهپرهای انتهای بال تیره- در شاهپرهای اولیه 1 تا 3 روشنتر		پوشپرها قهوه ای تیره- نوار تیره بین پوشپرها و شاهپرها- لکه تیره بزرگ مچی- شاهپرهای ثانویه تیره- پای شاهپرهای اولیه درونی سفید
خطهای سفید روی بال (در حالت نشسته)	نوار لبه شاهپرها- نوار لبه پوشپرهای بزرگ- نوار پهن در بالای پوشپرهای بزرگ		نوار روشن نازک در لبه شاهپرها- نوار روشن نازک در لبه پوشپرهای بزرگ
تعداد انگشتان بال (شاهپرهای بلند انتهای بال)	هفت انگشت- شاهپر اولیه چهارم بلندتر از عقاب خاکی				هفت انگشت با نوار تیره پهن	هفت انگشت- شاهپر اولیه چهارم کوتاهتر از عقاب صحرایی
لکه تیره مچی (زیر خم بال)	خط تیره در لبه خم بال		لکه تیره بزرگ	لکه تیره بزرگ	لکه تیره بزرگ	در لبه بال خط نازک تیره- در فرم حنایی لکه مچی دارای راه راه طولی تیره
پوشپرهای زیر بال	خاکی تیره با نوار سفید پهن در پوشپرهای بزرگ	پوشپرها قهوه ای با کمی رنگ خاکی- نوار سفید در لبه پوشپرهای بزرگ	قهوه ای تیره- نوار سفید در لبه پوشپرهای بزرگ	در بخش درونی قهوه ای روشنتر- نوار سفید در لبه پوشپرهای بزرگ	لبه جلویی بال قهوه ای تیره- پوشپرهای بزرگ روشنتر- نوار تیره بین پوشپرها و شاهپرها	کرم خاکی- پوشپرهای بزرگ روشنتر- در فرم حنایی پوشپرها به رنگ حنایی
زیر شاهپرهای بال	لبه عقبی بال سفید- شاهپرهای ثانویه تیره با راه راه عرضی- در شاهپرهای اولیه 1 تا 3 روشنتر- نوار انتهای بال تیره و پهن	شاهپرهای ثانویه تیره- کمی سفیدی در لبه عقبی شاهپرها- شاهپرهای انتهای بال تیره	شاهپرهای ثانویه تیره با راه راه عرضی تیره- کمی سفیدی در لبه عقبی شاهپرها- شاهپرهای انتهای بال تیره	راه راه عرضی تیره در زمینه کدر- نوار مخلوطی از تیره و روشن در لبه عقبی بال	نوار تیره در انتهای شاهپرهای بال- راه راه عرضی تیره در زمینه کدر	شاهپرهای ثانویه تیره با لبه انتهایی روشن- اولین شاهپرهای اولیه روشن- شاهپرهای انتهای بال تیره ولی در پایه روشنتر با راه راه عرضی
دمگاه	تیره با نوار سفید پهن در انتها	تیره با نوار نسبتا سفید و پهن در انتها	تیره با نوار نسبتا سفید و پهن در انتها	تیره با نوار نسبتا سفید در انتها	قهوه ای تیره با نوار تیره در انتهای دمگاه
روی شاهپرهای دم	تیره با راه راه عرضی- نوار سفید در لبه انتها				نوار تیره در انتهای دم- راه راه عرضی تیره در زمینه کدر
زیر شاهپرهای دم		تیره با راه راه عرضی تیره- در انتهای دم کمی سفیدی دیده می شود	تیره با راه راه عرضی تیره- در انتهای دم نوار سفید	راه راه عرضی تیره- در انتهای دم نوار مخلوطی از تیره و روشن	نوار تیره در انتهای دم- راه راه عرضی تیره در زمینه کدر	تیره با لبه انتهایی روشن
پرهای پا (شلوارک پا)					بلندتر از عقابهای خالدار
رنگ انگشتان		زرد			انگشتان زرد	انگشتان زرد

 

منابع

Clark W.S. (1999).  A Field Guide to the RAPTORS of Europe, the Middle East and North Africa. Oxford University Press, Oxford, 371 pp.

 

Porter, R. & Aspinall, S. (2010). Birds of the Middle East. Christopher Helm, London.

-----

وضعیت دارکوب سبز بمپوری در ایران

Status of Bampur Green Woodpecker in Iran

Picus viridis bampurensis (Zarudny, 1911)

Syn: Gecinus viridis bampurensis Zarudny, 1911

Type locality: Bampur River basin

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

اعتبار زیرگونه P. v. bampurensis نیاز به تایید دارد. این فرم تنها بر اساس دو نمونه از محل تایپ در حوزه رودخانه بمپور، بلوچستان توصیف شده است (Zarudny 1911, Vaurie 1965). بر اساس زارودنی، این دو نمونه شبیه innominatus هستند اما به طور واضحی روی پرهای دم و بال و همچنین در سطح زیرین بدن راه­راه عرضی دارند، این راه­راه تا کل قسمت پایینی سینه امتداد دارد (Vaurie 1959a). دیکینسون (Dickinson 2013)، به پیروی از کرامپ و همکاران (Cramp et al. 1985)، bampurensis را جزء Picus viridis karelini می­داند اما اخیرا جزء P. v. innominatus است (Dickinson & Remsen 2013).

 

نامگذاری

نام این زیرگونه بر اساس نام علمی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

این زیرگونه در جنوب شرق ایران و محدود به بلوچستان ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم تنها از محل تایپ این تاکسون در جنگل­های حاشیه رودخانه در دره بمپور بلوچستان شناخته شده است (Vaurie 1965). نزدیک به یک قرن است که مشاهده­ای از این فرم در ایران وجود ندارد (Kaboli et al. 2016). با توجه به اینکه پس از کشف این زیرگونه توسط زارودنی از ناحیه بمپور استان سیستان و بلوچستان، گزارشی از آن وجود ندارد، احتمالا منقرض شده است. جستجو برای ثبت مجدد این زیرگونه بسیار ارزشمند خواهد بود.

 

Taxonomic notes

The validity of P. v. bampurensis requires confirmation. This form was described on the basis of only two specimens from the type locality in the Bampur River basin, Baluchestan (Zarudny 1911, Vaurie 1965). According to Zarudny, these two specimens resemble innominatus but are more sharply barred on the tail and wing feathers and also on the under parts, the barring extending over the whole of the lower breast (Vaurie 1959a). Dickinson (2013) included bampurensis in Picus viridis karelini following Cramp et al. (1985), but more recently, bampurensis has been included in P. v. innominatus (Dickinson & Remsen 2013).

 

Global range

Persian Baluchestan

 

Status in Iran

This form is known only from the type locality in riverine forest in the Bampur Valley, Baluchestan (Vaurie 1965). There have been no observations of this form in Iran for over a century (Kaboli et al. 2016).

 

Museum specimens

The whereabouts of the specimens are unknown, although they may be in ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 450,

Kaboli et al. 2016- p 343,

Vaurie 1959a- p 2,7,

Vaurie 1965- p 689,

Zarudny 1911- p 209, 240

-----

وضعیت دارکوب سبز زاگرسی در ایران

Status of Zagross Green Woodpecker in Iran

Picus viridis innominatus (Zarudny & Loudon, 1905)

Syn: Gecinus viridis innominatus Zarudny & Loudon, 1905

Type locality: Gamdalkal Pass (Bakhtiari) [Zagros], southwestern Iran

 

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام انگلیسی و گستره پراکنش آن در پهنه جنگلهای زاگرس برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه محدود به جنوب غرب ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در جنگل­های غرب زاگرس از کردستان تا مرکز فارس حضور دارد (Kaboli et al. 2016).

 

Global range

Southwestern Iran

 

Status in Iran

This form occurs in the oak forest of the western Zagros from Kordestan to central Fars (Kaboli et al. 2016).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, UMMZ and ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 450,

Kaboli et al. 2016- p 343,

Paludan 1938- p 624,

Vaurie 1959a- p 1, 5-6,

Vaurie 1965- p 688,

Witherby 1907- p 79,

Zarudny 1911- p 209

Zarudny [Sarudny] & Loudon 1905a- p 49

-----

وضعیت دارکوب سبز اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Green Woodpecker in Iran

Picus viridis karelini Brandt, 1841

Type locality: Picus Karelini Brandt, 1841 from Astarabad [Gorgan]

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

مولفین زیادی زیرگونه نمادین viridis را فرم واقع در شمال غرب ایران و سواحل خزر تا گلستان می­دانند (برای مثال Witherby 1910- p 495, Vaurie 1965- p 688, Hüe & Etchécopar 1970- p 449, Kaboli et al. 2016- p 343) تعداد زیادی نمونه با برچسب viridis از آذربایجان، مازندران و گلستان در موزه تاریخ طبیعی شیکاگو و موزه ملی ایالات متحده وجود دارند. به هر حال پرندگانی که از جنوب شرق اروپا و از طریق ایران تا جنوب غرب ترکمنستان وجود دارند، اکنون به فرم karelini نسبت داده می­شوند، از نظر دیکینسون و رمسن (Dickinson & Remsen 2013) معتبر هستند. زیرگونه نمادین viridis آن طور که اکنون شناخته می­شود هرگز در ایران حضور نداشته است.

 

نامگذاری

نام این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه جنوب شرق ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در جنگل­های کلیبر و هیرکانی به سمت شرق تا گلستان حضور دارد (Kaboli et al. 2016, C.S. Roselaar, unpubl. data). نویسندگان پیشین مانند واری (Vaurie 1965) و هیو و اچکوپار (Hüe & Etchécopar 1970) این فرم را با فرم P. v. viridis ادغام کردند.

 

Taxonomic notes

Many authors list nominate viridis as the form occurring in northwestern Iran and the south Caspian region east to Golestan (e.g. Witherby 1910- p 495, Vaurie 1965- p 688, Hüe & Etchécopar 1970- p 449, Kaboli et al. 2016- p 343), and there are many specimens labelled viridis from Azarbaijan, Mazandaran and Golestan in FMNH and USNM. However, the birds occurring from southeastern Europe through northern Iran to southwestern Turkmenistan are now assigned to the form karelini, which is considered to be valid by Dickinson & Remsen (2013). Nominate viridis, as now recognized, has never occurred in Iran.

 

Global range

Southeastern Europe to southwestern Turkmenistan

 

Status in Iran

The form occurring in the Kalibar Mountains in northwestern Iran and the south Caspian region east to Golestan (Kaboli et al. 2016, C.S. Roselaar, unpubl. data). Many earlier authors, including Vaurie (1965) and Hüe & Etchécopar (1970) included this form within nominate P. v. viridis.

 

Museum specimens

Many specimens in BMNH, FMNH, NHMTashkent, USNM, ZISP, ZMB and ZMUK.

 

References

Brandt 1841,

Buxton 1921- p 871,

Dementyev 1948- p 183,

Heinrich 1928- p 283,

Hüe & Etchécopar 1970- p 449,

Paludan 1940- p 49,

Roselaar 1995,

Schüz 1957b- p 24,

Schüz 1959- p 87,

Shestoperov 1927- p 375,

 

Stresemann 1928- p 395,

Vaurie 1959a- p 2-4,

Vaurie 1965- p 688,

Witherby 1910- p 495,

Zarudny 1911- p 209,

Zarudny [Zarudnyj] & Bil’kevich 1913a- p 21

-----

وضعیت دارکوب باغی بلوچی در ایران

Status of Baluchestan Woodpecker in Iran

Dendrocopos syriacus milleri Zarudny, 1909

Type locality: Kuh-e Taftan, above Tamin Persian Baluchestan

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام انگلیسی و گستره پراکنش آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه جنوب شرق ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در جنوب شرق ایران است. زارودنی Zarudny (1909) این زیرگونه را برای نخستین بار بر پایه چهار نمونه نر به دست آمده از جنگل­های بنه و پده در کوه تفتان طی 12 تا 14 می 1901 توصیف می­کند (Vaurie 1959b) اما از آن تاریخ به بعد رکوردی از دارکوب سوری در این ناحیه موجود نیست (Kaboli et al. 2016). نمونه­های به دست آمده بسیار بزرگتر از دارکوب بلوچی بوده و طول بال آن­ها 130 الی 139 میلی متر بود. محل فعلی نگهداری این نمونه­ها مشخص نیست. با توجه به اینکه پس از کشف این زیرگونه توسط زارودنی، گزارشی از آن وجود ندارد، احتمالا منقرض شده است. جستجو برای ثبت مجدد این زیرگونه بسیار ارزشمند خواهد بود.

 

Global range

Southeastern Iran

 

Status in Iran

Southeastern Iran. Zarudny (1909) described this subspecies on the basis of four males collected in Pistacia and Populus forest on Kuh-e Taftan 12-14 May 1901 (Vaurie 1959b), but there have been no records of D. syriacus in this area since then (Kaboli et al. 2016). The birds were much larger than D. assimilis, with wing lengths of 130-139 mm, but the present wherabouts of the specimens are not known [maybe in ZISP?].

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Kaboli et al. 2016- p 346,

Vaurie 1959b- p 16-18,

Zarudny [Sarudny] 1909b- p 81,

Zarudny 1911- p 210

-----

وضعیت دارکوب باغی قفقازی در ایران

Status of Caucasian Woodpecker in Iran

Dendrocopos syriacus transcaucasicus Buturlin, 1910

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام علمی و انگلیسی و گستره پراکنش آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه ماوراء قفقاز و شمال ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در شمال ایران به سمت شرق تا ناحیه سمنان حضور دارد (Roselaar 1995). جمعیت این زیرگونه در ایران مناسب است.

 

Global range

Transcaucasia and northern Iran

 

Status in Iran

This form occurs in northern Iran (Roselaar 1995) east to the region of Semnan.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Dickinson & Remsen 2013- p 315,

Roselaar 1995

-----

وضعیت دارکوب باغی سوری در ایران

Status of Syrian Woodpecker in Iran

Dendrocopos syriacus syriacus (Hemprich & Ehrenberg, 1833)

Syn: Dryobates syriacus syriacus (Hempr. & Ehrenb.)

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام علمی و انگلیسی آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه جنوب غرب اروپا تا ترکیه و جنوب شرق ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در درختزارهای باز و باغ­های مثمر از غرب کشور به سمت شرق در جنگل­های بلوط زاگرس تا ارتفاعات کرمان و نیز هرمزگان حضور یافته و در دو منطقه اخیر با گونه دارکوب بلوچی دو رگه­زایی دارد (Kaboli et al. 2016). جمعیت این زیرگونه در ایران مناسب است.

 

Global range

Southeastern Europe to Turkey and [southeastern] Iran

 

Status in Iran

This form occurs in open woodlands and orchards from western Iran southeast through the Zagros oak forests to the Kerman highlands and Hormozgan, where it hybridizes with D. assimilis (Kaboli et al. 2016).

 

Museum specimens

There are very many specimens [>160] in AMNH, BMNH, FMNH, MCZ, MMUM, MNHN, NHMTashkent, UMMZ, ZISP, ZMUK and ZSM.

 

References

Buxton 1921- p 871,

Dickinson & Remsen 2013- p 315,

Kaboli et al. 2016- p 346,

Paludan 1938- p 624,

Paludan 1940- p 49,

Roselaar 1995,

Trott 1947a- p 699

-----

وضعیت دارکوب سرسرخ زاگرسی در ایران

Status of Zagros Middle Spotted Woodpecker in Iran

Dendrocopos medius sanctijohannis (Blanford, 1873)

Syn: Picus sancti-johannis Blanford, 1873, Dryobates medius sanctijohannis (Blanf.)

Type locality: oak forests at about 4000–7000 feet near Shiraz, Zagros mountain

 

نامگذاری

نام این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی و گستره پراکنش آن در پهنه جنگلهای زاگرس برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه محدود به جنوب غرب ایران و جنگلهای زاگرس است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در جنگل­های زاگرس حضور دارد. جمعیت این زیرگونه در ایران مناسب است.

 

Global range

Zagros Mountains (sw Iran)

 

Status in Iran

The form occurring in the oak forests of the Zagros Mountains.

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, NHMTashkent, UMMZ and ZMUK.

 

References

Blanford 1873c- p 226,

Blanford 1876- p 133,

Hüe & Etchécopar 1970- p 459,

Paludan 1938- p 624,

Roselaar 1995,

Vaurie 1959b- p 24-25,

Vaurie 1965- p 714,

Witherby 1903- p 554,

Witherby 1907- p 79,

Zarudny 1911- p 210

-----

وضعیت دارکوب سرسرخ قفقازی در ایران

Status of Caucasus Middle Spotted Woodpecker in Iran

Dendrocopos medius caucasicus (Bianchi, 1904)

 

نامگذاری

نام این زیرگونه بر اساس نام علمی و انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

شمال ترکیه، قفقاز و ماوراء قفقاز

 

وضعیت و جمعیت در ایران

براساس نظر زارودنی، گستره حضور این فرم شامل ناحیه جنوبی خزر در شمال ایران می­باشد (Vaurie 1965). هیچ گزارش موثق دیگری از D. medius در جنگل­های فوق موجود نیست اما این پرنده در جنگل­های شمال آذربایجان حضور دارد (Kaboli et al. 2016). پرندگان این ناحیه احتمالا به همین زیرگونه caucasicus تعلق دارند. گزارشهای حضور این گونه و زیرگونه در شمال ایران و گلستان مشکوک هستند. با توجه به مشاهدات کم از این زیرگونه، در لیست پرندگان کمیاب ایران قرار دارد.

 

Global range

Northern Turkey, the Caucasus [and Transcaucasia]

 

Status in Iran

According to Zarudny, the range of this form includes the south Caspian region in northern Iran (Vaurie 1965). There have been no other valid reports of D. medius in the forests of the south Caspian region, but it is known to occur in the forests of northern Azarbaijan (Kaboli et al. 2016). The birds in this area are likely to be caucasicus.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 459,

Kaboli et al. 2016,

Schüz 1959- p 88,

Vaurie 1965- p 713,

Zarudny 1911- p 210

-----