کمیته ثبت پرندگان ایران Iran Bird Records Committee

گردآوری، ساماندهی و انتشار ثبت گونه های جدید و پرندگان کمیاب ایران To collate, ratify and publish bird records on Iranian rarities

کمیته ثبت پرندگان ایران Iran Bird Records Committee

گردآوری، ساماندهی و انتشار ثبت گونه های جدید و پرندگان کمیاب ایران To collate, ratify and publish bird records on Iranian rarities

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۲۴۷ مطلب در دی ۱۳۹۸ ثبت شده است

وضعیت دراج جنوب ایرانی در ایران

Status of Southern Iran Black Francolin in Iran

Francolinus francolinus bogdanovi Zarudny, 1906

Syn: Francolinus orientalis bogdanovi Zarudny, 1906

Type locality: Sistan and Persian Baluchestan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

در جنوب ایران، جنوب افغانستان و جنوب غرب پاکستان حضور دارد.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در سیستان و بلوچستان حضور می­یابد (Zarudny 1905, Vaurie 1965).

 

Global range

Southern Iran, southern Afghanistan, southwestern Pakistan

 

Status in Iran

Sistan and Baluchestan (Zarudny 1905, Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, and ZISP, one specimen from Bam in MNHN Paris (Érard & Etchécopar 1970) and another specimen from Bampur by Richter in SMNS Stuttgart (Diesselhorst 1962).

 

References

Diesselhorst 1962- p 3,

Érard & Etchécopar 1970- p 38,

Hüe & Etchécopar 1970- p 222,

Vaurie 1965- p 283,

Zarudny [Sarudny] 1906b- p 151,

Zarudny 1911- p 204

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ دی ۹۸ ، ۱۲:۵۹
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دراج عربی در ایران

Status of Arabian Black Francolin in Iran

Francolinus francolinus arabistanicus Zarudny & Härms, 1913

Syn: Francolinus orientalis arabistanicus Zarudny & Härms, 1913

Type locality: Zagros and Khuzestan

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه در مرکز و جنوب عراق و جنوب غرب ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در جنوب و جنوب غرب ایران در محدوده خوزستان و زاگرس حضور می­یابد (Vaurie 1965).

 

Global range

Central and southern Iraq, southwestern Iran

 

Status in Iran

South and southwest Iran in Khuzestan and the Zagros (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, UMMZ, ZMUK, ZSM München.

 

References

Capito 1931- p 934,

Diesselhorst 1962- p 3,

Hüe & Etchécopar 1970- p 222,

Paludan 1938- p 638,

Vaurie 1965- p 282,

Zarudny [Sarudny] & Härms 1913b- p 54

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ دی ۹۸ ، ۱۲:۵۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دراج غرب آسیا در ایران

Status of West Asian Black Francolin in Iran

Francolinus francolinus francolinus (Linnaeus, 1766)

Syn: Francolinus vulgaris caucasicus, Francolinus vulgaris sarudnyi

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

در قبرس و آسیای صغیر به سمت جنوب تا فلسطین اشغالی و از شرق تا ایران و ترکمنستان حضور دارد.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در شمال غرب، شمال و شمال شرق ایران حضور می­یابد (Vaurie 1965).

 

Global range

Cyprus and Asia Minor south to Israel and east to Iran and Turkmenistan

 

Status in Iran

Northwestern, northern and northeastern Iran (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Dementyev 1948- p 177,

Diesselhorst 1962- p 3,

Hüe & Etchécopar 1970- p 222,

Paludan 1940- p 53,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 57,

Stresemann 1928- p 410,

Vaurie 1965- p 282,

Zarudny 1911- p 204

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ دی ۹۸ ، ۱۲:۴۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کبک معمولی شرق ایران در ایران

Status of Eastern Iran Chukar in Iran

Alectoris chukar koroviakovi (Zarudny, 1914)

Syn: Alectoris graeca shestoperovi Suschkin, 1927; Caccabis kakelik koroviakovi Zarudny, 1914

Type locality: Eastern Iran in southern Khorasan (region of Birjand) and Persian Baluchestan, Iran; synonym Alectoris graeca shestoperovi Suschkin, 1927, described from Kuh-e Aselmeh (northern Khorasan) and said to occur in Tehran, Semnan and Khorasan provinces (specimens in ZMUK Copenhagen, ZSM München, Tblisi Museum) ['paler than caucasica, especially on the rump and upper tail-coverts; replaced further east by koroviakovi"]

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

از زمان پترز و همکاران (Peters et al. 1931–1987)، زیرگونه A. c. shestoperovi با زیرگونه Alectoris chukar koroviakovi یکی شده است.

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش این زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

از زیرگونه قفقازی به ویژه در دمگاه و پوشپرهای روی دم روشنتراست.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه در شمال شرق و شرق ایران و غرب پاکستان است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در شرق ایران، جنوب خراسان و بلوچستان ایران حضور می­یابد (Vaurie 1965).

 

Taxonomic notes

A. c. shestoperovi has been lumped in Alectoris chukar koroviakovi (Zarudny, 1914) since Peters et al. (1931–1987).

 

Global range

Northeastern and eastern Iran to western Pakistan

 

Status in Iran

Eastern Iran, southern Khorasan and Persian Baluchestan (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, MCZ, and ZISP.

 

References

Dementyev 1948- p 178,

Diesselhorst 1962- p 2,

Genanger & Genanger 1968- p 65,

Hüe & Etchécopar 1970- p 217,

Paludan 1940- p 53,

Schüz 1957b- p 18,

Sushkin, 1927- p 23,

Trott 1947a- p 704,

Vaurie 1965- p 271,

Zarudny [Zarudnyj] 1914- p 52

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ دی ۹۸ ، ۱۲:۰۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کبک معمولی زاگرسی در ایران

Status of Zagros Chukar in Iran

Alectoris chukar werae (Zarudny & Loudon, 1904)

Syn: Alectoris graeca farsiana Koelz, 1954

Type locality: Gamdalkal Pass and Bas Gerun Pass (Bakhtiari) and Dehdez (Khuzestan) southwestern Iran; synonym A. g. farsiana from Fars: Shiraz, Neyriz, Eqlid

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش این زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه در شرق عراق و جنوب غرب ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در زاگرس از لرستان تا فارس حضور می­یابد (Vaurie 1965).

 

Global range

Eastern Iraq, southwestern Iran

 

Status in Iran

Zagros from Lorestan to Fars (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, UMMZ and ZISP.

 

References

Capito 1931- p 934,

Hüe & Etchécopar 1970- p 217,

Koelz 1954- p 30,

Paludan 1938- p 636,

Vaurie 1965- p 271,

Zarudny 1911- p 203,

Zarudny [Sarudny] & Loudon 1904c- p 225

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ دی ۹۸ ، ۱۱:۵۹
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کبک معمولی کردی در ایران

Status of Kurdish Chukar in Iran

Alectoris chukar kurdestanica Meinertzhagen, R, 1923

Syn: Alectoris graeca caucasica Sushkin

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام علمی این زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه از جنوب شرق ترکیه، شمال سوریه، شمال عراق تا شمال ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این زیر گونه از شمال غرب ایران به سمت شرق تا البرز و جنوب کردستان حضور می­یابد (Vaurie 1965). ترات (Trott 1945) یک نمونه را تحت نام Alectoris graeca caucasica از توچال تهران ذکر نموده است.

 

Global range

Southeastern Turkey, northern Syria, northern Iraq to northern Iran

 

Status in Iran

It occurs in northwestern Iran east to the Alborz and Kordestan (Vaurie 1965). Trott (1945) mentioned one specimen of A. c. caucasica from Tuchal, Tehran.

 

Museum specimens

There are specimens from Deh-Bakri, Zanjan, Khatun-Abad, Tabriz, Livan, Maragheh, Orumiyeh, Marand, Khoy, Sanj-Bolagh (Azarbaijan), Karaj, Kermanshah and Sablestan (Esfahan) in FMNH, several specimens from Tabriz, Livan, Mahabad, Orumiyeh, Khoy, Zanjan and Kermanshah in AMNH, four specimens from Karaj in UMMZ, and one each in Karand and Tuchal in BMNH, and from Qoyum Daghi and Khoy in NMW Vienna.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 217,

Roselaar 1995,

Trott 1947a- p 703,

Vaurie 1965- p 271

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ دی ۹۸ ، ۱۱:۵۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کبک دری زاگرسی در ایران

Status of Zagros Snowcock in Iran

Tetraogallus caspius semenowtianschanskii Zarudny, 1908

Syn: Tetraogallus semenow-tianschanskii

Type locality: Gamdalkal Pass, Bakhtiari, Zagros Mountains, southwestern Iran

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه معادل نام انگلیسی و گستره پراکنش این زیرگونه انتخاب شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش این زیرگونه در کوههای زاگرس (جنوب غرب ایران) است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این زیرگونه در غرب زاگرس دیده می­شود (Vaurie 1965). به منظور توجه بیشتر به این زیرگونه، در لیست پرندگان مهم ایران قرار دارد.

 

Global range

Zagros Mountains (southwestern Iran)

 

Status in Iran

Western Zagros (Vaurie 1965)

 

Museum specimens

There are several specimens in BMNH, FMNH and ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 215,

Marien 1951b- p 14,

Paludan 1938- p 636,

Roselaar 1995,

Vaurie 1965- p 263,

Zarudny [Sarudny] 1908- p 28,

Zarudny 1911- p 203

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ دی ۹۸ ، ۱۱:۴۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کبک دری البرزی در ایران

Status of Caspian Snowcock in Iran

Tetraogallus caspius caspius (Gmelin, SG, 1784)

Syn: Tetrao caspius Gmelin, SG, 1784

Type locality: Province of Astarabad

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه معادل نام انگلیسی و گستره پراکنش این زیرگونه برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش این زیرگونه از مرکز ارمنستان تا ترکمنستان است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این زیرگونه در شمال غرب و شمال ایران (البرز) دیده می­شود (Vaurie 1965). به منظور توجه بیشتر به این زیرگونه، در لیست پرندگان مهم ایران قرار دارد.

 

Global range

Central Armenia to Turkmenistan

 

Status in Iran

Northwestern and northern Iran (Alborz) (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, FMNH, SMNS, Tbilisi Mus and ZMB.

 

References

Diesselhorst 1962- p 3,

Gmelin, SG, 1784,

Hüe & Etchécopar 1970- p 215,

Marien 1951b- p 14,

Paludan 1940- p 53,

Schüz 1957b- p 17,

Stresemann 1928- p 409,

Trott 1947a- p 703,

Vaurie 1965- p 263

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ دی ۹۸ ، ۱۱:۴۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

مقایسه سسکهای بیدی، جنگلی و دمگاه زیتونی

Comparison of Willow, Wood and Bonelli’s Warblers

 

تهیه و تنظیم: ابوالقاسم خالقی زاده

 

تاریخ تنظیم: 6 دی 1398

 

جدول زیر برای تفکیک بهتر سسکهای بیدی، جنگلی و دمگاه زیتونی تهیه شده است.

 

نام فارسی

سسک بیدی اسکاندیناوی

سسک بیدی سیبری

سسک جنگلی

سسک دمگاه زیتونی شرقی- بالغ

سسک دمگاه زیتونی شرقی- اولین زمستان

سسک دمگاه زیتونی غربی- بهار

نام علمی

Phylloscopus trochilus acredula

Phylloscopus trochilus yakutensis

Phylloscopus sibilatrix

Phylloscopus orientalis

Phylloscopus orientalis

Phylloscopus bonelli

نام انگلیسی

Scandinavian Willow Warbler

Siberian Willow Warbler

Wood Warbler

Eastern Bonelli’s Warbler

Eastern Bonelli’s Warbler

Western Bonelli’s Warbler

طول بدن

حدود 11 سانتیمتر

حدود 11 سانتیمتر

حدود 12.5 سانتیمتر

حدود 12 سانتیمتر

حدود 12 سانتیمتر

حدود 11 سانتیمتر

نوک

بالای نوک تیره- پایین نوک کمی نارنجی

بالای نوک تیره- پایین نوک کمی نارنجی

بالای نوک آبی- پایین نوک نارنجی

بالای نوک تیره- پایین نوک نارنجی

بالای نوک تیره- پایین نوک صورتی تیره

بالای نوک تیره- پایین نوک صورتی تیره

چشمها

تیره

تیره

تیره و متوسط

تیره با حلقه چشمی سفید نازک

تیره با حلقه چشمی سفید نازک

تیره با حلقه چشمی سفید نازک

پیشانی

خط نازک روشن متصل به نوار ابرویی

خط نازک روشن متصل به نوار ابرویی

خط نازک زرد متصل به نوار ابرویی

خط نازک روشن متصل به نوار ابرویی

خط نازک روشن متصل به نوار ابرویی

خط نازک روشن متصل به نوار ابرویی

نوار ابرویی

نوار با ضخامت متوسط و به رنگ روشن مایل به زرد

نوار با ضخامت متوسط و به رنگ سفید

نوار زرد در پشت چشمها پهنتر

روشن

نوار پهن روشن چرکی

نوار پهن روشن چرکی

خط چشمی

تیره با ضخامت متوسط

تیره با ضخامت متوسط

خط تیره نازک از کنار منقار تا چشمها- نوار تیره در پشت چشمها

در جلوی چشمها خط تیره نازک- در پشت چشمها نوار تیره محو

در جلوی چشمها لکه تیره کوچک- در پشت چشمها نوار تیره محو

در جلوی چشمها خط نازک تیره محو- در پشت چشمها نوار تیره محو

گونه ها

روشن مایل به زرد با لبه انتهایی کمی تیره

سفید با لبه انتهایی کمی تیره

زرد

قهوه ای کمرنگ

قهوه ای کمرنگ

قهوه ای کمرنگ

تارک

سبز

خاکستری

سبز مایل به زرد

خاکستری روشن

سبز خاکستری

خاکستری

پس سر

سبز

خاکستری

سبز مایل به زرد

خاکستری روشن

سبز خاکستری

سبز خاکستری

جبه

سبز

خاکستری

سبز مایل به زرد

خاکستری روشن

سبز خاکستری

خاکستری سبز

گلو

روشن مایل به زرد

سفید

زرد

سفید

سفید چرکی

سفید چرکی

سینه

روشن مایل به زرد

سفید با کمی راه راه خاکستری

زرد

سفید

سفید چرکی

سفید چرکی

شکم

سفید

سفید

سفید چرکی

سفید

سفید چرکی

سفید چرکی

پوشپرهای زیردم

سفید

سفید

سفید

سفید

سفید چرکی

سفید چرکی

دمگاه

قهوه ای روشن

خاکستری

سبز روشن

خاکستری

سبز مایل به زرد طلایی

سبز مایل به زرد طلایی

روی بال

سبز خاکستری- لبه شاهپرها روشن نازک

خاکستری- لبه شاهپرها روشنتر

سبز روشن- شاهپرها تیره با لبه سبز روشن

خاکستری مایل به سبز روشن- شاهپرهای بال تیره ترمتمایز از لبه سبز روشن

سبز مایل به زرد طلایی

سبز مایل به زرد طلایی

هرزبال

دو پر تیره

دو پر تیره

یک پر تیره

تیره

تیره

تیره

انتهای شاهپرهای بال

بلند

بلند

خیلی بلند

نسبتا بلند

نسبتا بلند

نسبتا بلند

شاهپرهای دم

قهوه ای روشن به رگه های تیره

خاکستری تیره

سبز روشن

خاکستری

سبز مایل به زرد

سبز روشن

پاها

صورتی قهوه ای- گاهی در بهار تیره مانند چیف چاف

صورتی قهوه ای

خاکستری مایل به سبز

خاکستری تیره

خاکستری تیره

خاکستری تیره

 

منابع

Porter, R. & Aspinall, S. (2010). Birds of the Middle East. Christopher Helm, London.

Svensson, L. (1999). Collins Bird Guide. HarperCollins Publishers Ltd, London.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ دی ۹۸ ، ۲۰:۳۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

تفاوتهای عقابهای صحرایی و خاکی (دشتی)

Differences of Steppe and Tawny Eagles

 

تهیه و تنظیم: ابوالقاسم خالقی زاده

 

تاریخ تنظیم: 6 دی 1398

 

جدول زیر برای تفکیک بهتر عقابهای صحرایی و خاکی (دشتی) تهیه شده است.

 

نام فارسی

عقاب صحرایی- نابالغ سال اول

عقاب صحرایی- نابالغ سال دوم

عقاب صحرایی- نابالغ سال سوم

عقاب صحرایی- نابالغ سال چهارم

عقاب صحرایی- بالغ

عقاب خاکی (دشتی)- نابالغ

نام علمی

Aquila nipalensis

 

 

 

 

Aquila rapax

نام انگلیسی

Steppe Eagle

 

 

 

 

Tawny Eagle

طول بدن

حدود 75 سانتیمتر

 

 

 

 

حدود 70 سانتیمتر

طول دوسر بال

حدود 175 تا 210 سانتیمتر

 

 

 

 

حدود 165 تا 185 سانتیمتر

منقار

بخش عقب منقار خاکستری ولی در انتها تیره

 

 

 

زرد با انتهای تیره

بخش عقب منقار خاکستری ولی جلوی منقار تیره

چشمها

تیره

تیره

تیره

تیره

تیره

تیره

گونه ها

خاکی تیره

 

 

 

 

یکدست همرنگ بدن

بالشتک بینی

زرد

زرد

زرد

زرد

زرد

زرد

سر

خاکی تیره

 

قهوه ای روشن

 

 

 

پس سر

خاکی تیره

قهوه ای روشن

 

 

لکه طلایی

 

گلو

کرم نخودی

نخودی خاکی

قهوای روشن- در زیر منقار خط تیره

قهوه ای روشن- در زیر منقار نوار تیره

قهوه ای روشن- در زیر منقار نوار تیره

کرم روشن

سینه

خاکی تیره

خاکی تیره

قهوه ای تیره

قهوه ای تیره

قهوه ای تیره

کرم خاکی

پهلوها

خاکی تیره

خاکی تیره

قهوه ای تیره

قهوه ای تیره

قهوه ای تیره

 

شکم

خاکی تیره

خاکی تیره

قهوه ای تیره

قهوه ای تیره

قهوه ای تیره

 

پوشپرهای زیردم

کرم روشن

کرم روشن

کرم روشن با کمی خال

کرم روشن با خالهای درشت

قهوه ای تیره

کرم روشن- در فرم حنایی به رنگ کرم با خالهای حنایی

رنگ پشت

خاکی تیره

قهوه ای روشن

قهوه ای با خط عمودی روشن در وسط

 

قهوه ای تیره با لکه کوچک روشن در وسط

 

پرهای شانه ای

 

کمی تیره تر از قهوه ای پشت

کمی تیره تر از قهوه ای پشت

 

 

 

روی بال

پوشپرها خاکی تیره- شاهپرهای ثانویه تیره- نوار سفید در لبه عقبی شاهپرها- خط سفید در لبه پوشپرهای بزرگ تیره- شاهپرهای انتهای بال تیره- در شاهپرهای اولیه 1 تا 3 روشنتر

پوشپرها قهوه ای روشن- شاهپرهای ثانویه تیره- نوار سفید در لبه عقبی شاهپرها کمی هویداست- خط سفید نازک در لبه پوشپرهای بزرگ تیره- شاهپرهای انتهای بال تیره- در شاهپرهای اولیه 1 تا 3 روشنتر

پوشپرها قهوه ای روشن- شاهپرهای ثانویه تیره- نوار سفید نازک در لبه عقبی شاهپرها کمی هویداست- خط سفید نازک در لبه پوشپرهای بزرگ تیره- شاهپرهای انتهای بال تیره- در شاهپرهای اولیه 1 تا 3 روشنتر

 

پوشپرها قهوه ای تیره- نوار تیره بین پوشپرها و شاهپرها- لکه تیره بزرگ مچی- شاهپرهای ثانویه تیره- پای شاهپرهای اولیه درونی سفید

 

خطهای سفید روی بال (در حالت نشسته)

نوار لبه شاهپرها- نوار لبه پوشپرهای بزرگ- نوار پهن در بالای پوشپرهای بزرگ

 

نوار روشن نازک در لبه شاهپرها- نوار روشن نازک در لبه پوشپرهای بزرگ

 

 

 

تعداد انگشتان بال (شاهپرهای بلند انتهای بال)

هفت انگشت- شاهپر اولیه چهارم بلندتر از عقاب خاکی

 

 

 

هفت انگشت با نوار تیره پهن

هفت انگشت- شاهپر اولیه چهارم کوتاهتر از عقاب صحرایی

لکه تیره مچی (زیر خم بال)

خط تیره در لبه خم بال

 

لکه تیره بزرگ

لکه تیره بزرگ

لکه تیره بزرگ

در لبه بال خط نازک تیره- در فرم حنایی لکه مچی دارای راه راه طولی تیره

پوشپرهای زیر بال

خاکی تیره با نوار سفید پهن در پوشپرهای بزرگ

پوشپرها قهوه ای با کمی رنگ خاکی- نوار سفید در لبه پوشپرهای بزرگ

قهوه ای تیره- نوار سفید در لبه پوشپرهای بزرگ

در بخش درونی قهوه ای روشنتر- نوار سفید در لبه پوشپرهای بزرگ

لبه جلویی بال قهوه ای تیره- پوشپرهای بزرگ روشنتر- نوار تیره بین پوشپرها و شاهپرها

کرم خاکی- پوشپرهای بزرگ روشنتر- در فرم حنایی پوشپرها به رنگ حنایی

زیر شاهپرهای بال

لبه عقبی بال سفید- شاهپرهای ثانویه تیره با راه راه عرضی- در شاهپرهای اولیه 1 تا 3 روشنتر- نوار انتهای بال تیره و پهن

شاهپرهای ثانویه تیره- کمی سفیدی در لبه عقبی شاهپرها- شاهپرهای انتهای بال تیره

شاهپرهای ثانویه تیره با راه راه عرضی تیره- کمی سفیدی در لبه عقبی شاهپرها- شاهپرهای انتهای بال تیره

راه راه عرضی تیره در زمینه کدر- نوار مخلوطی از تیره و روشن در لبه عقبی بال

نوار تیره در انتهای شاهپرهای بال- راه راه عرضی تیره در زمینه کدر

شاهپرهای ثانویه تیره با لبه انتهایی روشن- اولین شاهپرهای اولیه روشن- شاهپرهای انتهای بال تیره ولی در پایه روشنتر با راه راه عرضی

دمگاه

تیره با نوار سفید پهن در انتها

تیره با نوار نسبتا سفید و پهن در انتها

تیره با نوار نسبتا سفید و پهن در انتها

تیره با نوار نسبتا سفید در انتها

قهوه ای تیره با نوار تیره در انتهای دمگاه

 

روی شاهپرهای دم

تیره با راه راه عرضی- نوار سفید در لبه انتها

 

 

 

نوار تیره در انتهای دم- راه راه عرضی تیره در زمینه کدر

 

زیر شاهپرهای دم

 

تیره با راه راه عرضی تیره- در انتهای دم کمی سفیدی دیده می شود

تیره با راه راه عرضی تیره- در انتهای دم نوار سفید

راه راه عرضی تیره- در انتهای دم نوار مخلوطی از تیره و روشن

نوار تیره در انتهای دم- راه راه عرضی تیره در زمینه کدر

تیره با لبه انتهایی روشن

پرهای پا (شلوارک پا)

 

 

 

 

بلندتر از عقابهای خالدار

 

رنگ انگشتان

 

زرد

 

 

انگشتان زرد

انگشتان زرد

 

منابع

Clark W.S. (1999).  A Field Guide to the RAPTORS of Europe, the Middle East and North Africa. Oxford University Press, Oxford, 371 pp.

 

Porter, R. & Aspinall, S. (2010). Birds of the Middle East. Christopher Helm, London.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ دی ۹۸ ، ۱۸:۲۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب سبز بمپوری در ایران

Status of Bampur Green Woodpecker in Iran

Picus viridis bampurensis (Zarudny, 1911)

Syn: Gecinus viridis bampurensis Zarudny, 1911

Type locality: Bampur River basin

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

اعتبار زیرگونه P. v. bampurensis نیاز به تایید دارد. این فرم تنها بر اساس دو نمونه از محل تایپ در حوزه رودخانه بمپور، بلوچستان توصیف شده است (Zarudny 1911, Vaurie 1965). بر اساس زارودنی، این دو نمونه شبیه innominatus هستند اما به طور واضحی روی پرهای دم و بال و همچنین در سطح زیرین بدن راه­راه عرضی دارند، این راه­راه تا کل قسمت پایینی سینه امتداد دارد (Vaurie 1959a). دیکینسون (Dickinson 2013)، به پیروی از کرامپ و همکاران (Cramp et al. 1985)، bampurensis را جزء Picus viridis karelini می­داند اما اخیرا جزء P. v. innominatus است (Dickinson & Remsen 2013).

 

نامگذاری

نام این زیرگونه بر اساس نام علمی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

این زیرگونه در جنوب شرق ایران و محدود به بلوچستان ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم تنها از محل تایپ این تاکسون در جنگل­های حاشیه رودخانه در دره بمپور بلوچستان شناخته شده است (Vaurie 1965). نزدیک به یک قرن است که مشاهده­ای از این فرم در ایران وجود ندارد (Kaboli et al. 2016). با توجه به اینکه پس از کشف این زیرگونه توسط زارودنی از ناحیه بمپور استان سیستان و بلوچستان، گزارشی از آن وجود ندارد، احتمالا منقرض شده است. جستجو برای ثبت مجدد این زیرگونه بسیار ارزشمند خواهد بود.

 

Taxonomic notes

The validity of P. v. bampurensis requires confirmation. This form was described on the basis of only two specimens from the type locality in the Bampur River basin, Baluchestan (Zarudny 1911, Vaurie 1965). According to Zarudny, these two specimens resemble innominatus but are more sharply barred on the tail and wing feathers and also on the under parts, the barring extending over the whole of the lower breast (Vaurie 1959a). Dickinson (2013) included bampurensis in Picus viridis karelini following Cramp et al. (1985), but more recently, bampurensis has been included in P. v. innominatus (Dickinson & Remsen 2013).

 

Global range

Persian Baluchestan

 

Status in Iran

This form is known only from the type locality in riverine forest in the Bampur Valley, Baluchestan (Vaurie 1965). There have been no observations of this form in Iran for over a century (Kaboli et al. 2016).

 

Museum specimens

The whereabouts of the specimens are unknown, although they may be in ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 450,

Kaboli et al. 2016- p 343,

Vaurie 1959a- p 2,7,

Vaurie 1965- p 689,

Zarudny 1911- p 209, 240

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ دی ۹۸ ، ۱۵:۲۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب سبز زاگرسی در ایران

Status of Zagross Green Woodpecker in Iran

Picus viridis innominatus (Zarudny & Loudon, 1905)

Syn: Gecinus viridis innominatus Zarudny & Loudon, 1905

Type locality: Gamdalkal Pass (Bakhtiari) [Zagros], southwestern Iran

 

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام انگلیسی و گستره پراکنش آن در پهنه جنگلهای زاگرس برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه محدود به جنوب غرب ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در جنگل­های غرب زاگرس از کردستان تا مرکز فارس حضور دارد (Kaboli et al. 2016).

 

Global range

Southwestern Iran

 

Status in Iran

This form occurs in the oak forest of the western Zagros from Kordestan to central Fars (Kaboli et al. 2016).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, UMMZ and ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 450,

Kaboli et al. 2016- p 343,

Paludan 1938- p 624,

Vaurie 1959a- p 1, 5-6,

Vaurie 1965- p 688,

Witherby 1907- p 79,

Zarudny 1911- p 209

Zarudny [Sarudny] & Loudon 1905a- p 49

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ دی ۹۸ ، ۱۵:۱۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب سبز اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Green Woodpecker in Iran

Picus viridis karelini Brandt, 1841

Type locality: Picus Karelini Brandt, 1841 from Astarabad [Gorgan]

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

مولفین زیادی زیرگونه نمادین viridis را فرم واقع در شمال غرب ایران و سواحل خزر تا گلستان می­دانند (برای مثال Witherby 1910- p 495, Vaurie 1965- p 688, Hüe & Etchécopar 1970- p 449, Kaboli et al. 2016- p 343) تعداد زیادی نمونه با برچسب viridis از آذربایجان، مازندران و گلستان در موزه تاریخ طبیعی شیکاگو و موزه ملی ایالات متحده وجود دارند. به هر حال پرندگانی که از جنوب شرق اروپا و از طریق ایران تا جنوب غرب ترکمنستان وجود دارند، اکنون به فرم karelini نسبت داده می­شوند، از نظر دیکینسون و رمسن (Dickinson & Remsen 2013) معتبر هستند. زیرگونه نمادین viridis آن طور که اکنون شناخته می­شود هرگز در ایران حضور نداشته است.

 

نامگذاری

نام این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه جنوب شرق ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در جنگل­های کلیبر و هیرکانی به سمت شرق تا گلستان حضور دارد (Kaboli et al. 2016, C.S. Roselaar, unpubl. data). نویسندگان پیشین مانند واری (Vaurie 1965) و هیو و اچکوپار (Hüe & Etchécopar 1970) این فرم را با فرم P. v. viridis ادغام کردند.

 

Taxonomic notes

Many authors list nominate viridis as the form occurring in northwestern Iran and the south Caspian region east to Golestan (e.g. Witherby 1910- p 495, Vaurie 1965- p 688, Hüe & Etchécopar 1970- p 449, Kaboli et al. 2016- p 343), and there are many specimens labelled viridis from Azarbaijan, Mazandaran and Golestan in FMNH and USNM. However, the birds occurring from southeastern Europe through northern Iran to southwestern Turkmenistan are now assigned to the form karelini, which is considered to be valid by Dickinson & Remsen (2013). Nominate viridis, as now recognized, has never occurred in Iran.

 

Global range

Southeastern Europe to southwestern Turkmenistan

 

Status in Iran

The form occurring in the Kalibar Mountains in northwestern Iran and the south Caspian region east to Golestan (Kaboli et al. 2016, C.S. Roselaar, unpubl. data). Many earlier authors, including Vaurie (1965) and Hüe & Etchécopar (1970) included this form within nominate P. v. viridis.

 

Museum specimens

Many specimens in BMNH, FMNH, NHMTashkent, USNM, ZISP, ZMB and ZMUK.

 

References

Brandt 1841,

Buxton 1921- p 871,

Dementyev 1948- p 183,

Heinrich 1928- p 283,

Hüe & Etchécopar 1970- p 449,

Paludan 1940- p 49,

Roselaar 1995,

Schüz 1957b- p 24,

Schüz 1959- p 87,

Shestoperov 1927- p 375,

 

Stresemann 1928- p 395,

Vaurie 1959a- p 2-4,

Vaurie 1965- p 688,

Witherby 1910- p 495,

Zarudny 1911- p 209,

Zarudny [Zarudnyj] & Bil’kevich 1913a- p 21

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ دی ۹۸ ، ۱۵:۱۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب باغی بلوچی در ایران

Status of Baluchestan Woodpecker in Iran

Dendrocopos syriacus milleri Zarudny, 1909

Type locality: Kuh-e Taftan, above Tamin Persian Baluchestan

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام انگلیسی و گستره پراکنش آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه جنوب شرق ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در جنوب شرق ایران است. زارودنی Zarudny (1909) این زیرگونه را برای نخستین بار بر پایه چهار نمونه نر به دست آمده از جنگل­های بنه و پده در کوه تفتان طی 12 تا 14 می 1901 توصیف می­کند (Vaurie 1959b) اما از آن تاریخ به بعد رکوردی از دارکوب سوری در این ناحیه موجود نیست (Kaboli et al. 2016). نمونه­های به دست آمده بسیار بزرگتر از دارکوب بلوچی بوده و طول بال آن­ها 130 الی 139 میلی متر بود. محل فعلی نگهداری این نمونه­ها مشخص نیست. با توجه به اینکه پس از کشف این زیرگونه توسط زارودنی، گزارشی از آن وجود ندارد، احتمالا منقرض شده است. جستجو برای ثبت مجدد این زیرگونه بسیار ارزشمند خواهد بود.

 

Global range

Southeastern Iran

 

Status in Iran

Southeastern Iran. Zarudny (1909) described this subspecies on the basis of four males collected in Pistacia and Populus forest on Kuh-e Taftan 12-14 May 1901 (Vaurie 1959b), but there have been no records of D. syriacus in this area since then (Kaboli et al. 2016). The birds were much larger than D. assimilis, with wing lengths of 130-139 mm, but the present wherabouts of the specimens are not known [maybe in ZISP?].

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Kaboli et al. 2016- p 346,

Vaurie 1959b- p 16-18,

Zarudny [Sarudny] 1909b- p 81,

Zarudny 1911- p 210

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ دی ۹۸ ، ۱۵:۰۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب باغی قفقازی در ایران

Status of Caucasian Woodpecker in Iran

Dendrocopos syriacus transcaucasicus Buturlin, 1910

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام علمی و انگلیسی و گستره پراکنش آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه ماوراء قفقاز و شمال ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در شمال ایران به سمت شرق تا ناحیه سمنان حضور دارد (Roselaar 1995). جمعیت این زیرگونه در ایران مناسب است.

 

Global range

Transcaucasia and northern Iran

 

Status in Iran

This form occurs in northern Iran (Roselaar 1995) east to the region of Semnan.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Dickinson & Remsen 2013- p 315,

Roselaar 1995

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ دی ۹۸ ، ۱۴:۵۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب باغی سوری در ایران

Status of Syrian Woodpecker in Iran

Dendrocopos syriacus syriacus (Hemprich & Ehrenberg, 1833)

Syn: Dryobates syriacus syriacus (Hempr. & Ehrenb.)

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام علمی و انگلیسی آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه جنوب غرب اروپا تا ترکیه و جنوب شرق ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در درختزارهای باز و باغ­های مثمر از غرب کشور به سمت شرق در جنگل­های بلوط زاگرس تا ارتفاعات کرمان و نیز هرمزگان حضور یافته و در دو منطقه اخیر با گونه دارکوب بلوچی دو رگه­زایی دارد (Kaboli et al. 2016). جمعیت این زیرگونه در ایران مناسب است.

 

Global range

Southeastern Europe to Turkey and [southeastern] Iran

 

Status in Iran

This form occurs in open woodlands and orchards from western Iran southeast through the Zagros oak forests to the Kerman highlands and Hormozgan, where it hybridizes with D. assimilis (Kaboli et al. 2016).

 

Museum specimens

There are very many specimens [>160] in AMNH, BMNH, FMNH, MCZ, MMUM, MNHN, NHMTashkent, UMMZ, ZISP, ZMUK and ZSM.

 

References

Buxton 1921- p 871,

Dickinson & Remsen 2013- p 315,

Kaboli et al. 2016- p 346,

Paludan 1938- p 624,

Paludan 1940- p 49,

Roselaar 1995,

Trott 1947a- p 699

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ دی ۹۸ ، ۱۴:۴۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب سرسرخ زاگرسی در ایران

Status of Zagros Middle Spotted Woodpecker in Iran

Dendrocopos medius sanctijohannis (Blanford, 1873)

Syn: Picus sancti-johannis Blanford, 1873, Dryobates medius sanctijohannis (Blanf.)

Type locality: oak forests at about 4000–7000 feet near Shiraz, Zagros mountain

 

نامگذاری

نام این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی و گستره پراکنش آن در پهنه جنگلهای زاگرس برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه محدود به جنوب غرب ایران و جنگلهای زاگرس است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در جنگل­های زاگرس حضور دارد. جمعیت این زیرگونه در ایران مناسب است.

 

Global range

Zagros Mountains (sw Iran)

 

Status in Iran

The form occurring in the oak forests of the Zagros Mountains.

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, NHMTashkent, UMMZ and ZMUK.

 

References

Blanford 1873c- p 226,

Blanford 1876- p 133,

Hüe & Etchécopar 1970- p 459,

Paludan 1938- p 624,

Roselaar 1995,

Vaurie 1959b- p 24-25,

Vaurie 1965- p 714,

Witherby 1903- p 554,

Witherby 1907- p 79,

Zarudny 1911- p 210

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ دی ۹۸ ، ۱۴:۳۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب سرسرخ قفقازی در ایران

Status of Caucasus Middle Spotted Woodpecker in Iran

Dendrocopos medius caucasicus (Bianchi, 1904)

 

نامگذاری

نام این زیرگونه بر اساس نام علمی و انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

شمال ترکیه، قفقاز و ماوراء قفقاز

 

وضعیت و جمعیت در ایران

براساس نظر زارودنی، گستره حضور این فرم شامل ناحیه جنوبی خزر در شمال ایران می­باشد (Vaurie 1965). هیچ گزارش موثق دیگری از D. medius در جنگل­های فوق موجود نیست اما این پرنده در جنگل­های شمال آذربایجان حضور دارد (Kaboli et al. 2016). پرندگان این ناحیه احتمالا به همین زیرگونه caucasicus تعلق دارند. گزارشهای حضور این گونه و زیرگونه در شمال ایران و گلستان مشکوک هستند. با توجه به مشاهدات کم از این زیرگونه، در لیست پرندگان کمیاب ایران قرار دارد.

 

Global range

Northern Turkey, the Caucasus [and Transcaucasia]

 

Status in Iran

According to Zarudny, the range of this form includes the south Caspian region in northern Iran (Vaurie 1965). There have been no other valid reports of D. medius in the forests of the south Caspian region, but it is known to occur in the forests of northern Azarbaijan (Kaboli et al. 2016). The birds in this area are likely to be caucasicus.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 459,

Kaboli et al. 2016,

Schüz 1959- p 88,

Vaurie 1965- p 713,

Zarudny 1911- p 210

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ دی ۹۸ ، ۱۴:۲۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب خالدار کوچک زاگرسی در ایران

Status of Zagros Lesser Spotted Woodpecker in Iran

Dendrocopos minor morgani Zarudny & Loudon, 1904

Syn: Xylocopus minor morgani

Type locality: valley of Schalil River [Shahil-e Bala], Bakhtiari, Zagros

 

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام انگلیسی و گستره پراکنش آن در پهنه جنگلهای زاگرس برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه محدود به جنوب غرب ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در غرب و جنوب غرب زاگرس حضور دارد (Vaurie 1965). این زیرگونه نیز کمیاب و دانستن پراکنش این زیرگونه مهم است.

 

Global range

Southwestern Iran

 

Status in Iran

: The form occurring in western and southwestern Iran in the Zagros Mountains (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH and UMMZ.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 462,

Paludan 1938- p 624,

Roselaar 1995,

Vaurie 1959c- p 12,

Vaurie 1965- p 726,

Zarudny [Sarudny] & Loudon 1904c- p 227,

Zarudny 1911- p 210

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ دی ۹۸ ، ۱۴:۱۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت دارکوب خالدار کوچک هیرکانی در ایران

Status of Hyrcanian Lesser Spotted Woodpecker in Iran

Dendrocopos minor hyrcanus (Zarudny & Bilkevitch, 1913)

Syn: Xylocopus minor hyrcanus Zarudny & Bilkevitch, 1913, Dryobates minor hyrcanus (Sar. & Bilk.), Picus minor hyrcanus

Type locality: Tersakan (30 km east of Gonbad-e Qavus on Garm Rud Golestan)

 

نامگذاری

نام این زیرگونه بر اساس نام علمی و انگلیسی و گستره پراکنش آن در جنگلهای هیرکانی برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

شمال ایران

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این زیرگونه در جنگلهای هیرکانی شمال ایران حضور دارد (Vaurie 1965, Hüe & Etchécopar 1970). زارودنی (Zarudny 1911) پرندگان ناحیه مذکور را تاکسون quadrifasciatus در نظر گرفت، فرمی که در منطقه تالش آذربایجان حضور دارد اما زارودنی و بیلکویچ (Zarudny & Bilkevitch 1913) پرندگان ناحیه جنوب خزر را hyrcanus نامیدند. رکورد quadrifasciatus از حوالی بندر ترکمن در 23 می 1912 می­تواند متعلق به زیرگونه hyrcanus باشد (Dementyev 1948). با توجه به مشاهدات کم از این زیرگونه، در لیست پرندگان کمیاب ایران قرار دارد.

 

Global range

Northern Iran

 

Status in Iran

The form occurring in the south Caspian region (Vaurie 1965, Hüe & Etchécopar 1970). Zarudny (1911) listed birds in south Caspian region as quadrifasciatus, a taxon occurring in Talysh area of Azerbaijan Republic, but later Zarudny & Bilkevitch (1913) described birds in this region as hyrcanus. The record of quadrifasciatus from Bandar Turkmen on 23 May 1912 (Dementyev 1948) can probably, therefore, be assigned to hyrcanus.

 

Museum specimens

Several specimens in BMNH, FMNH, MNHN, NHMTashkent, ZISP and ZMB.

 

References

Berlioz 1958- p 453,

Dementyev 1948- p 183,

Heinrich 1928- p 283,

Hüe & Etchécopar 1970- p 462,

Missone 1953- p 116,

Schüz 1957b- p 24,

Shestoperov 1927- p 372,

Stresemann 1928- p 397,

Vaurie 1959c- p 12,

Vaurie 1965- p 725,

Zarudny 1911- p 209,

Zarudny [Zarudnyj] & Bil’kevich 1913a- p 21

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ دی ۹۸ ، ۱۴:۱۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت گنجشک رودخانه ای سیستانی در ایران

Status of Sistan (Afghan/Yate’s) Scrub Sparrow in Iran

Passer moabiticus yatii Sharpe, 1888

Syn: Passer yatii Sharpe

 

نامگذاری

نام فارسی و انگلیسی بر اساس گستره پراکنش آن در منطقه سیستان افغانستان و ایران تعیین شده است.

 

ویژگیها

در این زیرگونه، علاوه بر دو طرف گردن، سینه و شکم نیز به رنگ زرد دیده می شود.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه که تنها در منطقه سیستان ایران و افغانستان پراکنش دارد.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

به طور محلی مقیم معمول در تالاب­ها و واحه­های حوزه سیستان (Kaboli et al. 2016). برای جزئیات همه رکوردهای yatii منبع اسکات (Scott 2008) را ببینید. این تاکسون به تعداد 300 فرد در دسامبر 2010 (Ayé et al. 2012) مشاهده و نیز به تعداد 300 فرد در ژوئن 2014 توسط س.ب. موسوی و م. قاسمی مشاهده و عکاسی شده­اند. جمعیت آن نیز کاهش شدیدی داشته است، از سالهای گذشته در لیست پرندگان کمیاب ایران قرار داشت.

 

Global range

Southeastern Iran and southwestern Afghanistan

 

Status in Iran

A locally common resident in the wetlands and oases of the Sistan basin (Kaboli et al. 2016). See Scott (2008) for details of all records of yatii. Also there is a record of 300 individuals in December 2010 (Ayé et al. 2012) and also about 300 individuals were observed and photographed by S.B. Musavi and M. Ghasemi in June 2014.

 

Museum specimens

There are many specimens from southeastern Khorasan, Baluchestan and Sistan in AMNH, BMNH, FMNH, MHMW, SMTD, NHMTashkent, ZISP, ZFMK, ZMA and ZMB.

 

References

Ayé et al. 2012,

Baker 1919- p 125,

Hüe & Etchécopar 1970- p 892,

Kaboli et al. 2016- p 551,

Kirwan 2004, Scott 2008,

Scott & Adhami 2006,

Sharpe 1888- p 322,

Vaurie 1959- p 581,

Zarudny 1903- p 261,

Zarudny 1911- p 216,

Zarudny [Sarudny] & Härms 1912- p 592,

Zarudny [Sarudny] & Härms 1913a- p 644

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ دی ۹۸ ، ۲۳:۵۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت گنجشک رودخانه ای خاورمیانه ای در ایران

Status of [Mesopotamian] Sparrow in Iran

Passer moabiticus mesopotamicus Zarudny, 1904

Syn: Passer mesopotamicus Zarudny, 1904

Type locality: Mochammera (Khorram-Shahr)

 

نامگذاری

نام فارسی و انگلیسی بر اساس گستره پراکنش آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

در این زیرگونه، فقط در دو طرف گردن، لکه زردرنگ دیده می شود.

 

پراکنش جهانی

زیرگونه فراوان از گنجشک رودخانه ای که در کشورهای ترکیه، سوریه، لبنان، فلسطین اشغالی، اردن، کویت، عراق و جنوب غرب ایران پراکنش دارد.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

مقیم معمول در مناطق پست خوزستان و بوشهر به سمت شرق تا رود مارون است (Kaboli et al. 2016). این زیرگونه در لیست پرندگان مهم (جمعیتی) ایران قرار دارد.

 

Global range

Southern Turkey and northern Syria to southwestern Iran and Iraq

 

Status in Iran

A common resident in the lowlands of Khuzestan and Bushehr east to the Maroun River (Kaboli et al. 2016).

 

Museum specimens

There are several specimens in BMNH, NHMTashkent and ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 892,

Kaboli et al. 2016- p 551,

Roselaar 1995- p 177,

Vaurie 1959- p 581,

Zarudny [Sarudny] 1904a- p 108,

Zarudny 1911- p 216,

Zarudny [Sarudny] & Härms 1913a- p 642

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ دی ۹۸ ، ۲۳:۴۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت سسک بیدی سیبری در ایران

Status of Siberian Willow Warbler in Iran

Phylloscopus trochilus yakutensis Ticehurst, 1935

 

 

نامگذاری

نام فارسی و انگلیسی بر اساس گستره پراکنش جوجه آوری آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

این زیرگونه دارای ابرو، گلو و سینه سفید رنگ است.

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری در مرکز و شرق سیبری و

منطقه زغیر جوجه آوری در شرق و جنوب آفریقا است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

بر اساس گستره جوجه­آوری و غیرجوجه­آوری این تاکسون، فرم مذکور احتمالا مهاجر عبوری منظم ایران است، اگرچه نمونه­های کمی به دست آمده است. نمونه­هایی از بندرعباس و تهران در آوریل 1967 (Hüe & Etchécopar 1970، موجود در موزه تاریخ طبیعی پاریس) و بیارجمند در سمنان در می 2004 به دست آمده است (موجود در موزه جانورشناسی آمستردام). به علت تعداد رکوردهای کم این زیرگونه، به لیست پرندگان کمیاب اضافه می شود.

 

Global range

Breeding in central and eastern Siberia;

Non-breeding in eastern and southern Africa

 

Status in Iran

Given its breeding and non-breeding ranges, this form is likely to be a regular passage migrant through Iran, although very few specimens have been obtained. Specimens were obtained in Bandar Abbas and Tehran in April 1967 (Hüe & Etchécopar 1970; in MNHN), and in Biarjmand (Semnan) in May 2004 (in ZMA).

 

Museum specimens

As mentioned above, there are specimens in MNHN and ZMA.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 720,

Vaurie 1959- p 272

-----

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ دی ۹۸ ، ۲۳:۳۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت سسک بیدی اسکاندیناوی در ایران

Status of Scandinavian Willow Warbler in Iran

Phylloscopus trochilus acredula (Linnaeus, 1758)

Syn: Phylloscopus trochilus eversmanni

 

نامگذاری

نام فارسی و انگلیسی بر اساس گستره پراکنش جوجه آوری آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

این زیرگونه دارای ابرو، گلو و سینه زرد رنگ است.

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری در اسکاندیناوی (به جز جنوب سوئد) تا شرق اروپا و غرب سیبری و

منطقه غیر جوجه آوری در مرکز، شرق و جنوب آفریقا است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

براساس نمونه­های موزه­ای موجود، این معمول­ترین فرم از سسک بیدی است که در ایران حضور می­یابد.

 

Global range

Breeding in Scandinavia (except southern Sweden) to eastern Europe and western Siberia;

Non-breeding in central, eastern and southern Africa

 

Status in Iran

Judging by the number of specimens available, this is the commonest form of P. trochilus occurring in Iran.

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, ANSP, FMNH, SMNS, UMMZ, ZISP, ZMUK and ZSM.

 

References

Diesselhorst 1962- p 13,

Hüe & Etchécopar 1970- p 720,

Paludan 1938- p 607,

Schüz 1959- p 117,

Vaurie 1954f- p 2,

Vaurie 1959- p 271,

Zarudny 1911- p 225

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ دی ۹۸ ، ۲۳:۲۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت زنبورخوار سبز بلوچی در ایران

Status of [Baluchistan] Green Bee-eater in Iran

Merops orientalis beludschicus Neumann, 1910

Syn: Merops viridis beludschicus Neumann, 1910

Type locality: 'Sarbac' [Sarbaz], Persian Baluchestan

 

نامگذاری

 

نام فارسی و انگلیسی بر اساس نام علمی گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

جنوب عراق تا شمال غرب هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در نواحی پست جنوب از شمال خوزستان تا جنوب بلوچستان و جزایر فراکرانه­ای حضور دارد (Vaurie 1965, Hüe & Etchécopar 1970, Kaboli et al. 2016).

 

Global range

Southern Iraq to northwestern India

 

Status in Iran

Occurs throughout the southern lowlands of Iran from northern Khuzestan to southern Persian Baluchestan, including the larger offshore islands (Vaurie 1965, Hüe & Etchécopar 1970, Kaboli et al. 2016).

 

Museum specimens

There are many specimens in BMNH, BNHS, FMNH, MNHN, NMPraha, NHMTashkent, SMNS, ZFMK and ZISP.

 

References

Berlioz 1958- p 454,

Capito 1931- p 928,

Dyczkowski 1999,

Diesselhorst 1962- p 6,

Dubois et al. 2000,

Érard & Etchécopar 1970- p 61,

Hüe & Etchécopar 1970- p 439,

Kaboli et al. 2016,

Marien 1950- p 162,

Neumann 1910- p 80,

Porter & Aspinall 2010,

Trott 1947a- p 699,

Vaurie 1959d- p 6, 7, 10,

Vaurie 1965- p 673

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ دی ۹۸ ، ۲۳:۱۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت بادخورک معمولی شرقی در ایران

Status of Eastern Common Swift in Iran

Apus apus pekinensis (Swinhoe, 1870)

Syn: Cypselus pekinensis Swinhoe, 1870, Micropus apus pekinensis (Swinhoe, 1870)

 

نامگذاری

نام فارسی و انگلیسی بر اساس موقعیت گستره پراکنش آن نسبت به زیرگونه غربی (apus) برگزیده شده است.

 

ویژگیها

این زیرگونه شبیه زیرگونه نمادین اما از آن کم رنگ تر است. رنگ بدن قهوه ای تر و با سیاهی کمتر است. پرهای بال به ویژه شاهپرهای دوم بیشتر قهوه ای مایل به سبز و با سیاهی کمتر هستند. جلوی تارک کم رنگ تر و گلو سفیدتر است.

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری این زیرگونه از ایران تا شمال چین و مغولستان است و

در جنوب آفریقا زمستانگذرانی می کند.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در سراسر ایران جوجه­آوری دارد (Vaurie 1965).

 

Global range

[Breeding from] Iran east to northern China and Mongolia;

[Non-breeding in southern Africa]

 

Status in Iran

This is the form that breeds throughout Iran (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, NHMTashkent, and ZISP.

 

References

Buxton 1921- p 870,

Dubois et al. 2000,

Érard & Etchécopar 1970- p 59,

Hüe & Etchécopar 1970- p 428,

Paludan 1938- p 621,

Paludan 1940- p 16,

Roselaar 1995,

Schüz 1957b- p 18,

Schüz 1957d- p 76,

Stresemann 1928- p 392,

Vaurie 1965- p 652,

Witherby 1903- p 558,

Witherby 1907- p 78,

Zarudny 1903- p 178,

Zarudny 1911- p 211

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ دی ۹۸ ، ۲۳:۰۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت بادخورک معمولی غربی در ایران

Status of Western Common Swift in Iran

Apus apus apus (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی و انگلیسی بر اساس موقعیت گستره پراکنش آن نسبت به زیرگونه شرقی (pekinensis) برگزیده شده است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری این زیرگونه از غرب اروپا و شمال آفریقا تا مرکز سیبری است و

در جنوب آفریقا زمستانگذرانی می کند.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در زمان مهاجرت در ایران حضور می­یابد (C.S. Roselaar, unpubl. data). یک نمونه ماده از احمدآباد توسط رید جمع­آوری شد (Diesselhorst 1962). رزلار پس از مقایسه دو نژاد apus و pekinensis نتیجه می­گیرد که این نمونه ماده به فرم apus تعلق دارد. با توجه به تعداد بسیار اندک از رکوردهای این زیرگونه، جزء پرندگان کمیاب ایران محسوب می شود.

 

Global range

Breeding from Western Europe and North Africa to central Siberia;

[Non-breeding in southern Africa]

 

Status in Iran

The nominate race occurs on migration in Iran (C.S. Roselaar, unpubl. data). There is a specimen of a female from Ahmad-Abad taken by Read (Diesselhorst 1962). The author compared both races of apus with pekinensis and concluded that the female specimen was A. a. apus.

 

Museum specimens

Specimens are kept in AMNH, ZISP, ZSM.

 

References

Diesselhorst 1962- p 6

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ دی ۹۸ ، ۲۲:۵۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت مرغ حق سمنوف در ایران

Status of Semenow’s Scops Owl in Iran

Otus brucei semenowi (Zarudny & Härms, 1902)

Syn: Pisorhina semenowi, Scops semenowi Zarudny & Härms,1902

Type locality: Sarhad, Bampur and Hormok

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

میلکوسکی و فراهنرت (Mlikovský & Frahnert 2009)، دو زیرگونه را برای این پرنده برشمرده­اند: زیرگونه بزرگتر شمالی و فرم مهاجر (brucei) و زیرگونه کوچکتر جنوبی و مقیم (semenowi). این نظر نیاز به تایید داشته و تا زمان تایید، از چک لیست آی.او.سی. به عنوان مرجع، دنباله­روی می­شود.

 

نامگذاری

نام فارسی و انگلیسی بر اساس نام علمی آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پاکنش جهانی این زیرگونه از جنوب تاجیکستان تا غرب چین و تا شرق افغانستان و شمال پاکستان است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در شرق ایران حضور دارد. زارودنی و هرمس (Zarudny [Sarudny] & Härms 1902- p 49) این فرم را به عنوان زیرگونه جدید توصیف نمودند و محل­های آن را مناطق سرحد، بمپور و هرمک ذکر کردند. فرم مذکور در سیستان و بلوچستان جوجه­آوری کرده و در تابستان در خراسان هم ثبت شده است (C.S. Roselaar, unpubl. data). در شرق کشور به تعداد بسیار اندک، ثبت شده است. بنابر این، جزء پرندگان کمیاب ایران محسوب می شود.

 

Taxonomic notes

Mlikovský & Frahnert (2009) recognised two subspecies in Otus brucei: a larger northern, migratory form (nominotypic brucei) and a smaller southern, non-migratory form (semenowi Zarudny & Härms, 1902 including exiguus suggested as its synonym). This view needs verification. Until then, we follow the IOC checklist.

Global range

Southern Tajikistan to western China, northern Pakistan and eastern Afghanistan

 

Status in Iran

Eastern Iran. Zarudny [Sarudny] & Härms (1902- p 49) described this form as a new subspecies and gave Sarhad, Bampur and Hormok as its localities. The form semenowi is known to breed in Sistan & Baluchestan and has been recorded in summer in Khorasan (C.S. Roselaar, unpubl. data).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Zarudny 1911- p 209,

Zarudny 1903- p 156,

Zarudny [Sarudny] & Härms 1902- p 49

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ دی ۹۸ ، ۲۲:۴۲
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت مرغ حق آسیای میانه در ایران

Status of Central Asian Scops Owl in Iran

Otus brucei brucei (Hume, 1872)

 

آرایه بندی (تاکسونومی)

در حال حاضر، گونه مرغ حق جنوبی دارای چهار زیرگونه است. میلکوسکی و فراهنرت (Mlikovský & Frahnert 2009)، دو زیرگونه را برای این پرنده برشمرده­اند: زیرگونه بزرگتر شمالی و فرم مهاجر (brucei) و زیرگونه کوچکتر جنوبی و مقیم (semenowi). این نظر نیاز به تایید داشته و تا زمان تایید، از چک لیست آی.او.سی. به عنوان مرجع، دنباله­روی می­شود.

 

نامگذاری

نام فارسی و انگلیسی بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد. زیرگونه سمنوف (semenowi) در جنوب تاجیکستان تا غرب چین، شمال پاکستان و شرق افغانستان پراکنش دارد. زیرگونه دیگر (obsoletus) در جنوب ترکیه و شمال سوریه تا جنوب ازبکستان و شمال افغانستان است. زیرگونه مرغ حق جنوب غرب آسیا (exiguus) در فلسطین اشغالی تا شمال شرق شبه جزیره عربستان و جنوب عراق تا غرب پاکستان حضور دارد.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه دریاچه آرال تا قیرقیزستان و تاجیکستان است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

احتمالا در کپه داغ جوجه­آوری دارد و ممکن است در زمان مهاجرت در ایران دیده شود (J. Mlikovsky, unpubl. data). رکوردهای زمستانه از خوزستان، بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان موجود است. پرندگان مهاجر و زمستان­گذران ممکن است شامل فرم brucei که بزرگتر و خاکستری­تر است از مرکز و غرب آسیا باشند (C.S. Roselaar, unpubl. data). هرچند، این مناطق با گستره زیرگونه exiguus همپوشانی داشته و مطالعات آتی پیرامون شناسایی فرم واقعی که در جنوب ایران حضور می­یابد، ضروری است.

 

 

Taxonomic notes

Mlikovský & Frahnert (2009) recognised two subspecies in Otus brucei: a larger northern, migratory form (nominotypic brucei) and a smaller southern, non-migratory form (semenowi Zarudny & Härms, 1902 including exiguus suggested as its synonym). This view needs verification. Until then, we follow the IOC checklist.

 

Global range

Aral Sea to Kyrgystan and Tajikistan

 

Status in Iran

Probably breeds in Kopet Dagh and may occur elsewhere in Iran on migration (J. Mlikovsky, unpubl. data). There are winter records were from Khuzestan, Bushehr, Hormozgan and Sistan & Baluchestan. Migrants and wintering birds may include the large greyish form brucei from west-central Asia (C.S. Roselaar, unpubl. data). However, these areas overlap with exiguus, and studies are necessary to recognise actual form occurring in southern Iran.

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Not available.

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ دی ۹۸ ، ۲۲:۳۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت مرغ حق جنوب غرب آسیا در ایران

Status of Southwest Asian Scops Owl in Iran

Otus brucei exiguus Mukherjee, 1958

 

نامگذاری

نام فارسی و انگلیسی بر اساس گستره پراکنش آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه از فلسطین اشغالی و جنوب عراق تا غرب پاکستان و شمال شرق عربستان است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در دامنه­های جنوبی زاگرس جوجه­آوری کرده و جوجه­آوری اثبات شده آن از فارس وجود دارد. تابستان­ها در خوزستان، لرستان و کرمان دیده می­شود (Vaurie 1960a, C.S. Roselaar, unpubl. data). جمعیت این زیرگونه در ایران مناسب به نظر می رسد.

 

 

Global range

Israel and southern Iraq to western Pakistan and northeastern Arabia

 

Status in Iran

This form breeds along the southern foothills of Zagros, with proven breeding in Fars and summer occurrences in Khuzestan, Lorestan, and Kerman (Vaurie 1960a, C.S. Roselaar, unpubl. data).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Vaurie 1960a- p 6

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ دی ۹۸ ، ۲۲:۲۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت مرغ حق معمولی قزاقی در ایران

Status of Kazakhstan Scops Owl in Iran

Otus scops pulchellus (Pallas, 1771)

Syn: Pisorhina scops zarudnyi Tschusi, 1903

 

نامگذاری

نام فارسی بر اساس مطابق نام انگلیسی (Fotolulu, 2018) و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

 

ویژگیها

لکه های سفید کمی خالص تر و نسبت به زیرگونه نمادین O.s. scops کمتر نخودی هستند. راه راه طولی سیاه در پرها بخصوص در زیر واضحتر و باریکتر هستند و نیز دارای تمایز بیشتر با رنگ زمینه هستند.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه از قزاقستان تا جنوب سیبری و غرب هیمالیا است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در مسیر مهاجرت خود از مناطق زمستان­گذرانی خود در جنوب غرب آسیا و شمال شرق آفریقا (Vaurie 1965) در ایران دیده شده است. رکوردهایی از تهران (Buxton 1921)، گلستان (Stresemann 1928) و جزایر تنب موجود است (Ticehurst et al. 1925). با توجه به تعداد بسیار اندک از رکوردهای این زیرگونه، جزء پرندگان کمیاب ایران محسوب می شود.

 

 

Global range

Kazakhstan to southern Siberia and western Himalayas

 

Status in Iran

This form migrates on its way to and from wintering areas in southwest Asia and northeast Africa (Vaurie 1965). There are records from Tehran (Buxton 1921), Golestan (Stresemann 1928), and Tunb islands (Ticehurst et al. 1925).

 

Museum specimens

Several provisionally identified as pulchellus from Tehran, Mazandaran, Hormozgan, and Bushehr in BMNH, NHMTashkent and ZMB.

 

References

Buxton 1921- p 872,

Hüe & Etchécopar 1970- p 406,

Schüz 1957b- p 24,

Schüz 1957d- p 75,

Schüz 1959- p 83,

Stresemann 1928- p 399,

Ticehurst et al. 1925- p 728, 732,

Vaurie 1965- p 599,

Zarudny 1911- p 209

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ دی ۹۸ ، ۰۹:۴۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت مرغ حق تورانی در ایران

Status of [Turan] Scops Owl in Iran

Otus scops turanicus (Loudon, 1905)

 

نامگذاری

نام فارسی مطابق نام علمی و انگلیسی و گستره پراکنش آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

از زیرگونه O. s. pulchellus به طور مشخص کم رنگ تر و بیشتر خاکستری نقره ای است. لکه های سفید بیشتر در بدن مشخص و راه راه طولی پرها واضح تر هستند.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه از عراق و ایران شمال غرب پاکستان است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم به صورت گسترده در ایران جوجه­آوری نموده و از شمال غرب کشور به سمت شرق تا ناحیه جنوبی خزر، البرز و نیز شمال خراسان تا جنوب شرق ایران و نیز منطقه کرمان و زاگرس حضور می­یابد (Hüe & Etchécopar 1970, Vaurie 1965). جمعیت این زیرگونه در ایران مناسب است.

 

Global range

Iraq to northwestern Pakistan

 

Status in Iran

The widespread breeding form in Iran, occurring from the northwest of the country east through the south Caspian region and Alborz to northern Khorasan and southeast through the Zagros to Kerman (Hüe & Etchécopar 1970, Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are many specimens taken from Neyriz, Shiraz, Dastarjin (Fars), Taze, Damavar, Talimausus (Bakhtiari), Dorud, Karaj, Tehran and Ahangar-Mahalleh (Mazandaran) kept in AMNH, BMNH, FMNH and UMMZ.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 406,

Roselaar 1995,

Vaurie 1965- p 600

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ دی ۹۸ ، ۰۹:۳۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت شاه بوف تورانی در ایران

Status of “Turkestan (or Steppe)” Eagle-Owl in Iran

Bubo bubo turcomanus (Eversmann, 1835)

Syn: Bubo turcomanus Ev.

 

نامگذاری

نام فارسی مطابق نام انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

این زیرگونه دارای اندازه متغیر ولی به طور میانگین دارای جثه متوسط در میان زیرگونه هاست. زیرگونه کاملا کم رنگ اما خیلی متمایل به زرد نیست. الگوهای طولی سیاه در زیرتنه به بالای شکم ادامه پیدا نمی کند.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه از قزاقستان تا غرب مغولستان و شمال غرب چین است. از لحاظ زیستگاه، صخره های نزدیک به تپه های کم ارتفاع، دشتها، علفزارها منطق نیمه بیابانی و نزدیک دریا را ترجیح می دهد. اکنون این زیرگونه در ترکمنستان منقرض شده است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در ایران، از جنوب شرق دریای خزر گزارش شده بود (Vaurie 1965). از بندر گز، تهران، رودبار و کرات ثبت شده است (Stresemann 1928, Schüz 1957b, Zarudny 1903). هرچند رکوردهای متعلق به سرحد و بمپور (Zarudny 1903) از گستره حضور این تاکسون کاملا بیرون است. این زیرگونه در ایران کمیاب است.

 

Global range

Kazakhstan to western Mongolia and northwestern China

 

Status in Iran

Southeastern corner of Caspian Sea (Vaurie 1965). It has been recorded from Bandar-e Gaz, Tehran (Stresemann 1928), Rudbar (Schüz 1957b) and Kerat (Zarudny 1903). However, records from Sarhad and Bampur (Zarudny 1903) are well outside the known range of this taxon.

 

Museum specimens

There is one specimen from Tehran taken on 1 September 1938 by Geo. G. Goodwin held in AMNH. This should be re- examined to check that it has been correctly identified.

 

References

Schüz 1957b- p 18,

Shestoperov 1927- p 369,

Stresemann 1928- p 398,

Vaurie 1965- p 588,

Zarudny 1886- p 281,

Zarudny 1903- p 154,

Zarudny 1911- p 209

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ دی ۹۸ ، ۰۹:۲۶
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت شاه بوف ترکمنی در ایران

Status of “Turkmenian” Eagle-Owl in Iran

Bubo bubo omissus Dementiev, 1933

 

نامگذاری

نام فارسی مطابق نام انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

زیرگونه کوچک جثه است. می توان آن را از فرمهای بیابانی شاه بوف تلقی کرد. رنگ عمومی آن اخرایی یا زرد نخودی است و الگوی تیره نامشخصی دارد. راه راه طولی سیاه در پس سر باریک هستند در حالی که راه راه طولی در زیرتنه شکم را پوشش نمی دهد. نسبت به زیرگونه ایرانی B. b. nikolskii تا حدودی بزرگتر و تیره تر با زردی کمتر و راه راه طولی بیشتری است.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه از شمال شرق ایران و ترکمنستان تا غرب چین است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در شمال شرق ایران دیده می­شود. واری (Vaurie 1960c) ذکر نموده که زیرگونه omissus و nikolskii شبیه به هم هستند. بعدها او این نژاد را برای شمال کپه­داغ در جنوب ترکمنستان دانسته است (Vaurie 1963b). این زیرگونه در ایران کمیاب است.

 

Global range

Northeastern Iran and Turkmenistan to western China

 

Status in Iran

Northeastern Iran. Vaurie (1960c) mentioned that B. b. omissus is similar to B. b. nikolskii. He later recognised this race for the north of Kopet Dagh, in southern Turkmenistan (Vaurie 1963b).

 

Museum specimens

There are specimens from Emam Qoli in AMNH, from Bardu forest and Shar-Abad in FMNH and from Sarakhs in Warszawa Museum.

 

References

Vaurie 1960c- p 3,

Vaurie 1963b- p 9

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ دی ۹۸ ، ۰۹:۱۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت شاه بوف ایرانی در ایران

Status of “Iranian” Eagle-Owl in Iran

Bubo bubo nikolskii Zarudny, 1905

Syn: Bubo bengalensis, Bubo bubo bengalensis (Frank.)

Type locality: Djebel Tnue [Zagros in Khuzestan]

 

نامگذاری

نام فارسی مطابق نام انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

شبیه دو زیرگونه ترکمنی و تورانی است اما به طور مشخص کوچکتر است. کم رنگ تر، دارای رنگ حنایی بیشتر است. کدرتر از زیرگونه ترکمنی omissus و دارای زردی و حنایی بیشتر است. نسبت به زیرگونه ترکمنی در قسمت بالا دارای رنگ تیره کمتری است. این زیرگونه در خوزستان مایل به زیرگونه اروپایی می شود.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه از شرق عراق تا غرب پاکستان است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در زاگرس تا حدود لرستان و در شرق ایران از خراسان به سمت جنوب تا سیستان، به سمت غرب تا کرمان حضور دارد (Vaurie 1965). جمعیت این زیرگونه در ایران مناسب است.

 

Global range

Eastern Iraq to western Pakistan

 

Status in Iran

Khorasan south to Sistan, west to Kerman and in the Zagros west at least as far as Lorestan (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, BNHS, FMNH and ZISP.

 

References

Baker 1919- p 126,

Buxton 1921- p 872,

Cumming 1905- p 690,

Hüe & Etchécopar 1970- p 409,

Paludan 1938- p 625,

Roselaar 1995,

Vaurie 1960c- p 3, 12, 25, 26,

Vaurie 1963b- p 9,

Vaurie 1965- p 589,

Zarudny [Sarudny] 1905b- p 142,

Zarudny 1911- p 209

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ دی ۹۸ ، ۰۹:۱۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت شاه بوف شرق اروپایی در ایران

Status of “East European (Byzantine or Aharoni’s)” Eagle-Owl in Iran

Bubo bubo interpositus Rothschild & Hartert, 1910

 

نامگذاری

نام فارسی مطابق نام انگلیسی برگزیده شد. نامهای دیگر این زیرگونه شاه بوف بیزانتین و شاه بوف آهارونی است.

 

ویژگیها

زیرگونه ای با جثه متوسط در میان زیرگونه های شاه بوف است. این زیرگونه از زیرگونه نمادین B. bubo bubo کم رنگ تر، زردتر، رنگ بلوطی کمتر است و الگوی قهوه ای واضحی دارد. نسبت به زیرگونه تورانی سیاهی بیشتر و زردی کمتری دارد والگوی  رنگ قهوه ای خیلی بیشتری دارد.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه از ترکیه تا بلغارستان، رومانی و جنوب اوکراین است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در شمال غرب و شمال ایران (Vaurie 1963b)، شامل البرز، منطقه تهران و احتمالا ناحیه جنوبی خزر دیده می­شود (Vaurie 1960c).

جمعیت این زیرگونه در ایران مناسب است.

 

Global range

Turkey to Bulgaria, Romania and southern Ukraine

 

Status in Iran

Northwestern and northern Iran (Vaurie 1963b) including Alborz, region of Tehran, and probably the south Caspian region (Vaurie 1960c).

 

Museum specimens

Specimens from Mahabad, Karaj, Gulhak, Sanj-Bolagh and Gaz are kept in AMNH, BMNH, FMNH and ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 409,

Roselaar 1995,

Vaurie 1960c- p 12,

Vaurie 1963b- p 5

Vaurie 1965- p 582

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ دی ۹۸ ، ۰۹:۰۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت باقرقره شکم سیاه شرقی در ایران

Status of Eastern Black-bellied Sandgrouse in Iran

Pterocles orientalis arenarius (Pallas, 1775)

Syn: Pterocles arenarius Pall.

 

نامگذاری

نام فارسی بر اساس نام انگلیسی و موقعیت آن نسبت به زیرگونه غربی (orientalis) برگزیده شد.

 

ویژگیها

شبیه زیرگونه نمادین ولی از آن کم رنگ تر است. در نرها حاشیه پوشپرهای بال، پرهای کتفی و پرهای روتنه زردتر هستند و دارای رنگ طلایی کمتری هستند، سینه آن دارای سبز بیشتر و رنگ اخرایی کمتر است. در ماده ها، روتنه، گلو و بالای سینه کم رنگ تر، در زیر نوار سیاه سینه، میزان سفیدی بیشتر است و به نسبت اخرایی یا نخودی هستند.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه از قزاقستان تا جنوب ایران و افغانستان به سمت شرق تا شمال غرب چین است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

این فرم در جنوب و شرق ایران حضور می­یابد. به منظور توجه بیشتر به این زیرگونه، به لیست پرندگان کمیاب ایران افزوده شد.

 

Global range

Kazakhstan to southern Iran and Afghanistan, east to northwestern China

 

Status in Iran

The form occurring in southern and eastern Iran.

 

Museum specimens

There are many specimens in AMNH, BMNH, FMNH, KBIN, MNHN, NHMTashkent, NHMW, SMNS, ZMB, and ZMUK.

 

References

Baker 1919- p 128,

Beldi 1918- p 92, 095, 096, 097,

Blanford 1876- p 271,

Buxton 1921- p 877,

Cumming 1905- p 691,

Érard & Etchécopar 1970- p 53,

Hüe & Etchécopar 1970- p 371,

Nikolsky 1886,

Schalow 1876- p 186,

Witherby 1903- p 568,

Vaurie 1965- p 529,

Zarudny 1903- p 82,

Zarudny 1911- p 204

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ دی ۹۸ ، ۰۸:۳۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت باقرقره شکم سیاه غربی در ایران

Status of Western Black-bellied Sandgrouse in Iran

Pterocles orientalis orientalis (Linnaeus, 1758)

 

نامگذاری

نام فارسی این زیرگونه بر اساس نام انگلیسی و موقعیت آن نسبت به زیرگونه شرقی (arenarius)، برگزیده شد.

لازم به یادآوری است که نام غربی با نام علمی به معنی شرقی همخوانی ندارد.

 

ویژگیها

ویژگیهای توصیف شده برای گونه باقرقره شکم سیاه، برای این زیرگونه نمادین نیز صادق است.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه از جزایر قناری، جزیره ایبریا و مراکش تا غرب ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در غرب ایران به سمت شمال تا فیروزکوه (Paludan 1940) و به سمت جنوب تا شیراز (Paludan 1938) حضور دارد. جمعیت این زیرگونه در ایران مناسب است.

 

Global range

Canary Islands, Iberian Peninsula, Morocco to western Iran

 

Status in Iran

Western Iran reaching north to Firuz-Kuh (Paludan 1940) and south to Shiraz (Paludan 1938).

 

Museum specimens

Not available.

 

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 371,

Paludan 1938- p 633,

Paludan 1940- p 52,

Roselaar 1995,

Schüz 1959- p 81

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ دی ۹۸ ، ۰۸:۲۳
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت قرقاول خراسانی در ایران

Status of Prince of Wales's Pheasant in Iran

Phasianus colchicus principalis Sclater, PL, 1885

Syn: Phasianus principalis

 

نامگذاری

نام این زیرگونه بر اساس گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

در جنس نر این زیرگونه، لکه پوستی قرمزرنگ بزرگتر و آویزان است. پرهای گلو به رنگ بنفش، پرهای سینه و شکم به میزان زیادی دارای پرهای سبزرنگ هستند، دو طرف سینه دارای خالهای بزرگ در زمینه نارنجی است، در جبه رنگ طلایی بیشتر و در دمگاه ته مایه رنگ سبز دیده می شود.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه جنوب شرق ترکمنستان، شمال غرب افغانستان و شمال شرق ایران است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در شمال شرق خراسان (Vaurie 1965) از سمت قوچان (Radde 1889) به سمت جنگل­ها و بیشه­زارهای حاشیه دره هریرود نزدیک سرخس (Zarudny 1900, Kaboli et al. 2016) حضور می­یابد. کیوانفر و همکاران (Kayvanfar et al. 2014)  35 نمونه را از پارک ملی تندوره و منطقه سرخس به دست آوردند. با توجه به رکوردهای بسیار اندک آن، در لیست پرندگان کمیاب ایران قرار دارد.

 

Global range

Southeastern Turkmenistan, northwestern Afghanistan

 

Status in Iran

Northeastern Khorasan (Vaurie 1965), east from Quchan (Radde 1889) to the riverine forests and thickets along the valley of the Hari Rud near Sarakhs (Zarudny 1900) (Kaboli et al. 2016). Kayvanfar et al. (2014) obtained 35 specimens from Tandoureh N.P. and the Sarakhs area.

 

Museum specimens

Some specimens in ZISP (from Hari Rud, where Zarudny 1900 mentioned “big numbers”) and Tbilisi Museum (from Lotf-Abad, where Radde stated “once common but much reduced by 1886 due to overshooting”).

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 231,

Kaboli et al. 2016- p 177,

Kayvanfar et al. 2014,

Schüz 1959- p 58,

Vaurie 1965- p 316

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ دی ۹۸ ، ۱۶:۴۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت قرقاول ایرانی در ایران

Status of Persian Pheasant in Iran

Phasianus colchicus persicus Severtzov, 1875

Syn: Phasianus komarowii Bogdanov, 1886, Phasianus persicus

Type locality: "Littora meridionalia maris Caspii", restricted here to the lower Gorgan River

 

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام علمی و انگلیسی آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

در جنس نر این زیرگونه، لکه پوستی قرمزرنگ در نیم دایره پایینی بزرگتر از زیرگونه تالشی است. پرهای چینه دان باریکتر با خطوط آبی متمایل به بنفش است. پوشپرهای بال علاوه بر نارنجی، به طور مشخصی دارای رنگ نخودی هستند. در بخشهای جبه، دو طرف پایین گردن، بالای سینه و پهلوها رنگ طلایی دیده می شود. در پهلوها، خالهای تیره متوسط در زمینه نارنجی دیده می شوند.

 

پراکنش جهانی

جنوب غرب جمهوری ترکمنستان و شمال شرق ایران

 

وضعیت و جمعیت در ایران

پراکنش جهانی این زیرگونه شمال ایران و جنوب غرب ترکمنستان و جنوب شرق دریای خزر است. از مازندران به سمت بندر ترکمن تا شرق به طرف گرگان تا حوالی بجنورد خراسان دیده شده است (Vaurie 1965). اگرچه به دلیل از بین رفتن تدریجی جنگلهای پست هیرکانی، جمعیت این زیرگونه نسبت به دهه های گذشته، کاهش چشمگیری داشته است، هنوز جمعیت مناسبی از این زیرگونه وجود دارد.

Global range

Southwestern Turkmenistan, northeastern Iran

 

Status in Iran

Recorded from Mazandaran (Pol-e Sefid: Paludan in ZMUK, Babol Sar: Woosnam exx in BMNH; Kiasar plateau: Stresemann in ZMB, Dasht-e Naz), Bandar Turkmen and Gorgan east to the Bojnord in Khorasan (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, ZMB and ZMUK.

 

References

Dementyev 1948- p 178,

Heinrich 1928- p 298,

Hüe & Etchécopar 1970- p 231,

Kaboli et al. 2016- p 177,

Missone 1954- p 91,

Paludan 1940- p 54,

Schüz 1959- p 58,

Severtzow 1875- p 208,

Stresemann 1928- p 411,

Vaurie 1965- p 316,

Witherby 1910- p 516,

Zarudny 1886- p 322,

Zarudny 1889- p 813,

Zarudny 1892- p 132,

Zarudny 1903- p 76,

Zarudny 1911- p 204

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ دی ۹۸ ، ۱۶:۳۸
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت قرقاول تالشی در ایران

Status of Talysh Pheasant in Iran

Phasianus colchicus talischensis Lorenz, T, 1889

Syn: Phasianus talischensis Lorenz.

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام علمی و انگلیسی آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

در جنس نر این زیرگونه، لکه پوستی قرمزرنگ به صورت دو نیم دایره هستند با خط ناصاف از رویش پرهای تیره که از کنار منقار و زیر چشم عبور می کند از هم جدا می شوند. پرهای بدن قرمز تیره هستند. در پهلوها، خالهای تیره در زمینه نارنجی تیره دیده می شوند.

 

پراکنش جهانی

جنوب منطقه قفقاز (جمهوری آذربایجان و شمال ایران)

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در منطقه جنوب ناحیه خزر به سمت شرق تا ساری حضور می­یابد (Vaurie 1965). متاسفانه به دلیل استقرار گونه غیربومی راکون و از بین رفتن تخم این گونه، جمعیت این زیرگونه در منطقه تالش و آستارا با کاهش شدیدی روبرو شده است.

 

Global range

Southeastern Transcaucasia (Azerbaijan, north-central Iran)

 

Status in Iran

Southern Caspian region east to the region of Sari (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, SMNS, ZMB and ZISP.

 

References

Buxton 1921- p 881,

Genanger & Genanger 1968- p 63,

Heinrich 1928- p 245,

Hüe & Etchécopar 1970- p 230,

Kaboli et al. 2016- p 177,

Schüz 1957b- p 23,

Schüz 1959- p 58,

Stresemann 1928- p 411,

Trott 1947a- p 704,

Vaurie 1965- p 315,

Witherby 1910- p 516,

Zarudny 1911- p 204

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ دی ۹۸ ، ۱۶:۳۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت قرقاول قفقاز جنوبی در ایران

Status of Southern Caucasian Pheasant in Iran

Phasianus colchicus colchicus Linnaeus, 1758

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام انگلیسی آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

در جنس نر این زیرگونه، پهلوها دارای خالهای کوچک در زمینه نارنجی رنگ هستند.

 

پراکنش جهانی

پراکنش جهانی این زیرگونه منطقه قفقاز (گرجستان، ارمنستان و آذربایجان) است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در ایران، این زیرگونه در شمال غرب ایران در جنگل­های خزان­کننده و درختزارهای کوه­های کلیبر در شمال آذربایجان شرقی حضور می­یابد (Vaurie 1965, Kaboli et al. 2016). با توجه به رکوردهای بسیار اندک آن، در لیست پرندگان کمیاب ایران قرار دارد.

 

Global range

Transcaucasia (Georgia, Armenia, Azerbaijan)

 

Status in Iran

Northwestern Iran, in the deciduous forests and woodlands of the Kaleibar Mountains in East Azarbaijan (Vaurie 1965, Kaboli et al. 2016).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 230,

Kaboli et al. 2016- p 177,

Vaurie 1965- p 315

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ دی ۹۸ ، ۱۶:۲۱
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کورکور سیاه هندی در ایران

Status of Indian Black Kite in Iran

Milvus migrans govinda Sykes, 1832

Syn: Milvus govinda Sykes

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام انگلیسی آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

--

 

پراکنش جهانی

پاکستان و هندوستان تا شبه جزیره مالزی و جنوب هندوچین

 

وضعیت و جمعیت در ایران

زارودنی (Zarudny 1901, 1903) دو فرد نر را از بلوچستان (بزمان در ماه جولای و رود بمپور در ماه آگوست) به فرم هندی govinda مرتبط دانسته است. رابرتز (Roberts 1991) معتقد است که چون این گونه در بلوچستان پاکستان مقیم است، ممکن است در جنوب شرق ایران حضور یابد. راسموسن و اندرتون (Rasmussen & Anderton 2012) نقشه گستردگی حضور این زیرگونه را در پاکستان تا مرزهای شمال شرق و جنوب افغانستان و تا حدود مرزهای جنوب شرقی ایران کشیده است. چک لیست پرندگان خاورمیانه (ORL 2014) معتقد است نبود رکورد در شرق عربستان، ایران و افغانستان به طور مشکوکی به خاطر عدم اطمینان در شناسایی، ناآگاهی پیرامون احتمال حضور، عدم تمایل به تمایز زیرگونه­های کورکور سیاه یا ترکیبی از سه علت فوق است. خویشاوندی جمعیت­ها در شبه قاره هند بدون هیچ دلیل خاصی نامشخص است (Rasmussen & Anderton 2012)؛ بیشتر پرندگان در فصل تابستان به نظر می­رسد متعلق به همین فرم هستند (ORL 2014). با توجه به رکوردهای اندک این زیرگونه، در لیست پرندگان کمیاب ایران قرار دارد.

 

Global range

Pakistan and India to Malay Peninsula and southern Indochina

 

Status in Iran

Zarudny (1901, 1903) attributed two males from Baluchestan (Bazman July, Rud-e Bampur August) to the Indian form govinda. As Roberts (1991) believes that it is a resident in Pakistan Baluchistan, it may occur in southeastern Iran. Rasmussen & Anderton (2012) map resident govinda in Pakistan to the border with northeastern and southern Afghanistan and almost to the southeastern border of Iran. ORL (2014) believes that the lack of records in eastern Arabia, Iran and Afghanistan is arguably due to uncertainties in identification criteria, absence of awareness of possibility of occurrence, disinclination to differentiate 'black kites' or any combination of the three. The affinities of populations in the Indian subcontinent are uncertain in any season (Rasmussen & Anderton 2012); most birds in summer are assumed to be govinda (ORL 2014).

 

Museum specimens

Zarudny's birds are now in ZISP.

 

References

Kaboli et al. 2016- p 138,

Zarudny 1901,

Zarudny (1903- p 118,

Zarudny 1911- p 207

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ دی ۹۸ ، ۱۶:۱۰
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کورکور گوش سیاه در ایران

Status of Black-eared Kite in Iran

Milvus migrans lineatus (Gray, JE, 1831)

Syn: Haliaetus lineatus J.E. Gray, 1831, Milvus melanotis

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام انگلیسی آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

این زیرگونه شبیه کورکور سیاه است اما پرهای اولیه دارای پایه سفید هستند، بالها پهن تر با 6 انگشت بلندتر از کورکور سیاه هستند، سر قهوه ای تر (به جای متمایل به خاکستری در کورکور سیاه) و دارای نقاب دور چشم است.

 

پراکنش جهانی

سیبری تا ژاپن، هندوچین و هند

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در نواحی جنوب غرب و جنوب ایران حضور می­یابد (Hüe & Etchécopar 1970, Vaurie 1965). زارودنی (Zarudny 1903) این تاکسون را از خراسان و سیستان گزارش کرده است. با توجه به رکوردهای اندک این زیرگونه، در لیست پرندگان کمیاب ایران قرار دارد.

 

Global range

Siberia to Japan, Indochina and India

 

Status in Iran

Southern and southwestern Iran (Hüe & Etchécopar 1970, Vaurie 1965). Zarudny (1903) reported Milvus melanotis from Khorasan and Sistan.

 

Museum specimens

There are several specimens in ZISP.

 

References

Hüe & Etchécopar 1970- p 172,

Kaboli et al. 2016- p 138,

Porter & Aspinall 2010,

Vaurie 1965- p 152,

Zarudny 1903- p 118,

Zarudny 1911- p 207

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ دی ۹۸ ، ۱۶:۰۴
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت کورکور سیاه در ایران

Status of Black Kite in Iran

Milvus migrans migrans (Boddaert, 1783)

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام انگلیسی آن تعیین شده است.

 

ویژگیها

ویژگیهای توصیف شده برای این گونه، برای این زیرگونه نیز صدق می کند.

 

پراکنش جهانی

جنوب و مرکز اروپا تا شمال آفریقا و جنوب مرکزی آسیا

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در ایران به جز نواحی جنوب غرب و جنوب حضور می­یابد (Vaurie 1965). جمعیت آن در کشور به نسبت فراوان است.

 

Global range

Southern and central Europe to northern Africa and south-central Asia

 

Status in Iran

Iran, except the southwest and south (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, SMNS, ZISP, ZMB, and ZMUK.

 

References

Capito 1931- p 930,

Érard & Etchécopar 1970- p 31,

Hüe & Etchécopar 1970- p 172,

Meiklejohn 1948- p 85,

Missone 1953- p 118,

Paludan 1938- p 629,

Paludan 1940- p 50,

Roselaar 1995,

Schüz 1957b- p 23,

Schüz 1959- p 37,

Stresemann 1928- p 404,

Trott 1947a- p 700,

Vaurie 1965- p 151

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ دی ۹۸ ، ۱۵:۵۷
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت قرقی اوراسیایی در ایران

Status of Eurasian Sparrowhawk in Iran

Accipiter nisus nisus (Linnaeus, 1758)

Syn: Falco Nisus L. 1758

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

ویژگیهای توصیف شده برای گونه قرقی برای این زیرگونه نیز صدق می کند.

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری این زیرگونه در دنیا، از غرب اروپا تا جنوب غرب سیبری و آسیای میانه است و

منطقه غیر جوجه آوری آن از شمال شرق آفریقا تا جنوب غرب آسیا است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در شمال و غرب ایران ثبت شده است (Vaurie 1965). جمعیت آن در کشور به نسبت فراوان است.

 

Global range

Breeding [from western] Europe east to southwestern Siberia and central Asia; non-breeding south to northeastern Africa and southwestern Asia

 

Status in Iran

Recorded in northern and western Iran (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

There are several specimens in AMNH, BMNH, FMNH, SMNS, NHMT, ZSM and ZISP.

 

References

Capito 1931- p 930,

Diesselhorst 1962- p 2,

Hüe & Etchécopar 1970- p 164,

Paludan 1938- p 629,

Roselaar 1995,

Trott 1947a- p 700,

Vaurie 1961c- p 5,

Vaurie 1965- p 167

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ دی ۹۸ ، ۱۵:۴۹
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی

وضعیت قرقی سیبری در ایران

Status of Siberian Sparrowhawk in Iran

Accipiter nisus nisosimilis (Tickell, 1833)

Syn: Falco Nisosimilis Tickell, 1833, Accipiter nisus pallens

 

نامگذاری

نام این زیرگونه مطابق نام انگلیسی و گستره پراکنش آن برگزیده شد.

 

ویژگیها

این زیرگونه، به سختی از زیرگونه نمادین قابل تفکیک است اما به طور متوسط در بالای بدن کم رنگ تر و در زیر بدن میزان راه راه کمتری دارد و تا حدی بزرگتر از زیرگونه نمادین است.

 

پراکنش جهانی

منطقه جوجه آوری این زیرگونه در دنیا، شمال غرب سیبری تا شمال چین و ژاپن و

منطقه غیر جوجه آوری آن جنوب غرب، مرکز و شرق آسیا است.

 

وضعیت و جمعیت در ایران

در شرق ایران و منطقه بلوچستان ثبت شده است (Vaurie 1965). با توجه به مشاهدات کم این زیرگونه، در لیست پرندگان کمیاب ایران قرار دارد.

 

Global range

Breeding from northwestern Siberia to northern China and Japan;

Non-breeding in southwestern, central and eastern Asia

 

Status in Iran

Recorded in eastern Iran and Baluchestan (Vaurie 1965).

 

Museum specimens

Not available.

 

References

Heinrich 1928- p 299,

Hüe & Etchécopar 1970- p 164,

Missone 1953- p 118,

Schüz 1957b- p 22,

Stresemann 1928- p 403,

Vaurie 1961c- p 7,

Vaurie 1965- p 168

-----

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ دی ۹۸ ، ۱۵:۴۵
ابوالقاسم خالقی زاده رستمی